Powietrze którym oddychasz

Pierwszy raz mam styczność z twórczością tej autorki i jestem bardzo zadowolona. Pisze ona przepięknie, potrafi zaciekawić do tego stopnia, że ani się obejrzymy a to już koniec, zaznaczę, że książka do krótkich nie należy. Autorka napisała też „Szwaczkę”, która posiada na swoim koncie wiele nagród i już jest ona na mojej liście do przeczytania. Zostajemy zabrani w podróż po Brazylii i Hollywood, będziemy towarzyszami dwóch przyjaciółek pochodzących z różnych klas społecznych. Kiedy są młodsze planują zrobić karierę jako śpiewaczki. Tak naprawdę ich przyjaźń nie powinna istnieć, bo Dores pracuje u rodziców Gracy, którzy są bogatymi ludźmi. Dzięki tej przyjaźni dziewczynka, bo wspomnę, że miała ona wtedy dziewięć lat, zyskuje wiele np. uczy się co dla osób jej pokroju jest zabronione. Plan, jaki sobie stworzyły ziści się, ale tylko dla jednej. Czy ich przyjaźń przetrwa?
💓
💓
Przepiękna, liryczna opowieść, napisana w formie wspomnienia. Bardzo spodobała mi się postać Dores, która jest wyrazistą i niezwykle ciekawą postacią, wspominającą całe swoje życie, spędzone u boku Gracy. Życie wielokrotnie daje jej pogłowie tak jak w młodości robiła to jej opiekunka, biła łyżką. W tej książce znajdziemy przyjaźń, samotność, ból, rozczarowanie, pozostawanie w cieniu tej drugiej, a także zazdrość, tolerancję i emigrację. Pomimo tego, że wielokrotnie Dores doznaje uczucia zawodu przez swoją przyjaciółkę to i tak trwa przy niej. Gracy to postać, która bardzo mnie denerwowała wr...

"Powietrze, którym oddychasz" to druga powieść brazylijsko - amerykańskiej pisarki Frances de Pontes Peebles. To literatura piękna, która zachwyca nie tylko okładką – prawdziwy skarb skrywa wewnątrz. To bogata i głęboka historia o dwóch dziewczynach, przyjaciółkach, które mimo ogromnych różnic nie tylko w charakterach, ale i w statusie społecznym, zostają najważniejszymi osobami w swoich życiach. To historia Dores i Gracy, które połączone miłością do muzyki, ruszyły podbijać świat w pierwszej połowie XX wieku w Brazylii i Ameryce. To opowieść pełna refleksji, miłości do słowa i muzyki, zrozumienia i bogatych przemyśleń, którymi dzieli się z czytelnikiem bohaterka u kresu swojego życia. Słodko-gorzka, piękna, smutna i prawdziwa w uczuciach, która na pewno zostanie ze nią na długo. Nie mam się do czego przyczepić, bo i sama historia życia dziewczyn, i świetnie wykreowane postacie i warstwa słowna i refleksyjna są doskonałe. To zdecydowanie jednak z najlepszych powieści tego roku! Gorąco polecam ją wszystkim lubującym się w literaturze pięknej pełnej miłości do sztuki i zrozumienia człowieka.

„Powietrze którym oddychasz” autorstwa Frances de Pontes Peebles liczy ponad 500 stron, ale składa się głównie z opisów oraz przemyśleń. Jest to tytuł, po którym spodziewałam się czegoś innego, ale mimo wszystko w pewien sposób mnie usatysfakcjonował. Przez rozwlekłe opisy czytanie było dość żmudne, czasem nawet towarzyszyło temu uczucie, że taka konstrukcja jest zbędna i przegadana. Mimo, że język jest dopracowany tak wiele opisów, sprawiło, że zbyt mocno oddalałam się od głównego biegu fabuły. Bezsprzecznie jednak muszę przyznać, że poczułam klimat naładowanej emocjami samby granej na ulicach Rio, trudów życia na plantacji trzciny cukrowej, pełnego blichtru Hollywood. Każde z tych miejsc jest szczegółowo przedstawione i pokazuje nam inny obraz świata, w którym bohaterowie starają się odnaleźć spełnienie oraz wybić się coraz wyżej na drabinie społecznej, a także zdobyć sławę i spopularyzować narodową brazylijską muzykę. Książka jest relacją o trudnej, może nawet toksycznej przyjaźni dwóch skrajnie różnych kobiet. Poznajemy je już jako dziewczynki, z których jedna jest Panienką, a druga jej służącą. Jednak to ta niepozorna pomocnica ma inteligencję, zdolności do nauki, mocne korzenie. Bogata córka plantatora trzciny, z koleji dysponuje urodą i wspaniałym głosem. Ciężko pałać do nich sympatią, ale też wierzyłam w ich sukces i kibicowałam by udało się im dosięgnąć marzeń. Postacie na naszych oczach dorastają, zdobywają nie bez problemów założone cele. W całej tej relacji s...

Kto z nas nie chciałby znaleźć się w Brazylii? Choćby na krótki urlop, by poczuć klimat samby, karnawału i radości. W taką podróż zabiera nas autorka "Powietrza, którym oddychasz".

To piękna nostalgiczna powieść. Pełna emocji, rozmyślań, a momentami goryczy. Można by powiedzieć, że jest to książka totalnie zwyczajna, ot historia jakich wiele. Szybka droga na szczyt i równie szybki upadek. Jednak autorka przedstawiła to w taki piękny, emocjonalny sposób, że ciężko się od niej oderwać. Czytałam ją niczym dobry thriller, chociaż forma powieści pozornie temu niesprzyjała. Wspomnienia starszej pani, mieszały się, momentami wybiegała w przyszłość by potem wrócić do przerwanego wątku. Jest to też książka o wielkiej przyjaźni, momentami toksycznej, uzależniającej. To w jakich warunkach się zrodziła, rzuca cień na całe życie bohaterek.

Ciężko mi opisać słowami jakie uczucia towarzyszyły mi przy jej czytaniu. Złość, melancholia i to poczucie nieuchronnej katastrofy. Jak dla mnie klimat tej powieści jest mistrzowski, a fabuła pokazuje prawdziwe życie, na przykładzie zmyślonych bohaterów. Miłość, przyjaźń, przywiązanie, a z drugiej strony szali smutek, poświęcenie i śmierć. Bardzo polecam.