Pociąg do życia wiecznego

Absolutnie odradzam tą książkę. Dobrnąłem właśnie do końca i mą główna myślą było: "zniechęcić do tej lektury innych". W gruncie rzeczy zbioru felietonów.Różnorodna tematyka, od czapy czasem całkowicie. Nie wiem co ma Pilch z głową, ale jak można mieć problem z otworzeniem folii przy rozpakowywaniu CD? Albo dlaczego boi się drzwi automatycznie rozsuwanych na Dworcu Centralnym.Felietonów jest wiele, na ponad 300 stronach, ale jedynie drobna część jak dla mnie była ciekawa, raz chyba się zaśmiałem, może kilka wykrzywiłem usta.Moim subiektywnym zdaniem: jeżeli chcesz zmarnować czas, ale jednak czytać to jest ta pozycja, jeżeli chcesz coś wynieść z lektury, znajdź coś innego.

Felietony mają to do siebie, że mają zaskoczyć czytelnika i Pilch to robi znakomicie, bo uśmiałam się z tego, że autor boi się automatycznych drzwi:) Wolę książki z fabułą niż takie luźne przemyślenia i wydaje mi się, że Qavtan również. Nie zniechęcaj się i przeczytaj "Inne rozkosze", wtedy będziesz mógł ocenić autora. Mimo to, całość nie powaliła mnie na kolana.

Jeśli nie potrafisz dostrzec błyskotliwego humoru w żalach nad trudnością zdjęcia folii z płyty CD lub też uważasz, że aby żartobliwie napisać o strachu przed automatycznie rozsuwanymi drzwiami na Dworcu Centralnym, trzeba mieć coś z głową, to nie czytaj tej książki. W przeciwnym razie - jak najbardziej polecam.

"Jak przejść przez drzwi?" i "Folia nie do zdarcia" - mistrzostwo :))) Felieton "Pociąg do życia wiecznego" trochę zaskakujący, ale prawdą jest, że przedziały dla palących są często azylem dla osób niepalących...

Nie ma już przedziałów dla palących. Musimy sobie radzić inaczej.