Opinia na temat książki Podejrzana

😵😵😵

Gdy ujrzałam, że @ona.czyta organizuje booktour z tą właśnie książką w jakiś dziwny sposób nie potrafiłam się oprzeć chęci wzięcia w nim udziału. Nie wiem, czy kojarzycie, ale jeszcze nie tak dawno o tym tytule było naprawdę głośno. Lubię czasem sięgnąć po mocniejszą lekturę, która będzie trzymać mnie w napięciu chociaż przez większość historii. Z takimi też oczekiwaniami zaczęłam czytać "Podejrzaną". Szczerze? Powinnam się już nauczyć, że zawsze to się kończy tak samo… A jednak za każdym razem mam nadzieję, że może jednak teraz będzie inaczej i lektura mi podpasuje. No cóż, za naiwność się płaci.

😵😵😵

Dr Gretchen White jest psychologiem oraz kryminologiem. Specjalizuje się w dziedzinie antyspołecznych zaburzeń osobowości i przestępstw z użyciem przemocy. Detektyw Patrick Shaugnessy mógł już liczyć na jej wsparcie w wielu sprawach. Tak wielu, że często wszyscy zapominają o osobistej historii Gretchen: ona sama ma zdiagnozowaną socjopatię, a sama była podejrzana o zamordowanie własnej ciotki. Shaugnessy po dziś dzień uważa, że kobiecie uszło wszystko na sucho. Nowe i głośne śledztwo detektywa wydaje się być jednocześnie zamknięte jak i otwarte. Viola Kent, młodziutka dziewczyna zostaje oskarżona o brutalne pozbawienie życia własnej matki. Wszyscy od razu uwierzyli, że była ona zdolna do takiego czynu. Wszyscy oprócz Gretchen, która w dziewczynie widzi sama siebie z dawnych lat. Jeśli Viola została kozłem ofiarnym to kto odpowiada za tę zbrodnię? I co ukrywa? Aby to odkryć Gretchen musi wniknąć w czeluści nie tylko mroczne i bezlitosne, ale też bardzo znajome. Okazuje się bowiem, że w tę sprawę wplątana jest osobą, którą uważała do niedawna za swoją przyjaciółkę, a która jak się okazuje skrywała sporo mrocznych sekretów.

😵😵😵

Rozpoczynając lekturę byłam naprawdę pełna entuzjazmu. Styl autorki także mi niezwykle podpasował, więc myślałam, że im dalej to będzie tylko lepiej. Niestety. Historia ta miała spory potencjał. Wiecie, młoda dziewczyna oskarżona o makabryczny czyn, nikt wokół niej nie wierzy, tylko jedna psycholog uważa, że została ona wrobiona i jest gotowa zrobić wszystko, by to udowodnić. I to mogło się udać.

😵😵😵

Ale gdzieś po drodze autorka jakby zgubiła swój początkowy rytm i znacznie zwolniła. I o ile potrafię zrozumieć, że taki zabieg w tego typu książkach ma sens, tak uważam, że tylko niektórym autorom się on udaje wyśmienicie. W tym przypadku było zupełnie odwrotnie. Początkowo byłam zaciekawiona zarówno samą historią, jak i tym jak zachowują się poszczególni bohaterowie i tym, czemu akurat tak postępują. Jednak dość szybko straciłam całe zainteresowanie kolejnymi wydarzeniami, poczułam nudę i robiłam wszystko, by nie musieć znów sięgać po tę książkę. Możecie powiedzieć, że po co się męczyłam w takim razie. Mam, niestety, tak, że nie potrafię porzucić rozpoczętej lektury i będę się z takowa męczyć nawet miesiącami, ale w końcu ją dokończę. Tak też było w tym przypadku.

😵😵😵

W moim odczuciu działo się tu naprawdę zbyt mało, aby w stu procentach zainteresować czytelnika i to przez cały czas czytania. Przykro mi, ale nawet wyśmienite zakończenie nie sprawi, że napiszę, że będę polecać tę powieść dosłownie każdemu. No właśnie, bo przechodząc do zakończenia już to muszę stwierdzić, że było jednym z lepszych, z jakimi się spotkałam do tej pory. Zaskoczyłam was? No mam nadzieję!

😵😵😵

Gdzieś tam, w środku i podświadomie byłam ciekawa na swój sposób jak autorka postanowiła wyjaśnić całą tę sprawę i jak się ona ostatecznie zakończy. I muszę przyznać, że kompletnie nie spodziewałam się, w jakim kierunku to wszystko pójdzie. Gdy czytałam ostatnie trzy, cztery rozdziały oczy rozszerzały mi się coraz bardziej ze zdumienia. Uważam, że rozwiązanie jest genialne w swej prostocie. Może dla wytrawnych czytelników tego gatunku nie będzie ono zaskoczeniem, ale dla mnie było szokiem, że ktoś może coś takiego zrobić drugiej osobie i to z tak dziwacznych pobudek.

😵😵😵

Jeżeli chodzi o samych bohaterów to jedynie w jakimś tam stopniu polubiłam Gretchen. Ciągle określała siebie jako socjopatkę (w końcu taką miała diagnozę), ale gdzieś w głębi duszy potrafiła martwić się o osoby, na których jej zależało. Podobało mi się też to, w jaki sposób walczyła o Violę, chociaż zawsze też twierdziła, że wcześniej czy później kogoś ona zabije. Znienawidziłam za to wręcz Claire. Kurczę, w głowie mi się nie mieści, że można być aż taką okropną osobą i to nawet dla własnych dzieci! Reed za to jawił mi się jak taka totalna pipka! No ludzie, kobieta nim pomiata, robi z nim, co tylko jej się spodoba a ten nie potrafi jej powstrzymać. Reszta bohaterów była mi kompletnie obojętna.

😵😵😵

To, co sprawia, że książka ta nie nuży na dłuższą metę to jest fakt, iż rozdziały tutaj są naprawdę krótkie. Co ciekawe, autorka postanowiła na przemian pisać o teraźniejszych wydarzeniach i tych z przeszłości. Poznajemy więc perspektywę Gretchen, biorącej udział w śledztwie, ale także Freda, który był siłą rzeczy zamieszany we wszystkie poszczególne wydarzenia. Dzięki temu czytelnik ma szerszy ogląd na to, co się dzieje dosłownie przed jego oczami. Może brać udział w śledztwie, które jest aktualnie prowadzone, ale też widzieć, co do tych wydarzeń bezpośrednio doprowadziło.

😵😵😵

Podsumowując, "Podejrzana" miała być trzymającym w napięciu thrillerem, a okazała się średnią historią i do tego z dość słabym wykonaniem. Pomimo tego, że początkowo czytelnik jest naprawdę zainteresowany poszczególnymi wydarzeniami to jednak szybko zaczyna się nudzić. Zakończenie wszystkie te odczucia rekompensuje, ale z drugiej strony, czy warto męczyć się średnią lekturą, by tylko poznać dobre zakończenie? Na to pytanie musicie sobie sami odpowiedzieć.