Coraz mniej światła

Nino Haratischwili
9 /10
Ocena 9 na 10 możliwych
Na podstawie 13 ocen kanapowiczów
Coraz mniej światła
Lista autorów
Popraw tę książkę | Dodaj inne wydanie
9 /10
Ocena 9 na 10 możliwych
Na podstawie 13 ocen kanapowiczów

Opis

Rok 1987. Związek Radziecki trzęsie się w posadach. W Gruzji coraz wyraźniej słychać głosy nawołujące do oddzielenia się od wszechwładnego niegdyś olbrzyma. W zmieniającym się, ogarniętym chaosem, ale też tętniącym życiem Tbilisi dorastają cztery przyjaciółki: spragniona wolności, pełna życia Dina, rozsądna i pragmatyczna Ira, romantyczna Nene, siostrzenica najpotężniejszego przestępcy w mieście, oraz wrażliwa, wychowująca się bez matki Qeto. Różni je niemal wszystko, łączą marzenia o miłości, akceptacji i lepszym życiu.
W czasie burzliwych zmian politycznych i społecznych przyjaciółki dorastają, stają się kobietami, przeżywają pierwsze zauroczenia, muszą dokonywać trudnych wyborów. Ich przyjaźń wydaje się niezniszczalna – aż do dramatycznych wydarzeń, które na zawsze odmienią ich życie…

„Coraz mniej światła” to opowieść o miłości aż do bólu, o walce z przeznaczeniem i o przyjaźni silniejszej niż śmierć. To historia gwałtownych przemian, wielkich nadziei oraz straconych szans. To również hołd złożony Gruzji, miastu Tbilisi i jego mieszkańcom.


Tytuł oryginalny: Das mangelnde Licht
Data wydania: 2022-10-03
ISBN: 978-83-8135-227-7, 9788381352277
Wydawnictwo: Otwarte
Stron: 768
dodana przez: Tanashiri

Autor

Nino Haratischwili
Urodzona 8 czerwca 1983 roku w Gruzji (Tbilisi)
Nino Haratischwili urodziła się w 1983 roku w Tbilisi. Gdy miała dwanaście lat, wyemigrowała do Niemiec ze swoją matką. Studiowała w Hamburgu i Tbilisi. Obecnie mieszka w Berlinie. Jest odnoszącą sukcesy powieściopisarką, dramatopisarką i reżyserką ...

Pozostałe książki:

Ósme życie (dla Brilki). Tom 1 Ósme życie (dla Brilki). Tom 2 Coraz mniej światła Kotka i Generał Mój łagodny bliźniak
Wszystkie książki Nino Haratischwili

Gdzie kupić

Księgarnie internetowe
Sprawdzam dostępność...
Ogłoszenia
Dodaj ogłoszenie
2 osoby szukają tej książki

Moja Biblioteczka

Już przeczytana? Jak ją oceniasz?

Recenzje

Gruzja oczami kobiet

WYBÓR REDAKCJI
11.01.2023

Coraz mniej światła to najnowsza powieść Nino Haratischwili – pisarki gruzińskiego pochodzenia, która od nastoletnich lat mieszka w Niemczech. Sławę i uwielbienie czytelników, również moje, przyniosła jej monumentalna książka Ósme życie. To ona sprawiła, że czekam na każdy nowy utwór autorki z wielką wiarą, że przeżyję znów niezapomniane emocje. ... Recenzja książki Coraz mniej światła

@LiterAnka@LiterAnka × 17

Coraz mniej światła

9.11.2024

„ Ile niewłaściwych dróg trzeba przejść, żeby znaleźć w końcu tę właściwą.” (str.464) Jest to smutna i przygnębiająca historia przyjaźni czterech dziewczyn, mieszkanek Tbilisi w czasie radykalnych przemian w Gruzji. Diny przywódczyni i buntowniczki, Keto mediatorki i rozjemczyni, Nene pogodnej romantyczki i zakochanej w niej Iry, rozsądnej i op... Recenzja książki Coraz mniej światła

@asach1@asach1 × 10

Coraz mniej światła

19.10.2022

[...] wyciągnęłam z życia nieusuwalną lekcję: że życiu czasami jest całkowicie wszystko jedno, na kogo lub na co się decydujemy, że składanie sobie obietnic jest śmieszne, ponieważ jedyne, czego możemy być pewni, to całkowity brak zielonego pojęcia o tym, co nas czeka” „Coraz mniej światła” to historia przyjaźni czterech kobiet ukazana na tle bur... Recenzja książki Coraz mniej światła

Poruszające i płynne zderzenie teraźniejszości z przeszłością

20.11.2022

Gwarantuję, że to książka, której potrzebujecie, tylko o tym jeszcze nie wiecie! Zaczynałam ją z lekkim przestrachem, w końcu to cegiełka, ale rety, jak to było rewelacyjnie i płynnie napisane. Sięgajcie czym prędzej i nie martwcie się objętością. Cudowna, wspaniała, idealnie wyważona historia. Wiecie, często czytamy książki by przenieść się w ... Recenzja książki Coraz mniej światła

@sanaecozy@sanaecozy × 2

Moja opinia o książce

Opinie i dyskusje

@aga.kusi_poczta.fm
2024-10-02
7 /10
Przeczytane

powieść - saga - o przyjaciółkach, które razem dorastały i uczyły się żyć, ale... czas chodzi własnymi ścieżkami i łapie za ręce kogoś i prowadzi jak na spacer, ale prowadzi swoją drogą. I w pewnym momencie trafiasz na skrzyżowanie i ... cztery drogi, a każda prowadzi gdzie indziej i każda oddala cię od innych spacerowiczów - to się stało z nimi. z tą czwórką dziewczyn.

"Życie powinno wychodzić naprzeciw ludziom, którzy są gotowi cieszyć się każdym dniem, życie powinno tańczyć z nimi długowieczny taniec. Ale jak to zazwyczaj bywa, życia nie obchodzi z jakimi oczekiwaniami w nie wkraczamy"

odeszły w niesmaku, pokłócone nierzadko, obrażone, lub coś między nimi zawisło niedopowiedziane, niewyjaśnione...

aż po latach, po długich latach ich drogi znowu się krzyżują, ale jednej z nich nie ma. spotykają się na wystawie zdjęć, na których cała ich przeszłość powraca. One powracają, ale jakże inne...

"Siła zdjęcia tkwi nie w nadziei, lecz w świadomym flircie ze śmiertelnym ryzykiem, możliwością porażki i niespełnienia... celebruje ten moment i wszystko, co ma nastąpić, otwiera się na wszelkie ewentualności".

Kiedyś miały marzenia, plany i życie przed sobą - a teraz? zostało ich trzy, a każda na swój sposób nie cieszy się z tego, w jakim punkcie się znajduje...

powieść z terenów Gruzji i Tbilisi
historia w tle - polityczne zmiany, ustrój...

× 18 | link |
@mala_mi
2023-02-20
9 /10
Przeczytane 2023

Trzy przyjaciółki z dzieciństwa: Keto, Nene i Ira, spotykają się na wystawie fotografii swojej zmarłej towarzyszki Diny. Daje im to okazję do wspominania dzieciństwa i wczesnej młodości spędzonej w Gruzji, a potem dalszego życia w różnych częściach świata. Jest to też przejmujący obraz dojrzewania w kraju ogarniętym wojną, analiza przyjaźni, która przetrwała w miejscu pełnym okrucieństwa a przede wszystkim obraz dojrzewania i życia kobiet w świecie, gdzie reguły ustalają mężczyźni. Opowieść piękna, okrutna, bezlitosna i wciągająca bez reszty zwłaszcza pod koniec. „Wydaje mi się, że żyliśmy na zapas” – jak bardzo pod tym zdaniem mogliby się podpisać wszyscy ci, którzy doświadczali młodości w czasach przełomów.

× 9 | link |
@sanaecozy
2022-11-20
8 /10

Gwarantuję, że to książka, której potrzebujecie, tylko o tym jeszcze nie wiecie!

Cudowna, wspaniała, idealnie wyważona historia. Wiecie, często czytamy książki by przenieść się w inne miejsce, ale to jak autorka wyręcza naszą wyobraźnię przerosło moje oczekiwania, dosłownie przenosi nas słowami we wspomnienia bohaterki, czułam się jakbym widziała to jej oczami, coś wspaniałego. Niesamowita, poruszająca narracja. Opisy są rozbudowane, ale nie przytłaczały. Podążamy za świetnie odzwierciedloną opowieścią z przeszłości. Od czasu do czasu wracając do teraźniejszości, bo to od niej rozpoczyna się książka.

Subtelna, piękna opowieść o życiu, o jego trudach, o przyjaźni, o dorastaniu.

Bohaterkami są cztery zupełnie różne dziewczyny, które połączyła przyjaźń i rozdzieliło życie. Spotykają się po latach, ale w niepełnym składzie za sprawą nieobecnego spoiwa.

To obowiązkowa pozycja dla osób, które lubią przenosić się w czasie i miejscu za sprawą książki, dla tych które lubią się wczuwać w opowieść. Dla osób, które za sprawą magicznych, trudnych historii lubią poznawać wydarzenia i nastroje dawnych czasów z innych części świata. Autorka sprawnie przedstawia kulturę i historię swojej ojczyzny w tej burzliwej opowieści.

Naprawdę bardzo mi się podobało i z ręką na sercu polecam, książka o życiu, do których mam słabość, zwłaszcza jak są napisane tak wspaniale 🥰

Ode mnie 8/10 ⭐ Baaardzo polecam.

Czuję ogromną potrzebę zapozna...

× 2 | link |
@sylwi18712
2022-10-06
10 /10
Przeczytane

Jeszcze teraz pisząc tą opinie wybrzemiewają we mnie ostatnie słowa najnowszej książki Nino Haratischwili. Myślę, że nie ma skali, żeby ją ocenić. Historia czterech gruzińskich przyjaciółek, którym przyszło dorastać w dość niepewnych czasach (zaraz po rozpadzie ZSRR). Historia opowiedziana oczami i słowami jednej z nich cichej i spokojnej Keto.
Bohaterki codzienne obłaskiwały codzienność i każda na swój sposób walczyła o lepsze jutro dla siebie,dla rodziny i w końcu dla rodzącej się niepodległej Gruzji.
Elementem łączącym "coraz mniej świata " z inną wielką ksiazką Autorki a mianowicie "ósmym życiem" jest to, że choć jest to książka o kobietach świetnie pokazuje jak bardzo decyzję mężczyzn i ich ingerencja wplywają na życie kobiet.
Jest to książka o miłości i jej różnych odcieniach,o przyjaźni, która jeżeli jest prawdziwą nigdy nie jest łatwa i oczywista. Jest to historia o bólu i przebaczeniu( także sobie) Jestem głęboko poruszona i dziękuję wydawnictwu za możliwość przeżycia tych pięknych i niezapomnianych chwil

× 1 | link |
RI
@ritozaur
2022-10-13
10 /10

Takie historie mogłabym czytać nieustannie, zatracać się w nich, czuć tę silną relację pomiędzy bohaterkami.
Autorka nie zawodzi, trzyma poziom i podtrzymuje twierdzenie, że warto było czekać.

Historia rozgrywa się w Gruzji na przełomie lat 80 i 90, gdzie ma miejsce przełom niepodległości i upadek Związku, a wojna domowa jest tłem do wkraczania w dorosłość czterech bohaterek.
Historia zatacza krąg, spotykają się na wystawie fotograficznej jednej z nich Diny. Fotografie są detalem, wyznaczniekiem powrotów do przeszłości. Ta wystawa jest zmierzeniem się z demonami przeszłości, które na długo zakorzeniły się w nich. Wybory, których dokonywały nie należały do łatwych. Jest to powrót do czasów, które kształtowały ich przyjaźń, te ich różne chataktery były dopełnieniem relacji, która niejednokrotnie wystawiana była na próbę.
Silne odobowości, kształtujące swoją niezależność. Kobiety, które wbrew wszystkiemu chciały zaistnieć, być zauważone, być ponad tym wszystkim co działo się wokół nich.
W tle toczących się walk, przestępstw, które sprawiały, że mężczyźni z ich otoczenia chcieli być kimś, kto może decydować, rządzić i pokazywać swoją siłę. A gdy mowa o walce to Dina, Keto, Ira i Nene walczyły o swoją przyjaźń, miłość i wzajemną akceptację.

Cudowna, urzeka swoją wielowątkowością, rozgrywająca się na wielu płaszczyznach.

| link |
@ilona_m2
2022-10-20
10 /10
Przeczytane

Były przyjaciółkami, które znają każdy swój krok. Ira mająca fenomenalne wyczucie ludzkich potrzeb, Nene rozmarzona, niestała, wiecznie łaknąca czyjejś atencji, Dina buntowniczka i połykaczka ognia nie uznającą żadnych zasad i Keto, której oczami śledzimy całą historię. To one stanęły w obliczu nowych czasów zupełnie nagie, gdy ich domek ślimaka - bezpieczne dzieciństwo rozpadł
się na kawałki.

W tej epickiej powieści śledzimy losy tych czterech bohaterek na tle niespokojnego Tbilisi - miasta świec i lamp naftowych, walk na noże i kałasznikowy, lodowatych mieszkań i bezsensownie przerwanych ludzkich losów, miejsca tętniącego autentycznością.

Zapraszam wszystkich i każdego z osobna w świat ponad 700-stronicowej wspaniałej historii, gdzie fakty historyczne, przemiany gospodarcze przeplatają się z losami bohaterów niesamowicie przy tym angażując czytelnika.

Przesiąknięta kobiecością, gwałtowną namiętnością i dramatyzmem wojny historia opowiedziana w formie wspomnień złoży się w niesamowitą opowieść, która na zawsze pozostanie w pamięci czytelnika. Tak ciężko ocucić się z tej historii. Kto raz dozna na swojej skórze dojrzałości literackiej Haratschwili ten już zawsze pozostanie pod jej wpływem, będzie powracał do tych książek, szukał podobnych.

| link |
@asach1
2024-11-09
8 /10
Przeczytane
@justyna8166
2023-11-05
9 /10
Przeczytane
@sarzynskikacper
@sarzynskikacper
2023-07-13
9 /10
Przeczytane
@boguslawpiotr12
2022-12-11
10 /10
Przeczytane
@donka
2022-11-21
10 /10
Przeczytane
@recenzja_na_tacy
2022-10-19
10 /10
Przeczytane
@LiterAnka
2022-12-29
7 /10
Przeczytane

Cytaty z książki

O nie! Książka Coraz mniej światła. czuje się pominięta, bo nikt nie dodał jeszcze do niej cytatu. Może jej pomożesz i dodasz jakiś?
Dodaj cytat