Po pierwsze nie szkodzić

Znacie ten ból gdy leży książka, którą bardzo chcecie czytać, a czasu jak na lekarstwo?
Kiedy każda wolna chwila jest dla Was na wagę złota, bo czeka historia, którą chcecie poznać?
Ja dokładnie tak miałam z #popierwszenieszkodzić @emelieschepp
To trzeci tom serii z Janą i nie tylko. Zauważyłam, że to na niej najwięcej się w moich wypowiedziach skupiam, a w książkach ważne role odgrywa jeszcze kilka innych osób. Nie mamy tu jednoosobowej narracji.
Ja jak zwykle dałam się wciągnąć w życie bohaterki, które i tym razem było mocno naznaczone tym co przeszła w dzieciństwie. Do tego była oczywiście zagadka kryminalna, choć życie Jany jest jak kryminał 🤔 więc właściwie dostałam takie dwa nurty w tym klimacie.
Dla ciekawych intrygi, powiem, że i tym razem Autorka zafundowała świetny rollercoaster pomysłów. Mamy seryjnego mordercę, tajemnicę pewnej śmierci, ale tu 🤐 aby nie pozbawiać Was zaskoczenia, szantaż... i jeszcze sporo drobniejszych zdarzeń, które dodają lekturze i emocji i smaczku.
Wielowątkowość zdecydowanie jest jednym z atutów tej serii.
Całość ma swoje niezłe tempo, ale i tak po raz kolejny sam finisz wręcz zabierał mi oddech. @emelieschepp potrafi w zakończenia jak nikt!!!

Tę serię uważam za moje odkrycie ubiegłego roku, a pióro Autorki stało się jednym z moich ulubionych. Wiem, że na każdą kolejną książkę będę czekać z wypiekami na twarzy.

Jeśli macie ochotę na dobry kryminał, lubicie gdy mrok wypływa nie tylko w zbrodn...

"Po pierwsze nie szkodzić" to tytuł, który mocno sugeruje tematykę, której podjęła się autorka, Emelie Schepp w swej serii kryminałów z prokuratorką Janą Berzelius. Służba zdrowia. Przemęczona, przepracowana, wypalona. Najmniejszy błąd z ich strony może skutkować czyimś "być albo nie być".

Powtarzające się brutalne ataki na kobiety w ich mieszkaniach budzą zainteresowanie policji. Sprawa trafia do Jany i współpracujących z nią inspektora Henrika Levina oraz Mii Bolander. Coś, co na pierwszy rzut oka wydaje się pojedynczymi i przypadkowymi atakami, zaczyna przypominać makabryczny schemat.

Prokuratorka Jana Berzelius niezmiennie intryguje: stojąc po stronie praworządności, kilkukrotnie przekroczyła jej granicę, broniąc własnej prywatności i prawdy o niej, która mogłaby zniszczyć wszystko, na co tak ciężko pracowała. W każdej części obserwujmy jej usilnie, nie zawsze zgodne z prawem starania, by przeszłość nigdy nie ujrzała światła dziennego. Jednocześnie uczestniczymy w kolejnym pasjonującym dochodzeniu, które rozrasta się niczym Hydra, tworząc skomplikowaną i złożoną zagadkę kryminalną. Czy ma to coś wspólnego z niebezpiecznym przestępcą, który zbiegł ze szpitala, czy z ratownikiem medycznym, któremu zdarzyło się popełnić i zatuszować swój błąd? Błąd, który bezpośrednio wiąże się z Janą.