Na tropie Vermeera

Po przeczytaniu opisu byłam zachwycona. Malarstwo, fałszerstwo, kryminalna zagadka. Miało być świetnie, i na świetnym pomyśle się skończyło.

Nie zrozumiałam tej historii, ale mam wrażenie, że autorce nie zależało na tym, by czytelnik zrozumiał. Konstrukcja tej powieści jest dziwna, specyficzna i niestety, ale do gustu mi nie przypadła. Książka jest ogromnie wymagająca, potrzeba skupienia, a i to nie gwarantuje sukcesu. Mnogość bohaterów, wydarzeń została wymieszana z radami dla czytelnika, esejami, przemyśleniami autorki - było tego dużo za dużo.

Na pewno jest to powieść oryginalna i nietuzinkowa, ale trzeba mieć na uwadze poziom jej trudności. Dla ambitnych, ciekawskich i odważnych, ale na pewno nie dla rozrywki.

Jan Vermeer, holenderski malarz, który tworzył głównie sceny rodzajowe znakomicie przy tym „bawiąc się światłem” i jego dzieło, a w zasadzie ten jeden ważny obraz „Alegoria malarstwa” to temat przewodni najnowszej książki Agnieszki Ptak.

Malarstwo połączone z intrygą… na samą myśl, aż mi się oczy błyszczą 🙂
A więc… podczas II wojny światowej pewien Żyd, Jacob Wolf, został poproszony o skopiowanie dzieła Vermeera, warto tu wspomnieć, że był on znakomity w swoim fachu, w fachu fałszerza, kopisty, a dzieła Vermeera są bardzo trudne do podrobienia. Po wojnie, kiedy to ludzie zaczęli się interesować dziełami sztuki wcześniej zagrabionymi, zaginionymi temat obrazu powraca. Okazuje się, że być może Wolf stworzył nie jedną, a dwie kopie obrazu… Czy uda się zatem odnaleźć owe prace i oryginał?

Pomysł na fabułę ZNAKOMITY! Uwielbiam połączenia sztuki z kryminalnym światkiem, niestety mam jedno „ale”. Ze względu na przerywanie przez autorkę fabuły różnymi wstawkami dotyczącymi jej przemyśleń, zawierającymi rady dla Czytelnika, esejami nie mogłam do końca wtopić się w przebieg zdarzeń, a szkoda…. To tak jakbyście zasypiali, zanurzali się we śnie i nagle ktoś niespodziewanie wylewa na Was kubeł zimnej wody.

Co zatem sprawiło, że mimo wszystko brnęłam w tę historię z zapartym tchem? Głównie wspomniana wcześniej sztuka, bo to nie tylko obraz Vermeera ma tutaj znaczenie, ale również inne znakomite dzieła, które tworzą pewnego rodzaju szyfr. Po przeczytaniu ...

Nie do końca wiem co myśleć o tej książce. Liczyłam na dobrą powieść historyczną ze szpiegowskim motywem i zagadką, a otrzymałam nawet nie wiem jak to określić.

Najsłynniejszy fałszerze w Berlinie dostaje zlecenia namalowania kopii popularnego obrazu Vermeera. Wszystko dzieje się podczas II wojny światowej. Po wykonaniu zlecenia ginie. Po latach na jaw wychodzi fakt, że namalował dwie kopie, a nie jedną. Pięćdziesiąt lat później inni próbują rozwikłać tą zagadkę, ale sprawa nie jest tak łatwa jak na pierwszy rzut oka widać.

To co najbardziej nie podobało mi się w tej książce to jej kompozycja. Liczne wstawki typu „czytelnik na pewno nie wie…” albo „tu powinien pojawić się dialog…” bardzo mi przeszkadzały. Wprowadzały dla mnie chaos jakbym czytała szkic powieści, a nie książkę. Dodatkowo eseje, które pojawiały się raz na jakiś czas, nie miały dla mnie w ogóle sensu. Skakanie po wątkach również, ponieważ miejscami się gubiłam. Cała książka jawi mi się jako chaos i pogmatwanie. Pierwszy raz miałam z czymś takim do czynienia i nie powiem, żeby dobrze mi się to czytało. Gdy już wchodziłam i zaczynałam angażować się w fabułę, autorka ucinała, wstawiała fragment skierowany do czytelnika i zaczynała coś nowego.

Pierwszy raz jestem tak na nie jeżeli chodzi o książkę. Liczyłam na naprawdę dobrą powieść i niestety się zawiodłam. Książka w ogóle mnie nie angażowała, a wręcz jedynie irytowała. Niestety moim zdaniem potencjał...