Opinia na temat książki Między palcami a ciszą kolory jej duszy się kołyszą

„Jeśli chcesz ją zrozumieć/Musisz mieć zdolność współodczuwania.../Ona jest jak piękny motyl/Wrażliwa na dotyk.../Bez dotykania"

Wiersze Anny Lisowiec (które określiłabym jako zgrabne i przyjemne w lekturze) tym razem nie są największą (a raczej nie jedyną) wartością tomiku. Dla odmiany w centrum jest tutaj Aleksandra Sikorska, czyli kilkuletnia malarka, która ma za sobą już niejedną wystawę swoich obrazów. Gdy człowiek na nie patrzy, ma wrażenie, jakby ich kolory przenikały do serca i je ogrzewały, a świadomość kim jest mała artystka, tylko potęguje to wrażenie. Bo Olę oprócz dużego talentu coś jeszcze odróżnia od innych dzieci. Chodzi mianowicie o autyzm. To o nim Anna Lisowiec mówi w swoich wierszach. O niepełnosprawności i wyobcowaniu, ale też intensywności doznań i czarowaniu otoczenia. Poetka więc pisze o świecie, który poznała dzięki Oli, a Ola za pomocą obrazów ukazuje swoją rzeczywistość. Pokazuje naturę w sposób pełen kolorów i komunikuje się nimi ze światem. „Czasami wylewa farbę i delikatnie ją muska a innym razem intensywnie nakłada godzinami kolejne warstwy." Artystki razem przybliżają nam autyzm i to w sposób, który budzi podziw.

Co istotne! Całkowity zysk ze sprzedaży tomiku przeznaczony jest na leczenie i terapię Oli. Dzieci z autyzmem wymagają szczególnej opieki, a szczególna opieka kosztuje.