Nad ranem

Po książkę autorki chciałam sięgnąć jak tylko zobaczyłam że będzie wydana, nie skusił mnie opis ale okładka. Czy podobało mi się?

W książce poznajemy Ninę, fankę kolekcjonowania wspomnień oraz wschodów słońca. Nina jest na etapie życia gdy zaczyna wątpić czy kierunek, który wybrała na studiach to dobry wybór. Porzuca dotychczasowe życie w mieście i przyjeżdża do taty na wieś. Tam spotyka Oskara, swojego przyjaciela z dzieciństwa. Oskar właśnie rozstał się ze swoją dziewczyną Karoliną i nie ukrywa radości, że Nina, dziewczyna z którą spędzał niegdyś wiele czasu wraca do jego życia. Czy mają szansę na przyjaźń, a może na miłość?

Ta książka to świetna młodzieżówka, poruszane są w niej problemy typowo dotyczące młodych doroslych ludzi jak niezdany przedmiot czy też bunt na jakimś etapie życia.

Książka pisana jest z dwóch perspektyw, dlatego siedzimy w głowie obu głównych postaci. Możemy poznać ich myśli, bliżej ich poznać, a nawet utożsamić się z nimi.

Nina to dziewczyna, która musi się dowiedzieć czego chce. Przerywa naukę, pakuje walizkę i jedzie na wieś odetchnąć od życia. Codziennie rano ogląda wschody słońca, które są dla niej niesamowitą chwilą i najpiękniejszym momentem dnia, towarzyszy jej przy tym Oskar, chłopak który skrywa pewną tajemnicę. Wiadomo o niej od początku, więc to świetny zabieg autorki, przez to nie odkładałam książki, bo chciałam się dowiedzieć co się wydarzyło.

Fabularnie mi tu wszystko grało, ta ksią...

Szukacie przyjemnej i spokojnej historii, której akcja dzieje się w małej wiosce, gdzie wszyscy się znają a w każdy czwartkowy wieczór młodzi ludzie spotykają się na ognisku i wspólnie spędzają czas? Gdzie odwiedziny jednej osoby mogą wszystko zmienić? Gdzie przez niedopowiedzenia wszystko się rozsypało?
Zapraszam was na parę słów o nowości od Moniki Sygo.

"Nad ranem" to podróż po odzyskiwaniu zaufania. To historia o tym, jak miłość, która rozkwitła w dzieciach przetrwała lata rozłąki. To przygody dwójki przypadkowo poznanych kobiet, które stają się przyjaciółkami. To powieść o wspaniałej więzi między rodzicami a dzieckiem. To odnajdywanie własnej drogi i stawienie czoła błędom przeszłości. W końcu to wspólne wschody słońca, będące synonimem nowego początku, nadziei.

"Nad ranem" mogę śmiało polecić młodszym odbiorcom. Mając 16 lat uwielbiałam sięgać po takie historie, a teraz, gdy mam 12 lat więcej ta książka była dla mnie prawdziwą comfort book, choć nie obyło się bez pewnych potknięć w życiach bohaterów. Czy polecam? Oczywiście, nie widzę innej opcji. Historia Oskara i Niny jest ciepła i słodka niczym kakao z piankami, które nasi bohaterowie tak chętnie pili o brzasku.

Jeśli szukacie uroczej, wakacyjnej, lekkiej powieści to ta będzie idealna. Chociaż moje oczekiwania były większe, tak uważam, że wielu czytelnikom ta historia przypadnie do serca.

Gorące dni, letnie wieczory i rześkie poranki. Mała wieś, ogniska po zmierzchu i wspólnie spędzony czas ze znajomymi. Dwójka przyjaciół, których rozdzieliła odległość i czas, teraz ma szansę naprawić swoją relację. Nie zabraknie tajemnic, nieporozumień i oczekiwań. Romantycznych gestów i chemii między bohaterami.
Nina i Oskar to takie postacie, które trzeba lubić. Jednak trochę zbyt idealni. I to byłoby jeszcze okej, gdyby te "dramatyczne" wydarzenia, które zachwiały ich światem były rzeczywiście dużą sprawą. A nie były. Ja byłam gotowa na trzęsienie ziemi, a tu prawda wychodzi na jaw i, no nie, słabo to wybrzmiało. I to jest mój największy zarzut jaki mam do tej powieści.

Nastawiłam się na wielkie emocje pokroju takich, jakie znalazłam w poprzednich książkach autorki, ale w takim letnim wydaniu. Niestety - nie to dostałam. Jednak ciągle uważam, że "Nad ranem" taki przyjemny i lekki przerywnik na ogrodowy koc.