Kocham cię z dziesięciu powodów

Sebastian Grey jest takim kotem Schrödingera wśród londyńskiej arystokracji. Jednocześnie jest najlepszą partią sezonu i biednym hulaką, postrachem debiutantek i ich matek. Wszystko zależy od tego, czy jego bogaty stryj, stary hrabia Newbury, będzie w stanie spłodzić męskiego potomka. Gdyby hrabia umarł bezpotomnie, cała fortuna i tytuł przechodzi automatycznie na Sebastiana. Newbury robi jednak wszystko, aby temu zapobiec, intensywnie poszukując odpowiedniej kandydatki na żonę. Na swoją ofiarę wybrał pannę Annabel Winslow, która jego zdaniem ma odpowiednie warunki do rodzenia dużej ilości dzieci. Biorąc pod uwagę aparycję i wiek adoratora, Annabel nie jest zbyt szczęśliwa, ale korzystny mariaż poprawi sytuację materialną jej rodziny. Dziewczyna była już prawie pogodzona ze swoim losem, kiedy pewnej pięknej nocy spotkała na przyjęciu przystojnego nieznajomego i dała się ponieść emocjom, prosząc go o pocałunek. I wszystko mogłoby zostać tylko cudownym wspomnieniem, gdyby nie fakt, że tym nieznajomym okazał się nie kto inny, jak Sebastian Grey. A to bardzo skomplikowało sprawę.

Szkoda mi było Annabel, ale czytanie o jej wyraźnych walorach, sugerujących dobrą płodność, było bardzo męczące. Autorka nie miała w tym temacie litości ani dla biednej panny, ani tym bardziej dla mnie. Za to tajemnica, jaką skrywa Sebastian, była bardzo zabawna w kontekście tej i poprzedniej książki.