Opinia na temat książki Miłość w czasach zarazy

Pierwsza książka tego autora ,którą przeczytałam i która oderwała mnie od codzienności.Przyczyn jest kilka - po pierwsze piękny zakątek świata w którym rozgrywa się fabuła - egzotyczne Karaiby z przełomu XVIII i XIX wieku - gdzie powoli wkraczają cuda techniki takie jak telegraf , poczta lotnicza , duże statki żeglugi rzecznej ,aeroplany .Autor tak świetnie opisuje przyrodę - urocze kajmany na rzekami ,krowy morskie z młodymi ,tajemniczą puszczę ,rejsy rzekami ,wedrówkę po górach w młodości Ferminy Dazy ,że czułam się jakbym tam była realnie i widziała te obrazy rzeczywiście na własne oczy.Książka ma mało dialogów czego zwykle nie lubię ,ale tym razem to nie umniejszyło jej wartości.Autor pisze o miłości dwojga ludzi , którzy parą stali się dopiero w późnej starości - ale to nie umniejszyło uczucia.Mimo burzliwego życia Ferminy Dazy i Florentina Arizy tych dwoje świetnie się porozumiało i odnalazło u kresu życia.Ten świat w kolorze sepii jakże odległy spodobał mi się - mimo upływu lat pewne rzeczy pozostają niezmienne - uczucia ,namiętności ,zdrady .Książka często kojarzyła mi się z serialem Niewolnica Isaura i książką Przeminęło z wiatrem - naprawdę nie wiem czemu .Autor sporo treści poświęcił małżeństwu na przykładzie związku Ferminy Dazy i doktora Juvenala Urbino.To bardzo typowe małżeństwo tego okresu zawarte bez gorącego uczucia z zachowaniem konwenansów - para "odnajduje się " w trakcie podróży poślubnej i żyje w miarę zgodnie - choć nie brak i zrzędliwej teściowej i zdrad męża oraz wielu codziennych kłopotów .To prawda panie Marquez - długotrwały związek bez kompromisów i wybaczeń oraz tolerancji słabości partnera nie przetrwa .Lektura warta polecenia .