Mord na Zimnych Wodach

"Mord na Zimnych Wodach" to debiut literacki Małgorzaty Grosman, wpisujący się w gatunek kryminału retro.
Plusem tej powieści na pewno jest dobre tło historyczne. Widać, że autorka włożyła naprawdę dużo pracy w poznanie historii Bydgoszczy w dwudziestoleciu międzywojennym, a także zorientowała się jak wyglądała wtedy praca policji – dopiero od niedawna zaczęto wykorzystywać daktyloskopię, a i dowody po raz pierwszy uwieczniane były przez zwyczajnych policjantów posługujących się pierwszymi poręcznymi aparatami fotograficznymi. Warto też od razu wspomnieć, że część bohaterów to prawdziwe postacie tamtych czasów – np. główny dowodzący śledztwem aspirant Andrzej Fąfelek i jego żona Katarzyna. To zdecydowanie nadaje smaczku lekturze. Podobało mi się również to, że w tekst autorka wplotła wyznania mordercy, więc jego przemyślenia możemy obserwować na bieżąco z jego punktu widzenia.
Niemniej jednak historia nie zadowoliła mnie w pełni. Miałam mały problem ze stylem powieści – trzeba się do niego przyzwyczaić, a i tak nie do końca czytało mi się powieść płynnie. Tak samo problem miałam z gwarą bydgoską – przez rozpoczęciem lektury nie zaglądałam na koniec powieści, więc nie wiedziałam, że jest tam słowniczek, przez co podczas czytania denerwowałam się, że nie rozumiem niektórych słów. Poza tym trochę mieszali mi się współpracownicy Fąfelka, a zakończenie, mimo że po części przybrało dosyć niespodziewany obrót, to mam wrażenie, że nie wyjaśniało wszystkiego. Wiem, że w p...

Jest rok 1926, a miejsce to Bydgoszcz. Dochodzi do morderstwa na wyspie Zimne Wody, młoda kobieta zostaje znaleziona przez przypadkowego mężczyznę. Ma ona poderżnięte gardło. Do sprawy przydzielono Andrzeja Fąferka słynącego ze swego uporu, nie zostawi sprawy, dopóki jej nie rozwiąże. Już podobna sprawa wydarzyła się w przeszłości, jednak sprawcy nie ujęto z powodu braku dowodów. Czy aspirantowi Andrzejowi uda się tę sprawę rozwiązać i zamknąć mordercę?
💓

Książka należy do gatunku kryminału, jednak nie jest on jakiś mega krwawy. Bardziej w stylu Agathy Christie. Cała akcja trwa przez trzynaście dni, a rozdziały są dosyć długie, wydarzenia toczą się w wolnym tempie. Nie ma dużych ilości zwrotów w akcji. Początek wciągający natomiast już później robi się nieco nudnawo. Mamy dwie narrację pierwszoosobową i trzecioosobową, które przeplatają się, że sobą. Jeżeli chodzi o mnie to ja nie do końca jestem do tej książki przekonana, gdyż początek świetny a później emocje opadają i tak jakoś to czytanie już szło gorzej. Jednak moim skromnym zdaniem to będzie świetna książka dla osób rozpoczynających przygodę z tym gatunkiem, tak było ze mną, książki Pani Agathy pochłaniałam w turbo tempie. Bądź dla osób, które nie lubią rozlewu krwi, a kochają zagadki. Ja jednak jestem bardziej za tymi krwawymi, okrutnymi kryminałami i moja ocena to 6/10.

(wyrywek z recenzji)Opowieść kryminalna, bo kryminał, w dzisiejszym tego słowa znaczeniu, to to nie jest. Dochodzenie jest, a i owszem. Z wszelkimi plusami i minusami z lat dwudziestych. Jakieś ślady DNA? Jakie ślady DNA? Daktyloskopia ledwie wchodziła na arenę. Grafologia? A jest jeden sierżant, on był na kursie, to on coś tam wie i miał nam przekazać :)