O sensie życia

Przyznam szczerze, że z reguły omijam tego rodzaju książki i mało co irytuje mnie w czytelniczym życiu tak jak mądrości i złote rady spod szuflady ludzi, którym wydaje się, że posiedli jakąś tajemną wiedzę, gdy w rzeczywistości odtwarzają proste prawdy a ich spostrzegawczość jest równa pędowi leżącego na talerzu kotleta 😉

Z całą pewnością jednak mogę stwierdzić, że w przypadku tego nazwiska nie miałam wątpliwości, że to jest zupełnie inny przypadek. Jeśli ktoś ma prawo wypowiadać się w ważnych, życiowych kwestiach to z całym przekonaniem godne uwagi spostrzeżenia może przekazać nam osoba, której los nie szczędził przeżyć tak bardzo skrajnych jak doświadczenie wojny oraz pobyt w obozie zagłady. Autor jest również człowiekiem wykształconym, profesorem neurologii i psychiatrii, twórcą trzeciej wiedeńskiej szkoły psychoterapii- logoterapii.

W swoich rozważaniach Viktor E. Frankl podkreśla, że niezależnie od tragedii i strat jakie stają się udziałem człowieka, niezmiennie szuka on spełnienia i zwykle dostrzec może szansę, która pozwoli mu nadać znaczenie nawet najtrudniejszym przeżyciom. Człowiek jawi się tutaj jako byt niepowtarzalny, a bezpowrotność czasu jaki jest mu dany oraz nieodwołalność jego czynów nadaje życiu każdej jednostki wartość.

Można podziwiać moralny kompas tego badacza oraz mocny charakter osoby, która widząc w życiu tyle zła i cierpienia wciąż potrafi zauważać w świecie nadzieję i celowość nasze...

Zdarzało Wam się kiedykolwiek myśleć nad sensem życia? Jakie emocje Wam wtedy towarzyszyły? Przyznaję, że czasami oddaje się takim myślą. Zazwyczaj dzieje się tak, gdy w moim życiu zaczynają się dziać rzeczy których sobie zdecydowanie nie życzyłam. Poddaje się wtedy istnej melancholii…

Podobnej melancholii oddał się autor książki „O sensie życia” Victor E. Frankl. Książkę przeczytałam w 77 rocznicę Powstawania Warszawskiego i to nie bez powodu. Otóż książka ta trzy spisane wykłady, które profesor neurologii i psychiatrii wygłosił w Wiedniu na 11 miesięcy po opuszczeniu obozu koncentracyjnego. Kto lepiej odpowie nam na pytanie jaki jej sens życia i jakie życie jest kruche oraz ulotne niż osoba, która przeżyła piekło?

Książka jest niezwykle poruszająca i dająca do myślenia. Profesor stara nam się odpowiedzieć na pytania dotyczące ludzkiego bytu i tego czy można się uodpornić na wszechobecne zło, nienawiść i cierpienie. Opowiada dlaczego te stany są obecne w naszym życiu i jaki mają cel. Przypominam nam, że życie zależy tylko i wyłącznie od nas i to my nadajemy mu sensu. To od nas zależy jak nim pokierujemy i jak do niego podejdziemy.

Tej książki tak naprawdę nie da się opisać. Ją po prostu trzeba przeczytać!

Autor jest austriackim profesorem neurologii i psychiatrii. Jest również byłym więźniem obozów koncentracyjnych między innymi Auschwitz.
Po lekturze jego poprzedniej książki byłam bardzo ciekawa tej. Co tym razem chce nam przekazać ktoś kto tak wiele wycierpiał. Doświadczył uczucia głodu, strachu przed śmiercią, lęku o każdy kolejny dzień.
Ludzie zawsze na coś narzekali, że choroby, zła passa, zła sytuacja materialna i tak można wymieniać i wymieniać. Zawsze coś jest nie tak. Nie widzimy plusów w dniu codziennym.
Sensu, który nadaje życiu chęć wstania z łóżka każdego dnia.
Autor na kartach książki spisał wybrane wykłady, które wygłosił w Wiedniu. Wygłosił je jedenaście miesięcy po wyzwoleniu z nazistowskich obozów koncentracyjnych.
Wykłady są nie tylko ciekawe, ale i bardzo wzruszające. Szczególnie jeden z nich.
Zawsze szukajmy rozwiązań. Poddanie się nie jest żadnym wyjsciem.
To krótka ale jakże ciekawa i wartościowa książka.