Opinia na temat książki Mechaniczny anioł

"Czy dam radę przetrwać ? “ Takimi słowami mogę podsumować myśli głównej bohaterki.

Książki na swoją kolej czekały dość długo, bo aż dwa lata. Mimo, że uwielbiam styl pisania autorki, nie mogłam zabrać się za tą trylogię. Z tyłu głowy miałam myśl, że te książki NA PEWNO nie mogą być lepsze niż seria ,, Dary Anioła" - nic bardziej mylnego.

Myślę, że wielu z was jest w temacie i wie, o czym są te książki. Jednak mimo wszystko dużo osób zatrzymało się tylko na innych książkach tej autorki. W skrócie, historia zaczyna się od przyjazdu Tessy Gray do swojego brata, do Londynu. Okazuje się jednak, że jej plany, i wyobrażenia co do przyjazdu, nie do końca się spełniają. Zostaje uwięziona, przez pewną organizację, a z jej rąk wydostają ją wspaniali Nocny Łowcy. Zamieszkując tymczasowo w Instytucie na jej drodze stają ciekawe postacie. Głównie chodzi mi o Willa Herondale'a i Jama Carstairsa. Ich relacje rozwijają się, w tak piękny sposób, że aż trudno mi jest to opisać. Mimo wszystko, nie jest tak świetnie jakby się wydawało, ponieważ organizacja o której był mowa na początku, pragnie ją odzyskać. Trylogia opiera się właśnie głównie na tym wątku, który jest niezmiernie ciekawy. Oczywiście wątki poboczne, są również niezmiernie ciekawe i opisane w wspaniały sposób. Gdy zaczęłam czytać te książki, nie mogłam się powstrzymać by przestać je czytać. Siedziałam cały dzień i bez przerwy czytałam, bo byłam niezmiernie ciekawa jak każdy rozdział się skończy. Dla osób lubiących literaturę klasyczną na pewno zapunktuje w książce to, że jest dużo nawiązań właśnie do klasyków ,a na początku rozdziałów cytaty.

Książka porusza bardzo ważne tematy - miłość, dorastanie, samotność, problemy z otoczeniem oraz walka z samym sobą. Możemy razem z bohaterami zmagać się właśnie z takimi rozterkami i widzieć ich rozwiązania, które uważam, że czasami można by było przenieść na realne życie.

Styl pisania Cassandry odpowiada mi w 100 %. Narracja jest trzecioosobowa, przez co możemy poznawać dokładnie bohaterów. W książce znajdujemy dość dużo opisów, ale szybko się je czyta, i bardzo dokładnie można wyobrazić sobie świat, który chciała wykreować autorka.

Uważam, że na pewno z tych książek można nauczyć się przede wszystkim jak szczerze rozmawiać i jak rozmowy są ważne w życiu. Szczególnie dużo emocji można znaleźć w trzeciej części. W sumie chyba zawsze zakończenia najbardziej grają na naszych emocjach. Przedzieramy się jednak przez te 3 części czytając o ich młodości, ich przygodach, ryzykach jakie podejmowali, trudnych wyborach, deklaracjach miłości. Nagle kończąc książkę zdajemy sobie sprawę o tym jak życie szybko przemija i jakie jest kruche.

Z całego serca polecam przeczytać te książki dla każdego i mam nadzieję, że w pewnym stopniu zachęciłam was do tego.