Paddington za granicą

,,-Obudziłeś się już, Paddingtonie? - zawołała pani Brown, pukając do drzwi.
-Nie, niezupełnie- odkrzyknął Paddington niewyraźnie, bo właśnie próbował wepchnąć pod szafę słoik z marmoladą.- Chyba skleiły mi się powieki."

Uwielbiam książki o tym niesfornym misiu, bo zawsze przypomina mi moje dzieci. On również ma w pokoju okropny bałagan i kiedy zachodzi nagła potrzeba, wszystko chowa po kątach, byleby tylko nikt z dorosłych tego nie dostrzegł. Przy czym choć nie lubi kłamać, to jednak zdarzają mu się wymówki, które stara się dostosować tak, by zawierały w sobie choć zalążek prawdy.
W tej części nasz misiaczek wyrusza w podróż i choć samo hasło nie ma w sobie żadnych niebezpiecznych rzeczy, to jednak dla Paddingtona oznacza, że musi zabrać tylko najpotrzebniejsze rzeczy. Tylko co zrobić, gdy wszystkie jego rzeczy są dla niego najpotrzebniejsze? Następnie mały problemik na lotnisku, bo jakże by inaczej, no bo to nie jego wina, że droga do hotelu nie jest łatwą sprawą, a nieszczęścia same proszą się o jego uwagę? To nie jego wina, że dali mu tak odpowiedzialne zadanie, a jego po prostu wszystko przerosło.
Same kłopoty i kłopociki, które uczą, że wycieczka niekoniecznie musi być sprawą trudną. Czasem wystarczy bardziej wszystko zaplanować. Książka pokazuje, że nikt nie jest idealny, a i wizyta u wróżki nie musi być od razu wielkim kłopotem. Czasem po prostu trzeba spróbować czegoś innego, by się dowiedzieć, czy wszystko jest stworzone dla nas, czy akurat...

Rodzina Brownów wyrusza wreszcie na długo wyczekiwane prawdziwe zagraniczne wakacje, do francuskiej Bretanii, i zabiera ze sobą Paddingtona, bo jakżeby inaczej.
"Niedźwiedź bez paszportu. Podróżujący pod fałszywym nazwiskiem, To poważna sprawa.(...) Nigdy dotąd nie słyszałem, żeby ktoś przemycał kanapki z marmoladą. To chyba sprawa dla celników."
Co oczywiście gwarantuje, że wakacje będą pełne nie tylko lotów samolotem, zabaw na plaży i smakowitych egzotycznych dań (les escargots!!!), ale też ekscytujących przygód, zadziwiających zdarzeń i niesamowitych zbiegów okoliczności, z których nasi bohaterowie wyjdą obronną ręką, bo jakżeby inaczej.
Miś Paddington zawsze daje sobie radę, nawet w wersji "monsieur le niedźwiedź", bo przecież "niedźwiedzie zawsze spadają na cztery łapy. Zawsze to mówiłam i dalej będę mówiła."

To niezwykłe, że książka pierwszy raz opublikowana w 1961 roku nadal może wzruszać i bawić kolejne pokolenia czytelników. Okoliczności życia się co nieco zdezaktualizowały, ale wzajemna życzliwość i otwartość na nowe doświadczenia zawsze będą na czasie.

Wolę wydania z ilustracjami R.W. Alleya, bo te Peggy Fortnum nieco trącą myszką, ale w sumie tak do końca nie mogę się zdecydować czy to zarzut, czy aspekt dodający jeszcze więcej staroświeckiego uroku do całości.

Niedźwiadek wraz z rodziną Brownów wyjechał na pierwsze zagraniczne wakacje. Wybrali się do Francji. No i jak to zwykle bywa z tym misiem wpadłam w drobne tarapaty. A w sumie zaczęły się już przy pakowaniu, bo przecież na wakacje trzeba wszystko zabrać 😅 A i na miejscu czekało go wiele ciekawych i śmiesznych przygód.

No ja uwielbiam Paddingtona, czy to w bajce czy w książce. Niestety nie obejrzałam jeszcze filmu, ale muszę to nadrobić 🤭

Dla mnie książki z tym misiem są idealnie na przerywnik między książkami dla dorosłych, zwłaszcza kryminałami czy thrillerami. To taki odpoczynek po mocnych emocjach.
Ale Paddington również wywołuje pełno emocji, tyle że są one zupełnie inne. To taki powrót do dzieciństwa, gdy wszystko było beztroskie, wesołe.

Ten mała rozrabiaka ma w sobie to coś, że po prostu się go lubi. Już nie mogę się doczekać jak razem z Antkiem będziemy czytać książki o tym niedźwiadku. Niestety młody nie jest w stanie wysiedzieć dłużej przy czytaniu. Ale myślę, że będą one fajne dla trochę starszych dzieciaków, takich czterolatków.

Bardzo polecam Wam tę książkę jaki i pierwszą część przygód Paddingtona.