Opinia na temat książki Policjanci. W boju

Trzecia część „Policjanci. W boju” Katarzyny Puzyńskiej jest poświęcona ogólnie pisząc funkcjonariuszom policyjnych sił specjalnych. Ktoś, kto się spodziewał spektakularnych akcji, zdrady technik kontrterrorystycznych czy twardzieli to się srodze zawiódł. I to chyba ci zawiedzeni napisali opinie, że najgorsza książka zacnej autorki, że nic nie wnosi, że „w takiej to a takiej to ja wiele więcej się dowiedziałem”. Myślę, że ci czytelnicy nie do końca zrozumieli zamysł autorki. „Zwykły” wyjazd do „wioskowego” złodzieja bankomatów, „kałach” i seria czego tam nie powinno być. Jeden dostaje w nogę, pada z tarczą, drugi dostaje … I tu wkracza żona z dziećmi, historia opowiedziana łzami, bezsilnością i pytaniami bez odpowiedzi. Oddaje emocje, oddaje prawdę. Następne historie to spełnianie marzeń. Pasja, nie dla pieniędzy, wcześniejszej emerytury, robić coś pożytecznego w życiu, czasem wbrew zdrowiu czy zdrowemu (jest taki?) rozsądkowi, wbrew dyktatowi przełożonych. Na koniec zwykła śmierć „niezwykłego” gliniarza z pasją, który coś chciał zrobić jeszcze w formacji a przede wszystkim zwykłego człowieka. Postawa żony zasługuje naprawdę na… no właśnie na co? Trudno znaleźć odpowiednie słowo. Niejeden twardy facet by się wyłożył, tak to ujmę. Ktoś powie, przecież instytucje pomagają, wspierają, mają renty itp. Był mąż, ojciec i już nie ma, zostają sami. Pozycja potrzebna. Na rynku, jest mnóstwo książek opowiadających o męstwie naszych „specjalsów” różnych formacji a brakowało spojrzenia tych najbliższych w obliczu tragedii. Najbliższych, którzy na co dzień „pełnią” służbę razem z funkcjonariuszami, żołnierzami, strażakami i pozostałych formacji. Bo ten ból, emocje czy pytania bez odpowiedzi występują także w innych formacjach mundurowych.

Na koniec dodam tylko, że autorka połowę honorarium przekazuje Fundacji Pomocy Wdowom I Sierotom Po Poległych Policjantach.