Morze i trucizna

W książce "Morze i trucizna" z niezwykłą odwagą i wrażliwością zamknął autor problem odpowiedzialności moralnej jednostki w czasie wojny. Temat powieści, zaczerpnięty z autentycznych wydarzeń zbrodniczych eksperymentów przeprowadzanych na amerykańskich jeńcach podczas II wojny - przyp. mój stał się pretekstem do artystycznych transpozycji. Morderstwo ujęte w obraz literacki trafia do wyobraźni odbiorcy spotęgowaną grozą, a losy bohaterów na długo pozostają w pamięci. Shūsaku Endō ur. 27 marca 1923 w Tokio, zm. 29 września 1996) – japoński pisarz, tworzący swoje utwory z perspektywy katolika żyjącego w społeczeństwie buddyjskim. Shūsaku Endō urodził się w Tokio jako drugi syn urzędnika bankowego i nauczycielki gry na skrzypcach. W 1926 roku jego rodzina przeniosła się do Mandżurii, gdzie jego ojciec został wysłany służbowo. Siedem lat później, po rozwodzie rodziców, wrócił z matką i bratem do Japonii. W Kobe jego matka zainteresowała się katolicyzmem i w wieku jedenastu lat Endō został ochrzczony. W czasie II wojny światowej Endō studiował i pracował w fabryce. Po wojnie rozpoczął studia romanistyczne, a w latach 1950-1953 przebywał na stypendium we Francji. To wówczas podjął pierwsze próby literackie – jego relacje z pobytu w Europie były publikowane w Japonii. We Francji zachorował na gruźlicę płuc. Także w późniejszych latach wiele czasu przebywał w szpitalach. Mimo to nie przerwał pracy literackiej i przez wiele lat regularnie publikował powieści oraz humoreski. Powieści Endō są często skonstruowane wokół historyczno-przygodowego szkieletu, jak Samuraj, oparty na autentycznych wydarzeniach z XVII wieku (poselstwo Tsunenagi Hasekury). Jednak najważniejszą warstwę twórczości pisarza stanowi próba ukazania duchowych rozterek Japończyka-chrześcijanina w tradycyjnie buddyjskim środowisku.