Mój przyjaciel gangster

Zanim przejdę do rzeczy, to chciałam powiedzieć, że nic mnie tak nie denerwuje w książkach, jak przekleństwa. I tutaj właśnie strasznie mnie irytowały, jakby autorowi chwilowo brakowało konkretnych słów i zastępował je w bardzo banalny sposób. Nie jestem czepialska i rozumiem, że gangsterska książka nie może opiewać w piórka, jednak nic nie poradzę na to, że bardzo mi to tutaj przeszkadzało. Dodatkowo momentami czułam, jakbym czytała o rozmowie między nastolatkami. Na całe szczęście nie było tego wiele, bo historia jest naprawdę wciągająca. Czytało się ją płynnie idąc tokiem myślenia postaci. Wszystko można było sobie wyobrazić, tym bardziej, że poznamy bardzo dokładnie.

Opisy bohaterów przemycone w sprytny sposób, by nie wyglądało to w książce na zwykłą charakteryzację postaci. Do tego przyrównuje nowych bohaterów do konkretnych osób, przez co od razu pojawiają nam się przed oczami.

Nie znalazłam tutaj żadnych lalusiów, tylko prawdziwych mężczyzn z krwi i kości, choć nie każdy z nich jest już młody. Są pewni siebie i nie wchodzą w lewe interesy, przez które mogliby mieć problemy. Tylko jednemu z nich trafiła kosa na kamień i przyjmując zlecenie wpadł niczym śliwka w kompot. Sam zapewne by się na to nie zdecydował. W końcu od czego ma się dobrych znajomych:-)

Zaskakujący był tu dla mnie motyw przewodni. Jeden z bohaterów chciał napisać książkę ukazującą niekoniecznie dobre rzeczy na temat znielubionych przez niego osób. Oczywiście piszę tu w ba...

"Albo grasz w moją grę, albo toniesz”.

Na świecie jest mnóstwo socjopatów i psychopatów. Naprawdę daleko szukać nie trzeba. Choć w świecie przestępczym na pewno łatwiej o takie okazy.
„Mój przyjaciel gangster” to historia pewnej „przyjaźni” psychopatycznego gangstera i młodego naiwnego dziennikarza.
Marek Wysocki – człowiek pistolet, który kochał prawdziwe dziennikarstwo i czerpał z życia garściami – dostał możliwość napisania bestselera, wysłuchania i udokumentowania spowiedzi byłego gangstera – ps. Ratler. Bandziora, złego człowieka, kapusia, zepsutego do szpiku kości, zadufanego w sobie socjopaty, który jak się okazało, wcale nie miał zamiaru posypywać głowy popiołem.
Ich relacja, początkowo niewinna, była jak świeży powiew wiatru w dziennikarskich żaglach. „Przyjaciel” dziennikarza szybko jednak okazał się kochającym lans i drogie gadżety zblazowanym, bezczelnym i humorzastym drapieżnikiem, którego nieco spiłowane kły i pazury nadal potrafiły zrobić krzywdę. Osaczał swoją ofiarę, instalował się w jej życiu, uwiązywał na niewidzialnej smyczy, manipulował, szantażował i w końcu wdeptywał w ziemię jak niedopałek szluga.
Wysocki na własne życzenie wkręcił się w tryby bezlitosnej maszyny. W chory, niepokojący, toksyczny, zatruwający i dławiący układ.
Jaką cenę będzie musiał zapłacić młody dziennikarz za zbyt dużą pewność siebie i nieopierzenie zawodowe?
Czy może jednak bandzior i dziennikarz są z jednej parafii?
„Mój przyjaciel gangste...

Na sam początek muszę powiedzieć, że autor wykreował naprawdę wiarygodne postacie, a także całą otoczkę świata gangsterskiego – czytając książkę można odnieść wrażenie, że człowiek staje się jego częścią, a to także za sprawą zbudowania odpowiedniego nastroju i języka jakim posługują się bohaterowie. Fabuła jest naprawdę interesują i wciągająca, nie mogłam się oderwać od lektury – uwielbiam takie klimaty zarówno w książkach jak i w filmach. Przy czytaniu nieustannie przypominali mi się bohaterowie „Ślepnąc od świateł” (w swoim zachowaniu Ratler na myśl przywodził mi Dario) czy różnych filmów Vegi – co w efekcie przełożyło się według mnie na plus. Po cichu liczę, że autor zdecyduje się kiedyś na napisanie kolejnych powieści – ja na pewno z chęcią po nie sięgnę.

Zobaczcie w jaki bezlitosny świat przeniesie Was „Mój przyjaciel gangster”.