Wprowadzenie Mieczysław A. Krąpiec
Metafizyka (gr. Τὰ μετὰ τὰ φυσικά) – najważniejsze filozoficzne dzieło Arystotelesa, księga zbierająca jego pisma z zakresu filozofii pierwszej w pierwszym wydaniu dzieł Stagiryty dokonanym przez Andronikosa z Rodos. Jest źródłem rekonstrukcji najważniejszych pojęć arystotelizmu.
Nazwa metafizyka prawdopodobnie nie pochodzi od samego Arystotelesa, lecz od filozofa perypatetyckiego Andronikosa z Rodos, który wydał i uporządkował pisma mistrza. 14 pism, dotyczących ogólnych zasad, umieścił po pismach fizycznych (gr.) metà tà physiká. Za tym, że porządek przyjęty przez Andronikosa był czysto zewnętrzny, poza filozoficzny. Arystoteles używał określeń „filozofia pierwsza”, w odróżnieniu od fizyki, czyli „filozofii drugiej”, lub „teologia”, z racji tego, że przedmiotowi metafizyki przypisywał cechy boskie. Tak, przynajmniej, rozumieli późniejsi interpretatorzy, brak bowiem źródła u Arystotelesa potwierdzającego wprost, że rzeczywiście przypisywał przedmiotowi metafizyki cechy boskie.
Metafizyka (gr. Τὰ μετὰ τὰ φυσικά) – najważniejsze filozoficzne dzieło Arystotelesa, księga zbierająca jego pisma z zakresu filozofii pierwszej w pierwszym wydaniu dzieł Stagiryty dokonanym przez Andronikosa z Rodos. Jest źródłem rekonstrukcji najważniejszych pojęć arystotelizmu.
Nazwa metafizyka prawdopodobnie nie pochodzi od samego Arystotelesa, lecz od filozofa perypatetyckiego Andronikosa z Rodos, który wydał i uporządkował pisma mistrza. 14 pism, dotyczących ogólnych zasad, umieścił po pismach fizycznych (gr.) metà tà physiká. Za tym, że porządek przyjęty przez Andronikosa był czysto zewnętrzny, poza filozoficzny. Arystoteles używał określeń „filozofia pierwsza”, w odróżnieniu od fizyki, czyli „filozofii drugiej”, lub „teologia”, z racji tego, że przedmiotowi metafizyki przypisywał cechy boskie. Tak, przynajmniej, rozumieli późniejsi interpretatorzy, brak bowiem źródła u Arystotelesa potwierdzającego wprost, że rzeczywiście przypisywał przedmiotowi metafizyki cechy boskie.