Opinia na temat książki Powódź

Jakub postanawia skończyć ze swoim życiem i rzuca się z okna 9. piętra. Zostawia po sobie list i zdjęcie nieznajomej dziewczyny. Jego przyjaciel Kris zdecyduje się rozwikłać tę zagadkę. Przyczyna śmierci Jakuba jest mroczniejsza, niż mogłoby się wydawać… Kim jest tajemnicza Zuza? Jaki związek z tą sprawą mają drastyczne filmy znalezione w jego telefonie? Odkrycia, których dokona Kris, będą zaskakujące.

“Powódź” dojrzewała na mojej półce przez wiele miesięcy. Czy rzeczywiście warto było po nią sięgnąć? Już Wam mówię. Zacznijmy od formy, w jakiej wydana jest książka. ‘Normalne’ rozdziały przeplatają się z fragmentami artykułów z gazet. Taki element jest fajnym urozmaiceniem, szczególnie gdy niesie ze sobą informacje istotne dla przedstawionej fabuły. No i jeśli o fabułę chodzi… Pomysł był naprawdę ciekawy, wielowarstwowy, na czytelnika czekało sporo ciekawych zwrotów akcji, jednak czegoś mi tu zabrakło. Powieść ma zaledwie 200 stron, a dzieje się w niej naprawdę sporo (okazało się, że śmierć Jakuba nie była jedyną zagadką, jaką przyszło rozwiązać Krisowi). Książka skupia się na konkretach: kto z kim, po co. Akcja szybko brnie do przodu, przez co zabrakło czasu na wzbudzenie emocji, przyjemnego napięcia. Mało mi było też przemyśleń i odczuć bohatera, który swoją drogą podjął się naprawdę trudnego zadania w imię starej przyjaźni. Fajnie, że pojawiła się też młoda krew! Dwoje nastolatków z błyskotliwymi pomysłami, którzy nadali “Powodzi” barw i napędzali całe śledztwo. Całą lekturę przeczytałam w jedno popołudnie, jest napisana bardzo przystępnym językiem. Podobał mi się pomysł na całą tę historię, ale zabrakło mi dreszczyku. Wierzę jednak, że znajdą się amatorzy takiego stylu, którzy wyciągną z tej książki to, co najlepsze.