My przeciwko wam

Kontynuacja drugiej części "Miasta Niedźwiedzia" wypadła jeszcze bardziej emocjonalnie i nieprzewidywalnie.

Czuję się urzeczona tą niesamowicie poruszająca historią o oddaniu, przyjaźni i o sile zrujnowanego społeczeństwa gotowego do walki o swoje.
Czekało mnie tu jeszcze więcej emocji, więcej łez ale i też więcej bólu. Chwilę temu skończyłam ostatni rozdział i czuję się przemielona totalnie....

Ta historia orze serce i duszę....

Bardzo polecam.

Pierwszy tom „Miasto niedźwiedzia” to opowieść o miasteczku, w którym absolutnie wszyscy mieli hokejowego fioła oraz obsesję na punkcie lokalnej drużyny. Zawodnicy, ich rodzice, działacze i fanatyczni kibice uwikłani byli w walkę o zwycięstwo za każdą cenę. W tej scenerii doszło do pewnego niecnego postępku, który zaważył na życiu miasteczka i jego wielu obywateli. Lokalna społeczność nie potrafiła się pozbierać.

Minęło kilka miesięcy, emocje troszkę opadły, miasteczko to samo, ludzie też, dla wielu trwa lizanie ran po tamtym nieszczęśliwym wydarzeniu (czytaj: niecnym uczynku). W takich okolicznościach zaczyna się drugi tom, czyli „My przeciwko wam”. Część dalsza historii, równie wspaniała jak pierwsza. Nie brak w niej oczywiście hokeja, przyjaźni, miłości, lojalności, niełatwego rodzicielstwa, arcytrudnego dorastania, podejmowania kontrowersyjnych decyzji, kompromisów, tematów trudnych i tragedii. Motorem napędowym wszystkiego co się zdarzy w miasteczku jest Wielka Manipulacja popełniona przez lokalnego polityka o wielkim rozumie, ale lichym sercu. Z bezpośrednimi lub pośrednimi konsekwencjami jego machlojek zmierzą się wszyscy bohaterowie powieści, bez wyjątku. Każdego to jakoś dotknie.
Bang - bang - bang - krążek nadal stuka o lód na stronach powieści, bang - bang - bang - hokej to sposób na życie, bang - bang - bang - to cudowna opowieść, z postaciami, którym kibicowałam i okolicą, która mnie urzekła. Bang - bang - bang - szkoda, że to koniec, ale na szc...