Ósme życie (dla Brilki). Tom 2

Przypomnijmy, że tom pierwszy skończył się na życiu Kostii i Katii w latach pięćdziesiątych po śmierci Stalina. Recenzję pierwszego tomu zatytułowałam 'Historia kontra człowiek. Tom drugi nazwałam 'historia buntu'. Bohaterkami są potomkowie Kostii: córka Elene oraz wnuczki Daria i Nica oraz wchodząca dopiero w życie prawnuczka Brilka, której księga pozostała niezapisana, a narratorka, Nica spisuje jej tę sagę rodzinną, aby ta uniknęła błędów swoich przodków.
Tak jak w części pierwszej, życie konkretnych ludzi zależy od historii. Tutaj jest już więcej buntu. Według mnie, ten bunt cechuje wszystkie bohaterki. I wszystkie ponoszą klęskę. Właściwie ich życie to ciąg porażek. Byłam aż zdumiona tym, że można tak ciągle padać i żyć dalej. W tym ciągu losów nic nikomu nie wychodzi. Nawet walka z samym sobą. O ile bohaterki części pierwszej: Kristine i Stazja są mocne i niezłomne aż do końca, to bohaterki części drugiej są słabe, ich bunt jest nadaremny, bo obraca się przeciwko nim samym.
Czytając tę epicką sagę miałam wrażenie, że życie jest ciągiem klęsk. Jestem aż zdumiona, że tak gorzką powieść napisała kobieta trzydziestotrzyletnia. Niewiara w miłość, w walkę i w ludzi. Jedynie rodzina jest trwała, chociaż też skłócona. Nawet takie wartości jak patriotyzm i walka o niepodległość zostały poddane pod osąd historii, gdyż czy walka, która kosztuje życie tysięcy ludzi jest słuszna? Powieść ukazuje demonstrację, która przeradza się w rozlew krwi, pokazuje, a raczej relacjo...