Zmory przeszłości

Ależ się zawiodlam, to najslabsza jej książka, nudna i nieciekawa. Losy bohaterow w ogóle mnie nie zainteresowaly, było mi bardzo wszystko jedno, co i dlaczego się wydarzyło.

Lizzie poznaje Philipa w trakcie podróży po Maroku. Łączy ich krótki, acz intensywny romans, po czym ich drogi się rozchodzą. Jakie jest więc jej zdumienie, gdy niedługo potem kobieta dowiaduje się, że mężczyzna zapisał jej w spadku sporą sumę, jednak obarczoną pewnym warunkiem. Nie będzie to proste zadanie.

Czy wiecie, że książka napisana została dwadzieścia lat temu, jednakże nic w jej tekście nie pozwala nam tego odczuć. Uwielbiam styl, w którym pisze Ann Cleeves, powściągliwie, niemalże surowo. Oryginalny pomysł, idealnie przemyślana intryga, realistyczne tło społeczne i obyczajowe. Zagmatwane śledztwo, powoli narastające napięcie i niespieszna, rozważnie poprowadzona akcja. Autorka nie ma sobie równych w tworzeniu klimatu powieści i za każdym razem zachwyca mnie równie mocno. Typowo angielska społeczność, a w niej stara rezydencja i rodzinne tajemnice.

Oczywiście najlepsza jest tutaj kreacja postaci. Lizzie Bartholomew jest niezwykle barwną i złożoną osobowością. Sierota, podrzutek, była wychowanka rozmaitych instytucji wychowawczych. Jako dorosła już kobieta podejmuje pracę w opiece społecznej, by pomagać młodzieży podobnie jak ona doświadczonej przez los. To ciężka i niewdzięczna praca, często związana z wypaleniem zawodowym, a misja odnalezienia nieślubnego syna Philipa, wiąże się nie tylko z przerażającymi i bardzo niebezpiecznymi sekretami, lecz i z jej osobistymi koszmarami. Będzie się działo...

Książka od @czwartastronakryminalu

Bardzo lubię Ann Cleeves, jej cykl szetlandzki na dobre podbił moje serce, a i kolejne książki tej autorki nie zawiodły, nic więc dziwnego, że do lektury najnowszej historii nie trzeba było mnie długo namawiać.

"Zmory przeszłości" są powieścią jednotomową, i rzeczywiście swoim klimatem książka różni się nieco od znanych mi poprzedniczek. Być może autorka chciała tym razem spróbować czegoś innego, trudno przecież wymagać, by każda historia osadzona była w podobnym nastroju.

Lizzie Bartholomew wdaje się w wakacyjny romans, wkrótce po powrocie otrzymuje wiadomość o śmierci kochanka oraz o spadku, który ten dla niej przeznaczył, wraz z pewną szczególną prośbą.

Kobieta ma w zasadzie sporo własnych problemów, jednak zastrzyk finansowy może skutecznie postawić na nogi jej wszystkie plany, dlatego podejmuje się wyznaczonego jej w testamencie Philipa zadania. Przy czym dziewczyna nie wyobraża sobie nawet, że będzie musiała skonfrontować się z przerażającymi sekretami- nie tylko własnymi.

Akcja naprawdę nieźle się zawiązuje, Cleeves, co dla niej charakterystyczne, ciąg zdarzeń osadza w małym miasteczku, w którym bohaterowie muszą zmierzyć się z traumami i demonami przeszłości. Te są bardzo bliskie samej Lizzy, która - będąc dzieckiem podrzutkiem, nie zna zupełnie swojego pochodzenia.

Niestety w trakcie dalszej lektury całość traci swój rytm, kolejne wyd...

"Jesteśmy właścicielami swojej przeszłości, prawda? Możemy robić z nią, co nam się żywnie podoba."

Dzieciństwo Lizzie nie należało do najłatwiejszych. Jako niemowlę porzucona w przedsionku kościoła, nie znalazła nowej rodziny, dorastając w różnych placówkach wychowawczych. Chcąc coś zmienić w swoim życiu wyjeżdża do Maroka. W podróży poznaje Philipa, z którym nawiązuje przelotny romans. Zafascynowana starszym mężczyzną z przyjemnością spędza czas, wiedząc, że po powrocie do domu, każdy wróci do swojego życia.
Po pewnym czasie otrzymuje list informujący o śmierci kochanka i zaproszenie na pogrzeb. Okazuje się, że Philip zapisał jej w testamencie sporą sumę pieniędzy. Musi tylko spełnić jeden warunek...

Ann Cleevens podbiła moje serce serią Szetlandzką, w której ujęła mnie klimatem i doskonałym połączeniem wątków kryminalnych i obyczajowych. Znając styl autorki domyślałam się, że akcja będzie spokojna, stopniowo nabierając tempa. Powoli odkrywamy kolejne tajemnice i trudną przeszłość bohaterów.
Postacie nakreślone realistycznie, są z krwi i kości, z wszystkimi niedoskonałościami i słabościami. Szczególnie Lizzy, która musi uporać się nie tylko powierzonym zadaniem ale i z własnymi emocjami.

Autorka w bardzo umiejętnie buduje atmosferę, skutecznie podsycajac, naszą ciekawość.
Bardzo dobra. Do przeczytania w jeden wieczór.

Dwadzieścia lat to w naszych czasach już praktycznie epoka. Cofając się w myślach do początków tego tysiąclecia, czuję przede wszystkim wdzięczność za to, że było mi dane liznąć choć odrobinę tamtego klimatu. Widziałam jeszcze czarno-biały telewizor, moje ukochane bajki miałam nagrane na kasety VHS, miłość do muzyki rozkwitała, gdy do discmana wsadzałam płytę CD, a do babci dzwoniłam z telefonu stacjonarnego. Oczywiście, że teraz jest prościej, ale mam sentyment do tych reliktów przeszłości, które z codzienności mogą przejść do muzeum.
"Zmory przeszłości" to powieść z 2003 roku, stąd te moje rozważania. O ileż łatwiejsze byłoby życie głównej bohaterki, gdyby miała pod ręką smartfona z dostępem do internetu. Jednak jednocześnie to chyba wypaczyłoby zupełnie sens fabuły, wiele wątków musiałoby zostać rozwiązanych zupełnie inaczej. Miło było więc wrócić do czasów, w którym to przede wszystkim rozmowa była głównym narzędziem pozyskiwania informacji.
Ann Cleeves jest dla mnie mistrzynią tworzenia klimatu. Jej książki są od niego wręcz ciężkie, a atmosfera w nich tak gęsta, że można ciąć nożem. Czasami dosłownie, przynajmniej w przypadku tej konkretnej historii. Muszę przyznać, że z każdą kolejną stroną byłam coraz bardziej ciekawa, a pytań wciąż przybywało, w przeciwieństwie do odpowiedzi. Sieć powiązań udało się autorce utkać wyjątkowo misternie, ale jednoczenie była ona prawie niewidoczna, a niektóre jej końce można było dostrzec dopiero przy zakończeniu.
Główn...

Znacie twórczość Ann Cleeves?❤️

[ współpraca reklamowa z @czwartastronakryminalu ]

Coś mi ostatnio nie wychodzi w życiu, a już tym bardziej w bookstagramowaniu😅 Brakuje mi energii, chęci do czegokolwiek, a przede wszystkim weny do pisania recenzji, ale chyba znalazłam winowajcę - obwinię za to niestety ZMORY PRZESZŁOŚCI, bo bardzo długo myślałam nad słowami, które odpowiednio opiszą mój stosunek do tej książki i wiecie co? Wciąż ich nie znalazłam 🙄

Nie mogę powiedzieć, że była to zła książka, bo taka nie była. Jednak znając inne książki autorki odniosłam wrażenie, że czegoś tu brakuje. Wydawała mi się odrobinę nijaka, trudno było mi się w nią wczytać i dopiero końcówka wciągnęła mnie na chwilkę - ale była to dosłownie chwilka, bo ledwo sytuacja się rozwiązała, a ja znów liczyłam strony do końca, by wreszcie mieć ją za sobą. Liczyłam na finał, który sprawi, że wystawię jej wyższą ocenę, a takiego nie dostałam😕

Dla mnie jest to niestety drobne rozczarowanie tego roku, bo chociaż nie była tragiczna, to miałam wobec niej zdecydowanie wyższe oczekiwania. Mam nadzieję, że kolejne książki Ann Cleeves będą trzymały dotychczasowy poziom, a ZMORY PRZESZŁOŚCI zostaną właśnie w przeszłości, czyli tam, gdzie ich miejsce - nastawiam się już na kolejny tom serii "Dwie Rzeki"🔥