Ostatnia z rodu

Paweł Jasienica
8.1 /10
Ocena 8.1 na 10 możliwych
Na podstawie 8 ocen kanapowiczów
Ostatnia z rodu
Popraw tę książkę | Dodaj inne wydanie
8.1 /10
Ocena 8.1 na 10 możliwych
Na podstawie 8 ocen kanapowiczów

Opis

Historia życia Anny Jagiellonki. Pisana w latach 1963-1964 książka przedstawia postać Anny Jagiellonki (1523–1596) na tle dziejów XVI-wiecznej Rzeczypospolitej za panowania dwóch ostatnich Jagiellonów. Anna, córka Zygmunta I Starego i Bony, wychowana na renesansowym dworze, zdominowana przez silną osobowość matki, ponad dwie trzecie swego długiego żywota spędziła na uboczu historii, będąc świadkiem intryg, walk o reformę państwa i Kościoła, sporów o władzę. Dopiero po bezpotomnej śmierci brata, Zygmunta Augusta (1572), spadkobierczyni potężnego rodu, obdarzona tytułem Infantki, wyszła z cienia. Wkroczyła na scenę polityczną jako symbol tradycji Jagiellonów, snuła plany polityczne i matrymonialne, odegrała istotną rolę w czasie trzech pierwszych bezkrólewi. Po krótkim epizodzie Henryka Walezego szlachta okrzyknęła niemłodą już Annę królową (1575), przeznaczając jej na męża Stefana Batorego. „Pół wieku przeszło przeżyła na królewskim ustroniu, zanim osiągnęła cel marzeń — poczuła na ręce węzeł stuły, a ciężar korony na skroniach”. Po śmierci Batorego (1586) królowa pokrzyżowała plany wielkich europejskich rodów, doprowadzając do osadzenia na polskim tronie swojego siostrzeńca, Zygmunta III Wazy. A jednak „o rządzeniu marzyła nadaremnie. Siostrzeniec ani myślał dzielić się władzą z ciotką... Pozostawały Annie hafty, dzieła miłosierdzia, troska o własny dwór wdowi tudzież o należyty porządek nabożeństw”. „Dawniejsi historycy – pisze Paweł Jasienica – wprost prześcigali się w ckliwości. Dobra, rozmodlona, nieziemska, urazy wybaczająca, niepomna krzywd... Infantka prawdziwa była ambitna, bardzo uzdolniona i nie mniej bezwzględna... Odrodziły się w królewnie nie tylko rysy twarzy pradziada, Jagiełły. Odziedziczyła również po nim chytrość, siłę woli, żądzę osobistego wyniesienia... Kiedy [w 1573 r.] panowie zjeżdżali do Warszawy na konwokację, przemierzała już Anna pięćdziesiąty rok żywota. Dopiero teraz wybiła jej godzina. Królewna mogła się nareszcie odegrać za wszystkie poprzednie rozgoryczenia i zawody, za gnuśne bytowanie w cieniu”.
Data wydania: 1988-05-21
ISBN: 978-83-7648-135-7, 9788376481357
Wydawnictwo: Prószyński i S-ka
Stron: 281
Mamy 4 inne wydania tej książki

Autor

Paweł Jasienica Paweł Jasienica
Urodzony 10 listopada 1909 roku
Leon Lech Beynar, ps. Jasienica. polski pisarz historyczny, eseista i publicysta „Tygodnika Powszechnego”. W czasie II wojny światowej oficer Armii Krajowej. W lipcu 1948 roku został aresztowany przez komunistyczny Urząd Bezpieczeństwa i wypuszczony...

Pozostałe książki:

Polska Piastów Polska Jagiellonów Polska anarchia Rzeczpospolita Obojga Narodów. Dzieje Agonii Ostatnia z rodu Myśli o dawnej Polsce Rozważania o wojnie domowej Słowiański rodowód Dwie drogi Pamiętnik Trzej kronikarze Rzeczpospolita Obojga Narodów Srebrny wiek Archeologia na wyrywki Kraj nad Jangcy Rzeczpospolita Obojga Narodów. Calamitatis Regnum Świt słowiańskiego jutra Calamity of Realm Polska Piastów. Polska Jagiellonów Tale of Agony Tylko o historii Ślady potyczek
Wszystkie książki Paweł Jasienica

Gdzie kupić

Księgarnie internetowe
Sprawdzam dostępność...
Ogłoszenia
Dodaj ogłoszenie
2 osoby szukają tej książki

Moja Biblioteczka

Już przeczytana? Jak ją oceniasz?

Recenzje

Po szlachecku, po kamracku!

WYBÓR REDAKCJI
3.11.2023

„Ostatnia z rodu” jedynego i wyjątkowego Pawła Jasienicy jest wspaniałą gawędą o siostrze Zygmunta Augusta, Annie, królowej Polski. Lata mijają, a Jasienicę czyta się nadal jak fascynującą lekturę, która bez przeszkód przenosi nas w czasy ostatnich Jagiellonów. I nie ma co sarkać, że mało w niej tytułowej Anny, bo – jak sam autor stwierdza – nie b... Recenzja książki Ostatnia z rodu

Moja opinia o książce

Opinie i dyskusje

@Aiwlys
@Aiwlys
2010-09-06
10 /10
Przeczytane Na półce Norweskie sagi

Tom 35: Ostatnia z rodu, Reina wraca do Bergaheim, gdzie wszystko się zaczęło. To odpowiednie miejsce, żeby skończyć z przekleństwem, ciążącym na rodzinie od wielu pokoleń. Ale w położonej wysoko wśród stromych szczytów zagrodzie zaczyna ją przyzywać do siebie coś, co krzyczy głośniej niż mieszkające w niej demony. Reina, ostatnia z długiego szeregu niezwykłych kobiet pochodzących z Bergaheim, ma do spełnienia ważne zadanie...

× 2 | link |
@Da-Nutka
@Da-Nutka
2009-08-10
10 /10
Przeczytane

Dla mnie - wspaniała książka

| link |
@maslowskimarcinn
2023-10-14
7 /10
Przeczytane
@tombor
@tombor
2022-09-15
6 /10
Przeczytane
@jatymyoni
2020-08-21
8 /10
Przeczytane L. polska Historyczne
@Beata_
2019-11-12
7 /10
Przeczytane Posiadam Papierowe
@bea-ta
@bea-ta
2019-11-04
7 /10
Przeczytane przeczytane 2019
@karolcia.p
@karolcia.p
2009-09-23
10 /10
Przeczytane

Cytaty z książki

O nie! Książka Ostatnia z rodu. czuje się pominięta, bo nikt nie dodał jeszcze do niej cytatu. Może jej pomożesz i dodasz jakiś?
Dodaj cytat