Mit Hitlera

Ian Kershaw wskazał na teologiczny wymiar władzy totalitarnej (do podobnych wniosków doszedł także Norman Cohn, W pogoni za milenium : milenarystyczni buntownicy i mistyczni anarchiści średniowiecza, Kraków 2007, s. 263-266). W Trzeciej Rzeszy Führer był ucieleśnieniem Idei, którą wielbiono za jego pośrednictwem, owego Mitu, w który ubrała go nazistowska propaganda. Mniej ważna była fizyczna osoba wodza. Posiadał on zatem dwa Ciała – fizyczne i symboliczne (por. E.H. Kantorowicz, Dwa Ciała Króla: studium ze średniowiecznej teologii politycznej, Warszawa 2007). Oczywiście pochodzenie i legitymizacja władz (królewskiej, opisanej przez E.H. Kantorowicza, oraz nazistowskiej) były różne, narzędzia ich sprawowania jednak – w pewnym sensie podobne. Jak czytamy we wstępie, „powodów jego [Hitlera] olbrzymiej popularności należy szukać ‘nie tyle w samym wodzu, ile w tych, którzy go podziwiali’”. Wydaje mi się jednak, że punkt ciężkości leżał zarówno poza Wodzem, jak i poza ludźmi, którzy go podziwiali i akceptowali. Oni potrzebowali Idei, Mitu, i uwierzyli, że Hitler jest jego ucieleśnieniem. http://ohistorii.blogspot.com/

godna polecenia