Opinia na temat książki Ostatnia prawdziwa singielka

Można by pomyśleć, że Andrea Tang nie ma swojego życia. Co z tego, że jest kobietą samowystarczalną, ma pracę, swój apartament, skoro ciągle z tyłu głowy gnieździ się myśl, że jej rodzina czeka, aż ta w końcu sprosta ich oczekiwaniom. No bo jak to tak? Żeby w tym wieku nie mieć jeszcze męża? W dodatku nie byle jakiego! Ma być znany i bogaty!
Nastaje dzień, gdzie idealny kandydat na na partnera staje na jej drodze. W dodatku Andrea wydaje się być nim oczarowana. Z drugiej jednak strony jest jeszcze ktoś... Ktoś, kogo jej rodzina nigdy by nie zaakceptowała, ale to nie wszystko. Jej współpracownik ma narzeczoną, a poza tym ciągle rywalizują w drodze do awansu. Przecież nie mogła się w nim zakochać prawda?

Ciekawa i sympatyczna okładka, interesujący a zarazem zachęcający opis, a środek... Nieco rozczarowujący.
Książka napisana jest w formie pamiętnika prowadzonego przez pannę Tang. Książka była by dla mnie naprawdę ciekawa, gdyby była nieco okrojona. Niektóre teksty Andrei, jej żarty, czy rozważania były dość męczące i nie ukrywajmy, dziecinne. Owszem, nie raz się zaśmiałam, także to nie jest tak, że książka okazała się kompletną klapą.
Bardzo podobała mi się relacja pomiędzy główną bohaterką, a Sureshem, czyli jej wrogiem numer jeden. Miałam jednak spore wątpliwości co do zakończenia, bo ten bogaty przystojniak którego poznała, uchodził za porządnego gościa.
Nie brakowało momentów, gdzie współczułam tytułowej singielce. Nie wyobrażam sobie, mieć narzucane przez rodzinę jak powinnam ułożyć sobie życie, by to oni decydowali co ma być dla mnie lepsze.
A Wy? Jakie jest Wasze podejście do tego tematu? Wyobraźcie sobie by rodzina podejmowała za Was decyzję, z kim mieli byście spędzić życie?