Odźwierny

Nie słyszałam wiele na temat tej książki, ale jak przeczytałam pierwszy rozdział w księgarni, od razu musiałam ją zdobyć. "Odźwierny", jak na rosyjską fantastykę przystało, jest z początku trochę pokręcony, bynajmniej mi się taki wydawał i z czasem coraz bardziej rozjaśniało się znaczenie wtrąconych niby niepotrzebnie krótkich akapitów. Książka pisana jest dwutorowo, opowiada o podróży Larta z Damirem, oraz tułaczce Raula i napotkanych przez niego ludzi, czasem nawet żałowałam, że Marran nie zostanie w jakimś miejscu na dłużej, bo gdy zaczynałam lubić dane miejsce, bohater opuszczał je i już więcej nie wracał, co jednak jest zrozumiałe, ciągle szedł na przód, bez celu. Zastanawiam się, dlaczego tak często mówił, że jest magiem, mimo, że stracił już swój dar, a później musiał udowadniać, że ma moc, czyli wymyślać wyjście z sytuacji, by się nie skompromitować i nie wyjść na kłamcę. Może nie potrafił pogodzić się z tym, że już nie będzie czarować? Może ciągle wierzył, że jest potężnym czarnoksiężnikiem? Mimo to bardzo łatwo obdarzyć sympatią tego bohatera, w sumie tak jak i większość pozostałych postaci książki. Część druga już czeka na półce, więc jeszcze dzisiaj zabiorę się za czytanie, a miłośnikom fantastyki polecam ten tom.

Bardzo mi się spodobała :) Dwutorowa akcja z jednej strony opowiadająca o podróży Larta, a z drugiej - o tułaczce Raula. Pomysł ten przypadł mi do gustu, a choć na początku co nieco może się czytelnikowi mieszać, książkę czyta się szybko, lekko i przyjemnie. Wszystko zostało przedstawione bardzo realistycznie i hmm.. 'normalnie': las to las a nie siedlisko przeróżnych stworów nie z tej ziemi, a bohaterowie nie są jakimiś herosami o nieskończonej mocy. Gorąco wszystkim polecam, a sama zabieram się za drugi tom, jak tylko dorwę go w bibliotece ;]

Rosyjska fantastyka jest u nas coraz popularniejsza. Cykl Diaczenków wyroznia sie na tle i tak bardzo dobrych powiesci ze wschodu. W ksiazce ciagna sie dwa watki. Co ciekawe oba pochlaniaja czytelnika tak samo. Dwie podroze, dwoch bohaterow i niesamowicie piekny i szczegolowo opisany swiat. Polecam wszystkim, ktorzy maja dosc infantylnego fantasy dla dzieci i szukaja czegos z prawdziweg ozdarzenia

Jak dla mnie chaotyczna i poplątana a dialogi kuleją na całej linii. Od pierwszych stron książka nie wciągnęła mnie w ogóle, wydała się sztampowa i pozbawiona akcji. Z rosyjskiej fantastyki akceptuję tylko serię o Patrolach, reszta ogromnie mnie irytuje, nie inaczej jest i tym razem.