Mistrz Tadeusz „Teddy” Pietrzykowski

Czytając tę książkę niejednokrotnie miałem wrażenie, że ze sposobem myślenia i podchodzenia do życia głównego bohatera już gdzieś wcześniej się spotkałem. Bardzo szybko zauważyłem zbieżność z życiowa dewizą Stanisława Grzesiuka wspaniale ukazaną w w jego autobiograficznych książkach "Boso, ale w ostrogach"; "Pięć lat kacetu" i "Na marginesie życia". Obaj głowni bohaterowie uważali, że w trudnych życiowo sytuacjach trzeba pomagać i bronić słabszych, zachowywać się honorowo i oceniać czyny oraz sposób postępowania, uwzględniając okoliczności które im towarzyszyły oraz doprowadziły do ich zaistnienia.

Kim był Tadeusz "Teddy" Pietrzytkowski? Urodzony 8 kwietnia 1917 w Warszawie, zm. 17 kwietnia 1991 w Bielsku-Białej – polski pięściarz, trener, nauczyciel wychowania fizycznego, żołnierz Wojska Polskiego.
Po wojnie świadek w procesie Rudolfa Hößa.
Był jednym z pierwszych polskich więźniów niemieckiego obozu koncentracyjnego w Auschwitz.
Miał numer 77.
Był bohaterem, któremu udało się przeżyć obóz zagłady, dzięki boksowaniu Niemców.
W obozach przetrwał pięć lat walcząc na ringu.
Podczas pobytu w Auschwitz Tadeusz Pietrzykowski stoczył dziesiątki walk z różnymi przeciwnikami.Dla Niemców były one formą rozrywki i zakładów. Dla „Teddiego” była to walka o życie, wiedział że przegrana to dla niego śmierć.

Z czasem jego nazwisko stało się znane nie tylko w Auschwitz, ale i w wielu innych obozach koncentracyjnych. Nie był jedynie anonimowym, a tego bali się Niemcy.
Był patriotą i działał w konspiracji, dzięki niemu niejeden wierzyl, że kiedyś będzie wolny.
Jest to świetnie napisana i wydana biografia.
Książka została napisana i opatrzona w niepublikowane wczesniej rękopisy.
Dopełniła ją wspomnieniami jego córka.
Oprócz wartościowej treści o wielkim człowieku książka jest pięknie wydana. Każdy rozdział posiada wstawki graficzne, które dodają klimatu, a zdjęcia pozwalają nam jeszcze bardziej poznać Mistrza.
Jak większość książek o tematyce obozowej ta również jest bardzo wzruszająca i nie da się jej przeczytać ot tak i zapom...

„Widzę tę walkę we wspomnieniach, każdy szczegół, gest, ruch. Czuję atmosferę, słyszę wszystkie dźwięki. Nie można jej wykreślić z pamięci, tak jak się pozbywa balastu dziesiątków innych pojedynków. Ona jest cała we mnie, choć wtedy myślałem tylko o bochenku czarnego chleba. Czułem głód. A jeszcze rok, dwa lata wcześniej byłem dobrym bokserem”.

Ponure życie Tadeusza Pietrzykowskiego w obozie koncentracyjnym, w którym był przetrzymywany. Szczęśliwym zbiegiem okoliczności zostaje powołany na mecz bokserski ze względu na swoje umiejętności bokserskie i zaczyna wygrywać mecze. Od tego momentu jego legenda zaczyna rosnąć... To opowieść o tym, jak pewna umiejętność może sprawić, że żałosne, zniewolone życie stanie się bardziej korzystne dla siebie i innych. Ta umiejętność ratuje niektórych niewinnych, a niektórych też niszczy; ale bez względu na to, jak trudna może się wydawać ta sytuacja, zawsze jest o co walczyć. Gorąco polecam! 🥊

„Boks nie był nigdy dla mnie celem samym w sobie, choć tak bardzo chciałem dojść do mistrzostwa.
Doświadczyłem tyle, aby dziwić się, że człowiek może to całe swoje życie zmieścić w pamięci. Jak bokser zasypany ciosami, a mimo to gotów do dalszej walki, do końca, do ostatniego gongu”.