Nalewki. Z babcinego notatnika

Aquae vitae to po łacinie woda życia, termin oznaczający wszelkiego rodzaju nalewki. W Polsce przyjął się pod nieco zniekształconą nazwą „okowita”, którą określano wódki produkowane według własnych receptur. Z kolei etymologię słowa „wódka” można wywodzić do wody, ale pierwotnie mianem tym określano wody lecznicze, mające służyć zachowaniu zdrowia i urody. Później słowo „wódka” objęło znaczeniem alkoholowe wyciągi, które miały leczyć wszelkie dolegliwości oraz wódki „woniejące”, czyli pachnące. Alkohol wytwarzano głównie z zacierów żytnich lub owocowych i łączono z ziołami, kwiatami, pestkami, nasionami, warzywami i olejkami.
Początkowo techniki produkcji nalewek najlepiej opanowali mnisi. Wkrótce zagościły one na stołach karczm i dworów szlacheckich.
Dziś znamy przeszło sześćset gatunków wódek i na różnego rodzaju prezentacjach stale pojawiają się nowe smaki.
Od agrestówki, absyntu i alaszu do żubrówki i żurawinówki, czyli ponad sto przepisów na nalewki domowe według starych, sprawdzonych przepisów.