Polaroidy z zagłady

'' To trwało od dawna. Żaden wirus z kosmosu ani efekt uboczny konserwantów. Nosiliśmy to w sobie. Bezduszność triumfującą.''

No właśnie, czy rzeczywiście nosiliśmy to w sobie ? i co właściwie nosiliśmy ? Co sprawiło powstanie '' Biernych '' i co sprawiło że kobieta o której opowiada ta książka nie stała się jedną z nich ? Nie wiadomo. Właściwie to nie wiadomo prawie nic, prócz tego co dotyczy samej kobiety, jej działań, rozmyślań, strachu i dbaniu o przetrwanie. Narracja jest prowadzona w drugiej osobie, co we mnie wywołało wrażenie bezradności i bezsensownego przyglądania się kobiecie. Zdania typu : ''Dziś straciłaś połowę zapasów i całą świeżą wodę '' powodowały, że targały mną pytania które chciałam jej zadać. Na przykład dlaczego nie zdobyła sobie broni, skoro potrafiła przytargać z marketu sprzęt AGD w ilościach hurtowych i w dodatku zupełnie jej nie potrzebny. Niestety mogłam być tylko biernym obserwatorem, nic nie zostało wyjaśnione, nie padła żadna odpowiedź, na ani jedno moje ewentualne pytanie. Trochę mnie to irytowało, a im dalej w treść czytanej lektury, zaczynało nudzić i nużyć. Przez chwilę miałam mgliste skojarzenie z '' Miastem ślepców '' . Ale tylko przez chwilę. Kobieta nie szuka innych '' normalnych '', z treści nie wynika też by ich kiedykolwiek szukała, jakby założyła że została sama na świecie i że za wszelką cenę musi przetrwać. No więc tak sobie ją obserwuję, towarzyszę jej w chorobie, wysłuchuje bredzenia w malignie, co przywodzi na myś...