Opinia na temat książki Pierwsze słowo

Fani Marty Kisiel, zaczytani w Dożywociu, Nomen Omen, Sile Niższej czy chociażby Toni będą raczej rozczarowani – no chyba że tak jak ja polują na Szaławiłę.
Bo dla Szaławiły – dotąd dostępnej tylko z kolejnym wydaniem Dożywocia – rzeczywiście warto ten tomik opowiadań kupić. Choć jeżeli Szaławiła wejdzie na przykład w skład zapowiadanej na wiosnę pełnej wersji – to już nie warto.

Bo cóż my tu mamy oprócz Szaławiły i kultowego Dożywocia, które każdy fan i tak ma na półce?

Przygnębiający Cały świat Dawida - nie po to czytam Kisiel, żeby mnie przygnębiało,
makabryczne Pierwsze Słowo - nie po to czytam Kisiel itd.,
Katabasis – niby piękne ale znowu smutne i przygnębiające – a przecież dalej mówimy o Marcie Kisiel, którą pokochali czytelnicy za aniołka w bamboszkach, Niedasia i Salomeę Przygodę itp.,
Miasto Motyli i Mgły – mroczne i jakoś tak nudne,
Przeżycie Stanisława Kozika – smutny problem społeczny,
Jadeit – makabreska,

Na szczęście na osłodę mamy:
W zamku tej nocy – lekko prześmiewcze, można przeczytać bez większej niechęci,
Nawiedziny i Rozmowa dyskwalifikacyjna – lekki humor i elementy fantastyczne, tu już widzimy znaną wszystkim autorkę

I pełnia szczęścia jedynie w przypadku Dożywocia i Szaławiły.

Ja rozumiem, że autorka chciała pokazać szeroki wachlarz możliwości – ale niniejsza czytelniczka, jak i przypuszczam wielu fanów twórczości Marty Kisiel – wołałaby aby została ona przy dotychczasowej, już sprawdzonej twórczości. Tej którą większość kocha i dla której sięga po jej książki.

Jednym zdaniem, tylko dla Szaławiły polecam. A jeszcze lepiej poczekajcie na wiosnę i pełną wersję Oczu urocznych. A to ewentualnie wypożyczyć z biblioteki.