Opinia na temat książki Między nami gwiazdy

Między nami gwiazdy to już trzecia książka autorki, jaką miałam okazję przeczytać. Myślę, że jednym z największych jej atutów jest realność, zarówno zdarzeń, jak i bohaterów, a także miejsc.

Ada nas czaruje, daje nam pelerynę niewidkę i sprawia, że stajemy się niewidzialni, po czym nagle wpycha nas w środek życia innych ludzi, gdzie możemy z totalnie bliska ich obserwować, widzieć najdrobniejsze gesty, towarzyszyć im w radościach i troskach.

Jagoda i Wiktor, a także Łucja, siostra chłopaka. To właśnie z tych trzech różnych perspektyw poznajemy historię.
Chociaż przyznaję, że nie do końca polubiłam samą Jagodę, momentami nie potrafiłam zrozumieć jej zachowania.
Zdecydowanie większą moją sympatię zdobyła Łucja. Może dlatego, że jej problemy były mi bliższe.
Historia jest niespieszna, nie znajdziemy tu nagłych zwrotów akcji, jest po prostu taka...codzienna.
Opowiada o zwyczajnym życiu, o drugich szansach i nadziei na szczęście. O braku akceptacji samego siebie...

Akcja książki ma miejsce w Poznaniu, co dla mnie było tutaj chyba najfajniejsze! Czytałam o miejscach, które sama znam mniej lub bardziej i uśmiechałam się, bo tak łatwo było sobie wyobrazić jak dwie przyjaciółki umawiają się na placu Wolności :) Żałowałam tylko, że nie ma konkretnych nazw kawiarni, bo chętnie bym je odwiedziła.

Ubolewam trochę nad tym, że ja nie do końca poczułam uczucie rodzące się między Jagodą i Wiktorem, nie czułam tej magii i ekscytacji, jaka często się pojawia przy tej odpowiedniej drugiej osobie, a uwierzcie, potrafię wydawać z siebie dziwne piski, kibicując bohaterom, kiedy naprawdę czuję te iskry.

Minusem jest też dość spora ilość błędów, choć nieznaczących, typu literówek.
Ale to akurat można wybaczyć, bo samo piękne wydanie i okładka, przyćmiewają te błędy.