Oczy Adrianny

Świetna książka. Ale dla mnie to nie jest romans ale rewelacyjna obyczajówka z wątkiem romantycznym, zawiera także elementy kryminału. Autorka porusza niezwykle ważny temat niepełnosprawności, reakcji na nią i umiejętności życia w takiej trudnej sytuacji, jej akceptacji lub braku takowej. Ale dotyka także miłości, również siostrzanej, zazdrości, zawiści i nienawiści. Historia dwóch sióstr wciągnęła mnie bezapelacyjnie, nie mogłam przerwać czytania, chciałam wiedzieć co będzie dalej. Oczywiście chwilami akcja była przewidywalna ale nie przeszkadzało mi to w czytaniu. Końcówka zaskakująca i trochę nierealna ale to przecież wytwór wyobraźni autorki. Po prostu czytajcie. Sama przyjemność.

„Świat jest piękny nawet dla niewidomych. To od nas samych zależy, czy dostrzeżemy jego piękno.”

„Oczy Adrianny” to doskonale i zgrabnie opowiedziana historia o miłości, wybaczaniu i lekcjach dawanych przez życie. Jest ona bardzo emocjonalna, różnorodna i życiowa, poruszająca ważne zagadnienia związane z niepełnosprawnością i adaptacją w społeczeństwie. Dynamika akcji sprawia, że nie ma w tej powieści czasu na nudę, gdyż wciąż jesteśmy zaskakiwani nowymi okolicznościami i faktami. To wszystko sprawia, że nasza uwaga jest absorbowana od początku aż do ostatniej linijki tekstu. Historia opowiadana jest z punktu widzenia Karoliny i Adrianny ale też poznajemy perspektywę zdarzeń dwóch innych osób, których narracja prowadzona jest w trzeciej osobie a ich spojrzenie daje pełniejszy obraz sytuacji wprowadzając dodatkowy niepokój i napięcie.

Fabuła została tak świetnie zaplanowana, że dopiero na koniec wszystko staje się jasne i wszystkie karty zostają odkryte. Odnajdziemy w niej nie tylko motywy obyczajowe ale nawet wątek kryminalny, gdyż nie bez powodu pojawia się wśród postaci detektyw Mirek Filer, znany z cyklu "Akta Mirka Filera". W powieści „Oczy Adrianny” otrzymał on wprawdzie drugoplanową rolę, ale nie mniej ważną.

Pani Danka Braun z niezwykłym wdziękiem, lekkością i przeprowadza nas przez kolejne epizody, oplata wielobarwnymi przeżyciami ale przede wszystkim pokazuje świat z perspektywy osoby niewidzącej. To opowieść o akceptacji tego, co nas ...

Pani Danka Braun ma spory dorobek literacki. Jakiś czas temu w moje ręce trafiła jej powieść pt. „Oczy Adrianny”, wydana w roku 2021 pod szyldem Wydawnictwa Prozami.

Opowiedziana w niej historia dotyczy głównie dwóch sióstr – Adrianny i 3 lata od niej starszej Karoliny. Wzajemne relacje młodych kobiet ukazane są z obu perspektyw, co nadaje powieści szerokiego spektrum spojrzenia na ich stosunki obarczone miłością do jednego mężczyzny. Opisana zostaje siostrzana rywalizacja, a momentami bardzo silna niechęć, lecz również wzajemna miłość – czy ostatecznie okaże się ona ponad wszystko? Tego dowiecie się z książki.

W opowieści poznajemy także Patryka, który przez przypadek nawiązuje znajomość z Adą. Ich zażyłość, jak możecie się domyślić, z czasem ewoluuje, ale jak i w którą stronę wszystko ostatecznie się potoczy? Po odpowiedź również zapraszam Was do lektury.

W „Oczach Adrianny” autorka poruszyła m.in. bardzo trudny temat, jakim jest odnalezienie się w sytuacji nagłego stania się osobą ociemniałą, czyli taką, która straciła wzrok w pewnym momencie swojego życia. Zaznaczona została także różnica między byciem niewidomym a ociemniałym, co dla laika może być dosyć zaskakującą wiedzą.

Na uwagę niewątpliwie zasługuje również wątek Sebastiana, jego perypetie i metamorfoza jego postaci. Jego historia swoistą klamrą otacza całą niniejszą opowieść i daje czytelnikowi sporo do myślenia.

Oprócz perypetii sióstr poznajemy też, nieco z przym...