Mathilde Möhring

Mathilde Möhring, dwudziestotrzyletnia młoda kobieta, nieatrakcyjna, ale obdarzona zdrowym rozsądkiem, mieszka z matką w Berlinie przy Georgenstraße, niedaleko berlińskiej stacji Friedrichstraße. Ponieważ ojciec nie żyje od kilku lat, obie kobiety są zmuszone do podnajmu, aby zaspokoić swoje potrzeby. Na początku historii nowy podnajemca pojawia się w osobie Hugo Großmanna, studenta prawa, który ma zdawać egzamin. W rzeczywistości dwudziestosześciolatkę bardziej pociąga czytanie dzieł literackich niż studia prawnicze i chętniej chodzi do teatru niż na uniwersytet. Mathilde, która od razu otacza bohatera, widzi w nim jednak możliwość wyzwolenia się z biedy. Manewruje tak, aby zrobić dobre wrażenie. Początkowo obojętny na nią Hugo Großmann po pewnym czasie dochodzi do wniosku, że Thilde jest kobietą, której potrzebuje.
Thilde to postać złożona, bohaterka mało kochana przez jej twórcę: w nic nie wątpi, nie posiada ani piękna, ani wdzięku innych nieuprzywilejowanych bohaterek Theodora Fontane. Na pewno jest inteligentna, sprytna, pomysłowa, pracowita, potrafi przewidywać wydarzenia, ale wyrachowana, ambitna, a jej manipulacyjne podejście do Hugo - nawet jeśli ma na to zgodę - sprawia, że ​​prezentuje się czytelnikowi jak postać raczej nieprzyjazna.
Powieść jest częścią ery Bismarcka,industrializacji i ewoluującego społeczeństwa, epoki, która następuje po okresie wojny, spekulacji. Zmiany dotyczą także relacji między różnymi klasami społecznymi, „trzema wielkimi wyznaniami”, a także statusem kobiet. W Mathilde Möhring znajdują się odniesienia do publicznych czytelni zarezerwowanych dla kobiet oraz do szkolenia Thilde jako nauczycielki.