Podziały nocy

Eliza Korpalska
7.3 /10
Ocena 7.3 na 10 możliwych
Na podstawie 7 ocen kanapowiczów
Podziały nocy
Popraw tę książkę | Dodaj inne wydanie
7.3 /10
Ocena 7.3 na 10 możliwych
Na podstawie 7 ocen kanapowiczów

Opis

Aurelia – ofiara niedostosowania czy niebezpieczna psychopatka?

W szpitalu psychiatrycznym, gdzie poznajemy bohaterkę, dochodzi do okrutnego morderstwa. Kto jest winny? Pacjent Fiodor, lekarz-stażysta, czy może ktoś z zewnątrz? Czy Aurelia cierpi na narcystyczne zaburzenie osobowości, czy może jednak jest ofiarą okrutnego świata bezdusznych ludzi?
W czym tkwi sedno jej szaleństwa?

Ta powieść mnoży pytania, na które czytelnik musi odpowiedzieć sobie sam.
„Podziały nocy” wymykają się schematom, wątki sensacyjne i kryminalne przeplatają się tu w z obyczajowymi. Eliza Korpalska tworzy postać nieoczywistej, tajemniczej kobiety z bagażem doświadczeń, postrzegającej świat w niezwykle specyficzny sposób.
Data wydania: 2022-06-08
ISBN: 978-83-65381-27-9, 9788365381279
Wydawnictwo: Szelest
Stron: 272
dodana przez: monika.sadowska

Autor

Eliza Korpalska Eliza Korpalska Autorka książki sensacyjnej "Niewinność Lukrecji". Miłośniczka literatury. Prowadzi blog Książko-smaczki, w którym dzieli się przemyśleniami, wrażeniami i wzruszeniami płynącymi z przeczytanych książek, dostępny również na Instagramie.

Pozostałe książki:

Podziały nocy Niewinność Lukrecji Reguła Lukrecji Gorszy Vendetta Lukrecji
Wszystkie książki Eliza Korpalska

Gdzie kupić

Księgarnie internetowe
Sprawdzam dostępność...
Ogłoszenia
Dodaj ogłoszenie
2 osoby szukają tej książki

Moja Biblioteczka

Już przeczytana? Jak ją oceniasz?

Recenzje

Podziały nocy

6.06.2022

Obcowanie z pewnymi ludźmi przysparza czasem nam kłopotów. Czujemy, że coś jest nie tak, że kontakt nie jest autentyczny, czujemy się oszukani. Każdy człowiek ma wiele twarzy, jest inny w relacji z różnymi osobami, przywdziewa maski w różnych celach. Skrywany wewnątrz lęk nie pozwala pokazać się prawdziwym. Jedno jest pewne, niezależnie jaką maskę... Recenzja książki Podziały nocy

Podziały nocy

12.08.2022

Powieści Elizy Korpalskiej nie są mi tak do końca obce. Choć jeszcze nie miałam okazji czytać jej serii o Lukrecji, to zdążyłam ją zapisać na specjalnej liście “do przeczytania”. Kiedy więc otrzymałam możliwość zapoznania się z najnowszą powieścią autorki, od razu się zgodziłam. Tak oto Podziały nocy trafiły w moje ręce, a ja z rosnącą ekscytacją ... Recenzja książki Podziały nocy

Podziały nocy

8.09.2022

"Podziały nocy" to nie tuzinkowa historia opisująca choroby psychiczne, które w naszym społeczeństwie nadal traktowane są jako temat tabu i osnute są wieloma mitami i niedopowiedzeniami. Nasza główna bohaterka jest mocno narcystyczną osobowością. Osoby takie są "zakochane" głównie w sobie. Mają tendencję do poczucia wyższości i przekonania o swoj... Recenzja książki Podziały nocy

Podziały nocy

6.08.2022

Aurelia przebywa w szpitalu psychiatrycznym, w którym dochodzi do tajemniczego morderstwa. Kobieta jest jedną z podejrzanych, ale już od dawna przebywa poza szpitalem, gdzie stara się prowadzić normalne życie. Ma kochanka, wujostwo, które nad nią czuwa, ale Aurelia ciągle wpada w kłopoty. Ktoś ją prześladuje, ktoś zagraża jej życiu, a może to wszy... Recenzja książki Podziały nocy

Moja opinia o książce

Opinie i dyskusje

@Spizarnia_ksiazek
2022-08-24
8 /10
Przeczytane

Zastanawialiście się kiedyś nad pojęciem normalności?
Co sprawia, że uważamy siebie za normalnych?
Pewnie każdy ma własną definicję, która wpasuje się w otaczające społeczeństwo. W końcu to co dla mnie jest normalne, dla innych już nie koniecznie.

Aurelię poznajemy podczas któregoś z kolei pobytu w szpitalu psychiatrycznym. To dla niej odskocznia od codzienności, można nawet powiedzieć, że małe wakacje. W końcu uważa, że jako jedyna z pacjentów jest zdrowa.
Pewnej nocy na oddziale dochodzi do brutalnego morderstwa. Ofiarą jest starsza salowa. Wśród podejrzanych znajdują się personel i pacjenci. Kto dokonał zbrodni?

Autorka zaserwowała nam portret niezwykle wyrazistej postaci, ktorej towarzyszymy jej w różnych etapach życia.
Aurelia już jako dziecko doskonale umiała manipulować ludźmi. Potem już tylko doskonaliła tą umiejętność.
"Wystarczy zażądać i nie odpuszczać. I nigdy, przenigdy nie przejmować się co o tym sądzą."
Jestem pewna, że u każdego czytelnika wzbudzi wiele emocji. Nie sposób odmówić celności uwag, a precyzyjne riposty nie raz wywoływały mój uśmiech. Były również momenty w których zachowanie bohaterki potrafiło irytować, szczególnie gdy do głowy dochodziły narcystyczne cechy osobowości.
Wątku kryminalnego jest mało, jest bardziej tłem wydarzeń.

Polecam.
Warto zanurzyć się w świat widziany oczami Aurelii.



× 2 | link |
@monika.sadowska
2022-06-06
8 /10
Przeczytane

Obcowanie z pewnymi ludźmi przysparza czasem nam kłopotów. Czujemy, że coś jest nie tak, że kontakt nie jest autentyczny, czujemy się oszukani. Każdy człowiek ma wiele twarzy, jest inny w relacji z różnymi osobami, przywdziewa maski w różnych celach. Skrywany wewnątrz lęk nie pozwala pokazać się prawdziwym. Jedno jest pewne, niezależnie jaką maskę założymy, fałszujemy obraz rzeczywistości tego kim naprawdę jesteśmy. I choć życie w społeczeństwie zmusza do odgrywania pewnych ról, powoduje to, że gubimy prawdziwych siebie i nie wiemy już kim jesteśmy. Niedostosowanie do sytuacji uczuć oraz zachowań. Wycofanie z życia i nieufność wobec innych. Pusta i udawana egzystencja.

Aurelia od najmłodszych lat ma problemy egzystencjalne. Próbuje odnaleźć się w świecie, który jest dla niej surowy. Tworzy swoją wyidealizowaną rzeczywistość. Żyje w kokonie złudzeń, by oszukać otoczenie, obronić się, nie dać się skrzywdzić, skrywając ukryty wewnątrz lęk przed odrzuceniem. Zimna i niewzruszona. Ciągłe pobyty w szpitalu psychiatrycznym nie przynoszą poprawy, A otoczona obojętnością ujawnia fascynację zbrodnią.

Niezwykle kameralna i klimatyczna powieść, gdzie wątki kryminalne przeplatają się z obyczajowymi, by dotrzeć do ludzkiej psychiki. Poruszone zostały najciemniejsze zakamarki duszy. Niejednoznaczna, ukazująca świat z perspektywy kobiety zaburzonej i zanurzonej w labiryncie swoich myśli oraz otulonej mrokiem samotności. Osoba naznaczona krzywdą i jej codzienność. Unika...

× 1 | link |
@zmiloscidomroku
2022-06-21
6 /10


" Nie dbam o swoje zaburzenia. Nawet trochę się nimi bawię, widząc, jaki mają wpływ na ludzi. Zwłaszcza tych tutaj, marnych aktorów plączących się po dziurawej scenie smutnego, wykrzywionego miniświata".

W tej historii poznacie Aurelie. Pacjentkę szpitala psychiatrycznego w którym dochodzi do zabójstwa jednego z pracowników. Podejrzanych jest mnóstwo. Kto zabił? Aurelia? Nowy stażysta?Na jaką chorobę cierpi główna bohaterka?

Dziwna była ta historia,jak i główna bohaterka. Nie miałam pojęcia kiedy mówi coś poważnie, a co jej wytworem jej wyobraźni. Niby kontrolowała sytuację,a za chwilę okazywało się w ogóle co innego.. W szpitalu poznała mężczyznę z którym się związała...Ich związek cóż.. był też dziwaczny, pusty i bezsensu, jak ona sama.

Znajdziecie w książce duży wątek obyczajowy, trochę wątku z policją i mnóstwo akcji.

Dialogi były momentami trochę oklepane i bez emocji, jak wymiana kilku zdań na czacie. Być może to zabieg zaplanowany, bo Aurelia była taka sama...bez uczuć. Pokręcona, strasznie dziwna, a jej przemyślenia wychodziły poza skalę fabuły. Fabuła przeważnie przedstawiona jest z jej punktu widzenia, dziwnego, pokręconego i czasami dla mnie całkiem oddalonego od tego co działo się w książce.

"W wieku dziesięciu lat odkryłam, jak łatwo uzyskać od ludzi to, czego się chce. Wystarczy zażądać i nie odpuszczać. I nigdy, przenigdy nie przejmować się, co na ten temat sądzą".

Od początku byłam pewna tego kto ...

| link |
@kika160295
@kika160295
2022-07-11
6 /10
Przeczytane

" Niestety mam taką konstrukcję psychiczną, że głupszymi automatycznie gardzę, nic na to nie poradzę".

Jak ważne jest dla was utożsamianie się z bohaterem?
W "Podziałach nocy" ciężko poczuć to co Aurelia, ponieważ ona w zasadzie nie odczuwa niczego.
Kobieta leczy się psychiatrycznie i nikt nie potrafi jej pomóc. Pewnego dnia dochodzi do morderstwa jednej z salowych i jest to dopiero początek dramatów, jakie będą ciągnąć się za główną bohaterką.

Przyznam, że ciężko mi oceniać książkę Elizy Korpalskiej. Na pewno wyłamuje się schematom, jest specyficznie skonstruowana - czytamy kolejno urywki z życia, głównie Aurelii, ale czasem i pracowników szpitala. Ciężko było mi wgryźć się w historię, kiedy nie potrafłam zrozumieć zachowań kobiety, której najlepszą rozrywką i sensem życia jest manipulowanie uczuciami innych osób. Aurelia zrobi wszystko żeby być w centrum uwagi, uważa się za najmądrzejszą i najpiękniejszą.

Książka jest pełna trafnych przemyśleń za co bardzo ją doceniam. Może lepiej nie mieć talentu niż do marnować? Nie podejmować się niczego, bo pewnie i tak się nie uda? Może lepiej zamiast tego zwinąć się w kłębek i patrzeć w przestrzeń?

Mimo wszystko moja przeprawa przez "Podziały Nocy" była długa. Nie jest to książka na odprężenie, trzeba być przy niej skupionym i na pewno pozostawia więcej pytań niż odpowiedzi. Być może nie trafiłam na nią w dobrym momencie.

Za egzemplarz dziękuję @wydawnictwo.sze...

| link |
@madbed
2022-08-25
Przeczytane

Szpital psychiatryczny budzi strach, przerażenie.
Pacjenci... Czy wszyscy są tam z jakiegoś powodu? Czy może ktoś pomógł im się tam znaleźć?
Poznajemy Aurelię, która jest tajemniczą kobietą z bagażem doświadczeń, postrzegającą świat w dosyć specyficzny sposób.
Do tego jest pacjentką szpitala psychiatrycznego w których dochodzi do okrutnego morderstwa.
Ma problemy ze sobą i nie potrafi odnaleźć się w sytuacjach z jakimi przychodzi jej się zmierzyć. Tworzy swój mały, bezpieczny świat niedopuszczając nikogo kto mógłby ją skrzywdzić. Wszystko co robi i czego doznaje jest dla niej czymś zwykłym, nie przynosi jej wzruszeń, bólu, radości. Ona tylko jest tu i teraz. Niezwykle inteligentna obserwatorka.
Kto jest mordercą? Do czego dojdzie Aurelia?
Czy cierpi na narcystyczne zaburzenie osobowości czy może ktoś "pomaga" jej w to wierzyć?
To moje pierwsze spotkanie z piórem autorki.
Czytając książki lubię wczuwać się w bohaterów, siedzieć im w głowach i prowadzić z nimi fabułę.
Tu było troszkę inaczej ponieważ bohaterka jest zamknięta w szpitalu psychiatrycznym i tylko ona wie co ma w głowie.
Czytając miałam wrażenie, że opowiada mi zlepek historii, które spotkały ją w życiu.
Wciągnęła mnie w swój świat.
Było to ciekawe doświadczenie.
Coś innego, ogrom pytań, mało odpowiedzi...


| link |
@ewelina.czyta
2022-09-08
10 /10
Przeczytane
@Natalia_Swietonowska
2022-08-12
7 /10
Przeczytane Recenzenckie Posiadam
@papierowa_ksiazka
2022-08-06
6 /10
Przeczytane

Cytaty z książki

O nie! Książka Podziały nocy. czuje się pominięta, bo nikt nie dodał jeszcze do niej cytatu. Może jej pomożesz i dodasz jakiś?
Dodaj cytat