Nocną porą

Takie sobie czytadło, bez specjalnego polotu. Dość sztampowe i przewidywalne.
Grace Hart jest sędziną, jest też matką piętnastoletniej Jessicy . Dodać trzeba że tak zwaną ''matką samotnie wychowującą'' . Oczywiście tradycyjnie, najciemniej pod latarnią. Więc pani sędzina, która nota bene często orzeka w sprawach nastolatków, sama zaczyna mieć problemy ze swoją własną nastolatką.

Jessica ucieka nocami z domu, włóczy się nie wiadomo gdzie i z kim i w końcu przyłapana zostaje na kupowaniu narkotyków i odwieziona policyjnym radiowozem do domu (nie zatrzymano jej, dlaczego ? wiadomo). Aby było bardziej ''krwawo'', autorka przystroiła małoletnią rozrabiarę w cukrzycę typu 1. Dziewczyna w nosie ma chorobę, nie mierzy poziomu cukru, nie podaje sobie insuliny, pije alkohol. Kiedy kłopoty zaczynają się mnożyć, pojawia się ON, czyli przystojny policjant, który z miejsca zakochuje się w pani sędzinie.
Ona jednak (tradycyjnie) na początku nie bardzo go lubi, nazywa go nawet ''pan burkliwy'' . Dalej jest równie sztampowo. Okazuje się że ''ona z przeszłością, on po przejściach''. Obdarzają się nawzajem swoimi sekretami . Ta książka swoją przewidywalnością normalnie mnie zirytowała.
Do tego postacie, jedne przerysowane, jak właśnie główna bohaterka Grace Hart, inne nie dorysowane, jak jej córka Jessica, o której nic nie wiadomo. Prócz tego że ucieka z domu i przeżywa frustracje okresu dojrzewania.
Nie wiemy nic więcej z kim się spotyka, jakich ma przyjaciół, co ...