Opinia na temat książki Nie wierzcie jej

Zanim przejdę do sedna tej recenzji, musicie wiedzieć, że "Nie wierzcie jej" ✖️ nie jest złą książką. W moim odczuciu po prostu zagmatwaną i dosyć denerwującą. Doceniam jednak pracę, jaką włożyła w nią autorka, stwarzając taką, a nie inną historię.
Przez dłuższy czas było po prostu mdławo. Ot, takie przepychanki pomiędzy jedną a drugą bohaterką, żoną a siostrą zaginionego Toma Packhama. Lucy sądzi, że Tom od niej odszedł, ale Mary w to nie wierzy. Uważa, że to właśnie jego żona go zabiła. Obie plączą się w zeznaniach i wychodzi na to, że kłamią. Zasadnicze pytanie wobec powyższego brzmi: w jakim celu? 🤔
Ale później czułam się tak, jakby autorka zaczęła podawać mi niemożliwy do rozwiązania węzeł gordyjski. I nie, nie mam tu na myśli tego, że cieszyło mnie, iż nie wiem o co chodzi i robiłam "wow" co parę rozdziałów. Nie. Heafield tak namieszała, że w tym kotle znajdziecie wszystko: groch z kapustą. Podziwiam research. Poznanie przepisów policyjnych, sądowych i jeszcze paru innych, obowiązujących w Wielkiej Brytanii, na szóstkę z plusem. No ale, zaraz, nie wszystko na raz. Czytelnik thrillerów lubi tę dozę tajemniczości i czającego się gdzieś obok zła, które nie wiadomo skąd nagle wyskoczy. Niezbyt lubi jednak, kiedy ta doza okazuje się wielką czarą bez dna. No kiedyś w końcu musi się zacząć czegoś domyślać. Ano, domyśla się tego, co najważniejsze (bez spojlerów), ale już ten motyw… nie przekonuje mnie. Poplątanie z zaplątaniem.
No i jest jeszcze jeden bohater, którego z niewiadomych mi przyczyn (nie rozumiem tego, mimo iż przeczytałam tę książkę od deski do deski) autorka wykreowała jako bezwolną istotę, która jest zależna od (bez spojlerów).
Także, dzisiaj daję takie mocne:
5/10
@znosem.wksiazce