Powieść biograficzna "Clara Schumann i muzyka miłości" Beate Rygiert to przede wszystkim historia kobiety tkwiącej mocno w gorsecie wymogów i konwenansów. Młodość i pierwsze lata kariery naznaczone dyktatorskim tonem ojca - Friedricha Wiecka, którego despotyzm wyrasta z przekonania, że życie i kariera córki to coś w rodzaju dochodowego projektu, który mu się jak najbardziej należy. Tym bardziej, iż to on właśnie udzielał jej lekcji gry na fortepianie i dzięki jego metodom nauczania dziewczyna uzyskała wyśmienite wykształcenie muzyczne.
Zakochując się w dawnym uczniu Wiecka- Robercie Schumannie - Clara przeciwstawia się apodyktycznemu ojcu,
postanawiając walczyć o tę miłość i prawo do kształtowania własnego życia.
"Sama nie wiem, jak wygląda moje wnętrze - szaleje we mnie straszliwy niepokój". Powie, gdy po latach walki uzyska zgodę na zawarcie małżeństwa.
Życie z Robertem szybko pozbawia ją iluzji i daje powody do konfliktów. Ponieważ gra fortepianowa Clary przeszkadza mężowi podczas komponowania, ograniczona zostaje jej działalność artystyczna. Dopiero w 1853 r., w ich ostatnim wspólnym mieszkaniu w Düsseldorfie, dziewczyna ma własny pokój muzyczny, w którym może regularnie ćwiczyć i komponować.
Czy życie z Schumannem było rzeczywiście spełnieniem marzeń Clary, czy jedynie przejściem z zależności od jednego mężczyzny w zależność od drugiego? Ona sama wierzyła, że był to związek udany, choć bolał ją fakt, że małżonek bagatelizował jej karierę i muzyczne osiągnięcia.
"Pianistka" Beate Rygiert to portret kobiety, której niemal całe życie jawi się jako "odłożone na bok własne życzenia", a to by zadowolić ojca, a to męża, później - by utrzymać siebie i dzieci po śmierci tego ostatniego.
Paradoksem jest, iż Clara nigdy nie uważała, że jest wystarczająco dobra, pomimo swojego niezaprzeczalnego talentu. Nieustannie porównywała się do swoich męskich odpowiedników. W życiu szukała bezpieczeństwa, akceptacji, tęskniła za prawdziwym uczuciem - i chyba jedyne pewne schronienie dawała jej muzyka.
Biografia Clary wpisuje się w konwencję epoki naznaczonej wymogami "skromności i przyzwoitymi manierami", zaostrzonej religijnością i surowością, gdzie rola kobiet była jasno określona, a wszelkie odstępstwa źle widziane. Chociaż współczesność nie dawała możliwości i warunków do rozwoju pasji utalentowanych kobiet, Clara Schumann przeszła do historii jako jedna z największych artystek swoich czasów. Polecam.
/53f489d6-e349-4e4b-83f8-4101a9da2df6/n/pianistka-clara-schumann-i-muzyka-milosci)
