Opinia na temat książki Miłość to nie grzech

Czasami miłość znajdzie nas w najmniej oczekiwanym momencie życia. I ta właśnie było z Elwirą, główną bohaterką. Kobieta ze swoją babcią, Łucja spisuje losy Zbysława i Apolonii. Ci dwoje zakochali w czasie II Wojny Światowej na statku „Batory”. Elwira po napisaniu książki i jej wydaniu, organizuje spotkanie autorskie. Na spotkaniu tym przybędzie jej rodzina i rodzina Krzysztofa. A zakończenie spotkania będzie bardzo zaskakujące. Młodzi chcą razem spędzić resztę życia. Teraz Elwira kursuje pomiędzy leśniczówką w Świerkach, gdzie mieszka jej ukochany, domem babci a domowy letniskiem w Zielonym Dworze nad jeziorem Mausz.

Pewnego dnia pojawiają się w lesie mężczyźni z wykrywaczami metalu. Kim są i jakie mają zamiary? Czego szukają? Przekonajcie się sami.

„Miłość to nie grzech” to kontynuacja losów bohaterów z "Szczęście pod świerkami". Książka wciąga od pierwszych stron. Autorka umiejętnie łączy przeszłość z teraźniejszością. To co bardzo mi się podobało w niej to zabranie mnie do lat 70 do Gdyni, gdzie życie trochę się jednak różniło od dzisiejszego. Jest to bardzo sentymentalna podróż. Opis przyrody w Świerkach i okolicy jeziora Mausza sprawia, że książka jest po części sielankowa. Jest lekturą, w której jest dużo uczuć, romantyzmu, miłości, ciepła, ale również tajemniczości. Powieść idealna na leniwe wieczoru, otuli ona niczym koc w nadchodzące jesienne wieczory. Polecam ją każdemu, kto lubi powędrować trochę do przeszłości bohaterów, a po zakończeniu czytaniu lubią uczucie miłego ciepła w sercu.