Miłość dla zuchwałych

Okładka: Nie kocham brązowych sukienek, ale patrząc na białą górę, falbanki, marszczenia, koroneczki - mam silne skojarzenia z wuzetką. I musującym szampanem w tle.
Oczka się śmieją do tej słodyczy a rąsie same wyciągają. Tytuł: Zachęcający. Nic, tylko brać.
Treść: Urokliwa, słodkawa, trochę musująca. Jak wuzetka z szampanem. ;) Całość utrzymana w typie romansu historycznego. W typie dlatego, że Galen historycznym nutom nadaje bardzo współczesne brzmienie. Miejscami aż za bardzo. Ogólnie "Miłość dla zuchwałych" prezentuje się przyzwoicie i całkiem do rzeczy. Na logikę trochę zgrzyta, ale przecież to bajka dla dużych dziewczynek. W bajkach logika robi za przyzwoitkę - siedzi w kącie i zakąsza drinka biszkopcikiem. Od czasu do czasu błyśnie okiem lub machnie ręką.
Jest tak: Panna upiera się przy głupocie. Książę-tatuś najmuje spoko gościa, który ma upilnować, by młoda oślica nie weszła w szkodę. Bohater o renomie mordotłuka szybko nakłada oślicy munsztuk i przypina się do niej krótkim paskiem. Panna bryka i próbuje ponosić, ale względnie łatwo daje się obłaskawić. Niestety, jej głupoty mają nieprzyjemny ciąg dalszy, w które strażnik z racji nazwiska zaangażowany jest osobiście. W tym miejscu lekko wstawiona logika wyszła się przewietrzyć, co odbija się na fabule. Pomijając ten dysonans, romans czyta się całkiem przyjemnie. Nie spodziewałam się, że "Miłość dla zuchwałych" okaże się tak wdzięczną lekturą. Zostawia sympatyczne wrażenie z dodatkiem czegoś pozytywnego. Z...