Mój książę

Pasjonatka romansów ze mnie żadna, bo to zdecydowanie nie mój typ ulubionej literatury i gdyby nie obejrzany przeze mnie w Święta serial "Bridgertonowie" na Netflixie, z dużą dozą prawdopodobieństwa NIGDY bym po ten tytuł nie sięgnęła. Serial wyszedł świetny i naprawdę mi się podobał, czego raczej nie mogę powiedzieć o książce bo ta podobała mi się już raczej średnio. Gdzieś natknęłam się na opinię, że film jest wiernym odbiciem pierwowzoru (książki) co jest wierutną bzdurą. Fabuła książki nijak ma się do serialowej i więcej między nimi różnic niż jakichkolwiek podobieństw fabularnych. No ale miała to być opinia o książce a nie o serialu...

Nie do końca potrafię odnaleźć się w tej lekturze, ponieważ robi ona wrażenie zupełnie pozbawionej jakiegoś głębszego tła i wyrazistości. Nie da się w niej odczuć tego specyficznego, historycznego klimatu tamtych czasów i myślę, że w dużej mierze winnym jest język jakim posługuje się tutaj autorka i nie jest to na pewno język na miarę XIX wieku, który był użytkowany przez ówczesną socjetę - jest zbyt uwspółcześniony. Dużo jest tutaj sztuczności, zarówno w dialogach pomiędzy bohaterami, które i tak są bardzo spłycone, jak i w samym ich zachowaniu oraz ich relacjach względem siebie. Zero jakiejkolwiek ekspresji, czy większych emocji. Samo drewno i papier.

Wiele obiecywałam sobie po tej książce ale...niestety, rozczarowanie pełną gębą. I o ile kolejne sezony na NF z chęcią obejrzę, to na przeczytanie kolejnych części je...

Bardzo przyjemny, lekki romans historyczny. Autorka w bardzo fajny sposób przedstawiła konwenanse i zwyczaje dworskiej etykiety. Książka mało wymagająca, przewidywalna. Idealna na zimowe wieczory. Spełniła swoją rolę- odprężyła mnie.

"Historia Julii Quinn – nie pierwsza i nie ostatnia zresztą – udowadnia, jak wielką, uzdrawiającą moc ma miłość, która nawet najbardziej strzaskaną ludzką duszę – przy odpowiednio dużym wysiłku ze strony drugiego człowieka – jest w stanie na powrót połączyć w całość. I choć może i jest nieco przewidywalna – jak i wiele innych powieści tego typu – to jednak czyta się ją z niekłamaną przyjemnością, a po jej zakończeniu ma się ochotę na więcej. Kolejna część serii – wg zapowiedzi Wydawcy – ukazać się ma już w marcu tego roku. Nie wiem jak wy, ale ja sięgnę po nią z całą pewnością!"

Cała recenzja dostępna na moim blogu:
https://magicznyswiatksiazki.pl/recenzja-bridgertonowie-moj-ksiaze-julia-quinn/

Do połowy książka była niezła, ale w momencie, kiedy zaczęły się wstawki rodem z Harlequinów, znacznie straciła na jakości. Ot, czytadło dla odmóżdżenia, nic więcej.

Londyn, rok 1813. Największym marzeniem Daphne Bridgerton jest znalezienie męża i urodzenie dzieci. Problem w tym, że nikt nie poprosił jej o rękę, ponieważ mężczyźni widzą w niej bardziej koleżankę niż kandydatkę na żonę. Na swojej drodze spotyka księcia Hastingsa. Nie chce on jednak się żenić, lecz proponuje jej układ, w którym On będzie udawał jej adoratora. Dzięki temu Ona stanie się obiektem zainteresowań u mężczyzn, a On dostanie święty spokój od natrętnych matek, planujących jego zaślubiny z ich córkami. Plan z początku działa, dopóki do ich relacji nie wkrada się miłość.

Po obejrzeniu serialu “Bridgerton” na Netflixie przyszedł czas, abym przeczytała pierwowzór tej historii. I na wstępie muszę powiedzieć, że “Mój książę” znacznie się różni od adaptacji. Fabuła skupia się na miłosnych perypetiach Daphne i Simona i tylko na nich. Nie ma tutaj skomplikowanych wątków, a wiele z nich można się szybko domyślić. Poza tym, jak na romans historyczny przystało, nie ma mocnej erotyki (co nie znaczy, że wcale jej nie ma), a całość czyta się dość przyjemnie i szybko. Przez co lektura ta jest idealna na wieczór z niewymagająca wysiłku książką.

Daphne, jak i książę Hastings okazali dość ciekawymi i wyrazistymi postaciami. Dziewczyna okazała się bardzo bezpośrednia i zabawna. Mężczyźnie również tego nie brakowało. Nie mogłam ich nie polubić. Ciekawa okazała się też Violet Bridgerton, czyli matka bohaterki. Była wścibska i namol...

Pewnie jak większość osób, po książkę sięgnęłam zaraz po obejrzeniu serialu na Netflixie, którym byłam wprost zachwycona i nie poszłam spać dopóki nie upewniłam się, że napisy końcowe ostatniego odcinka na pewno się skończyły.

Oczywiście na następny dzień pobiegłam do @empikcom po książkę i zaczęłam jak najszybciej czytać. Cieszę się, że sięgnęłam po wydanie papierowe, ponieważ uważam, że odbiór bohaterów może być nieco inny po zapoznaniu się z postaciami wyłącznie z jednego źródła. Dla mnie książka była znacznie lepsza, ponieważ mogłam poznać postać Daphne i Simona "od środka". Mam tutaj na myśli śledzenie na bieżąco ich myśli, uczuć i nastrojów, jakie odczuwali w danej chwili.

Jest to przyjemna lektura, w której poznajemy losy Daphne Bridgerton - najstarszej z sióstr rodu, która debiutuje w sezonie i niemal natychmiast okrywa się mianem brylantu sezonu.
Jednak Daphne nie jest zainteresowana żadnym z kandydatów, a presja ze strony otoczenia jest dość wysoka. Pragnie szczerej, romantycznej miłości - takiej, jaką mieli jej rodzice. Na balu pojawia się również Simon będący księciem Hastings. Jest to młody dżentelmen, bardzo przystojny i pożądany w towarzystwie. Sam natomiast nie jest zainteresowany poszukiwaniem żony i osiągnięciem stabilizacji.
Daphne i Simon postanawiają zawrzeć układ, który będzie korzystny dla nich obojga i który muszą utrzymać w tajemnicy. Zamierzają udawać wzaj...

Lekki styl, przyjemnie i szybko się czytało. Nie jestem jednak zachęcona do przeczytania kolejnych książek tej autorki. Książka sama w sobie jest lekka i gdy chcemy przeczytać coś lekkiego to może być to właśnie ta pozycja.

Fabuła opowiada o Daphne która chce zdobyć męża i wyjść za mąż z miłości. Sama bohaterka jest dość irytująca i jej postępowanie często jej lekkomyślne i niejednokrotnie miałam ochotę rzucać książka o ścinę.

Simon okłamał Daphne w ważnej sprawie co nie ukrywając sprawiło ze trochę bardziej wgłębiłam się fabułę. Zdziwiło mnie również jak główna bohaterka była mała doinformowana w pewnych spawach co tak naprawdę było przyczyną dużej nieścisłości.

Żałuje ze drugoplanowe postacie nie zostały lepiej przestawione w lepszy sposób, ponieważ wydaje mi się, że z całej książki w pamięć najbardziej zapadły mi dwie tylko dwie postacie Simona i Daphne oraz je matka, która nie wplata zbyt wiele do fabuły poza tym, że chce wydać swoje dzieci jak najszybciej za mąż i tworzy swoim dzieciom listy potencjalnych partnerów i partnerek.

Sam wątek z lady whistledown również mógłby być trochę lepiej rozwinięty. Wstawki na początkach rozdziału były miłym urozmaiceniem lektury.

Do przeczytania książki zachęcił mnie serial, który jest dobrą produkcją i szczerze mogę go polecić. Jednak osoby, które spodziewają się dużo po książce oglądając pierwsze serial mogą się naprawdę bardzo zawieść. Od książek nie wymagałabym jedna...

Dziś recenzja książki „Mój książę”, pierwszego tomu serii Bridgertonowie!

Był okres kiedy ta książka opanowała bookstagram, dopełnieniem wszystkiego był serial na platformie Netflix. Nie oglądałam, ale na pewno nadrobię jak tylko skończę wszystkie książki serii 😁

Gdybym miała określić tą książkę jednym słowem, byłoby to słowo : urocza 😍 tak dobrze, tak przyjemnie i tak lekko, nie czytało mi się dawno, dawno żadnej książki. A i owszem, ostatnio królują u mnie moje ulubione gatunki, ale postanowiłam przeczytać coś innego, co również mi się zdarza i myśle, że ta seria będzie jedną z moich ulubionych 😉
Cudowna, piękna historia, mająca wzloty i upadki miłość, a przede wszystkim ukazująca życie wyższych sfer, etykiety i samotnego życia, ale także determinacji, zmiany i niekiedy napięciu zasad.

Daphne, pochodząca z szanowanej rodziny dziewczyna na wydaniu. Bo któż sprzeciwi się jej matce, która szuka dla córki odpowiedniego kandydata? Problem w tym, że dziewczyny nie interesują potencjalni kandydaci, a większość mężczyzn uważa ją za dobrego kompana do rozmów, jednak o małżeństwie nie ma mowy.
Książę Hastings po latach dziecięcych rozczarowań i młodzieńczych wojaży wraca do jednej z posiadłości swego ojca, którą odziedziczył po jego śmierci. Życie pełne rozczarowań sprawiło, że mężczyzna trzyma się określonych wcześniej celów, a jednym z nich jest właśnie trzymanie się jak najdalej od małżeństwa.
I chociaż etykieta nie pozwala, a młodej pan...

O takiej miłości marzą miliony kobiet. Przeurocza i wspaniała powieść oparta o 1813 rok, gdzie panują królowie i hrabiny. Swoiste zasady, które pozwalają swoim matkom szukać kandydatów na męża. Opisy bali i śmietanki towarzyskiej, którą wciąż ktoś obgaduje. Pojedynek na śmierć i życie, który według zwyczajów jest zabroniony, jednak nadal obecny. Wzruszenie jest tu niemal nakazane. Nie da się oprzeć łzom, gdzie podczas pierwszych stron opisane jest przyjście księcia na świat. Pokochałam ta powieść już od pierwszego wersu. Dalsze losy bohaterów tylko ten zaszczyt pogłębiły. Nie miały bowiem łatwego losu dziewczyny poszukujące swojego męża.. A rola matek była tam nieoceniona. Tuptały przed swoimi córkami niczym tykające bomby, których kawalerowie w zabawny sposób unikali. Takim kolejnym nudnym wieczorem okazałby się i ten, gdyby nie drobny incydent z udziałem Daphne. Serce księcia brnęłoby galopem do niej, gdyby nie pakt, którego nie można by obejść.
Daphne jest nad wyraz inteligentną kobietą i robi co może, by obrócić sprawy po swojej myśli. Podziwiam taką postawę, gdyż czasy w których żyła nie pozwalały kobietom o niczym decydować. Była takim typem kobiety, gdzie jeśli już coś robiła czy mówiła, to klękajcie narody. Już samo jej spojrzenie wywoływało posłuszeństwo, co z pewnością było odziedziczone po swojej matce.
Jednocześnie jej wiedza na tematy miłości była krucha i wątła niczym płatek róży.
Książę jest osobą bardzo silną, choć na swoich barkach nosi brzem...

„Teraz „ nawet nie ma porównania z jutrem. A jutro nie będzie w stanie konkurować z pojutrzem.

Kiedy na Netflixie pokazał się serial „Bridgertonowie” świat seriali oszalał. Co chwilę ktoś zachęcał mnie do zapoznania się z fabułą. Postanowiłam więc spróbować i wkręciłam nawet do tego swojego męża. Opowieść Lady Whistledown wciągnęła nas od pierwszego odcinka. I choć spodziewałam się jedynie romansu (i w tym momencie chciałam współczuć mojemu mężowi), to dostałam naprawdę świetną fabułę. A Mateusz dostał coś dla siebie, bo zajął się rozwiązywaniem zagadki – kim jest tajemnicza Plotkara z dalekiej Anglii…

Plotka to coś pociągającego dla czytelnika. Pokusiłam się więc, aby po serialu zapoznać się z pierwowzorem, który okazał się wciągającym romansem. Intrygi, bale i najlepsze partie w mieście, które w kronice towarzyskiej podsumowuje tajemnicza Lady. Owa Lady wywołuje w swoich czytelnikach złość, ale czytający nie przestają być jej wierni. I tak XIX-wiecznym Londynem rządzą plotki i sugestie w szlacheckim kręgu towarzyskim. Jesteśmy więc świadkami skrzętnie zaplanowanej intrygi dwójki wysoko urodzonych młodych ludzi – Panny Bridgerton i Księcia Hastings, najlepszej partii w sezonie. Tych dwoje postanowiło zawrzeć pakt, udawać wzajemne zainteresowanie, aby każde z nich mogło odnieść właściwe dla siebie korzyści. Nie przewidzieli tylko jednego – uczuć, które pojawią się wraz z rozwojem intrygi. I tak zatwardziały kawaler zaczyna mięknąć ...

Największy błąd jaki popełniłam....


To obejrzenie serialu przed przecyztaniem książki. Dlaczego? Dlatego, że serial, choć wydawał mi się świetny i dałabym mu jakieś 7/10, to odrobinę zniechęcił mnie do czytania książki. Teraz żałuję, że nie zaczęłam od niej, ponieważ w serialu jest sporo dość istotnych rzeczy, które zostały pominięte.
Autorka na kartach swojej powieści stworzyła uroczy świat, który kupił mnie wnikliwymi opisami dosłownie wszystkiego. Zakochałam się w tym świecie i tych wszystkich przepięknych strojach. Bohaterowie są dokładnie przedstawieni. Czytelnik ma wgląd w dokładną przeszłość księcia Hastingsa, która wyjaśnia wiele kwestii (w serialu bardzo tego brakowało).
"Bridgertonowie. Mój książę" to historia idealna dla fanów romansów historycznych. Jest przepełniona kłamstwami, tajemnicami, humorem z ogromną dawką namiętności.

Zdecydowanie polecam. ;)

To moje drugie podejście do tej książki. Pierwsze, po obejrzeniu serialu, zakończyło się na przedstawieniu księcia. Czyli na samym początku. Teraz jednak się zaparłam i przeczytałam do końca. I nawet mi się podobało. Z treści książki można dowiedzie się więcej o relacji Simona i Daphne, poznać ich przemyślenia i uczucia. Zabrakło mi jednak ważnych postaci drugoplanowych, występujących w serialu. W książce pojawiają się starsi bracia, czyli Anthony, Benedict i Colin, zabrakło natomiast całej reszty rodzeństwa, np. Eloise. I sympatycznej Penelopy.

Książka, która już od dłuższego czasu była na mojej liście do przeczytania. I jestem nią zachwycona! Wciągnęła mnie totalnie!

Bardzo podobały mi się rozterki bohaterów, pełne humoru i ważnych decyzji.
Doskonale było przenieść się w czasie. Historyczne tło świetne podkręcało akcję. Najlepsza powieść jaką czytałam w ostatnim czasie.

Z pewnością przeczytam kolejne tomy i to jak najszybciej! Mam wrażenie, że ten cykl nigdy się nie znudzi...

A Ty czytałaś? Który z tomów podobał Ci się najbardziej?

PS
I chyba zajrzę jak tę powieść zekranizowano na Netflix.

Popełniłam błąd. Obejrzałam serial, a następnie sięgnęłam po książkę. Serial zafascynował mnie zdecydowanie bardziej niż książka. Jednak jest to przyjemna historia miłosna, idealna na weekend :)