Pragnę więcej

Uwielbiam powroty do kultury słowiańskiej. Tym razem dostałam więcej... powróciłam do Wilczej Doliny. Bratmił i Paprotka, teraz już z dorosłym imieniem Jaruny, dorośli. I podjęli dorosłe obowiązki.
Ta powieść jest trochę inna od wcześniejszych o Wilczej Dolinie. Sporo w niej erotyzmu, takiego w bardzo dobrym gatunku, prawdziwego ale bez wulgarności. Nic dziwnego, bo powieść opowiada o seksualności Słowian, o jej odkrywaniu i przeżywaniu. Wiele też o obyczajowości i życiu naszych przodków. Pewne zjawiska we współczesności wyglądają inaczej, ale mentalność i charaktery ludzkie oraz nasze namiętności pozostały takie same.
Jaruna była tą, która "Pragnęła czegoś więcej. A kiedy człowiek raz zapragnie wyjrzeć za linię horyzontu ograniczającą jego życie, kiedy poczuje żal i przekonanie, że musi być coś więcej niż to, co zna, wtedy zmiany są nieuchronne, choćby dochodzenie do nich trwało wiele kolejnych lat.". Ale nie była jedyną...
Szczerze polecam tę książkę.
Czekam na kolejne o Wilczej Dolinie.

Nigdy nie byłam fanką książek, gdzie akcja powieści ma miejsce w czasach średniowiecznych. Przyznam jednak, że klimat Słowian, a szczególnie ich wierzenia, obyczaje przewinęły się gdzieś w kręgu moich zainteresowań wiele lat temu, ale nie była to fascynacja, która na dłużej zajęłaby mój czas. Kiedy udało mi się dotrzeć do książki Marty Krajewskiej, pod tytułem “Pragnę więcej” poczułam, że na nowo rozbudza się moja ciekawość dotycząca Słowian, a informacja, że powieść dodatkowo jest erotykiem, spowodowała, że nie mogłam wyrzucić z głowy tej publikacji.

Podczas lektury czytelnik poznaje całkiem pokaźną liczbę bohaterów, którzy zamieszkują Wilczą Dolinę. Wśród postaci, są dwie kobiety, na których losach autorka postanowiła skupić się najbardziej. Jaruna wkracza w wiek, kiedy z dziecka staje się panną na wydaniu. Rodzice dziewczyny, aby zasygnalizować gotowość wydania córki za mąż, organizują zapleciny, czyli obrzęd zaplatania młodej kobiecie warkoczy oraz nadania jej dorosłego imienia. Każde zapleciny w Wilczej Dolinie oznaczają święto, podczas którego spotykają się wszyscy mieszkańcy wioski. Od tamtej pory Jaruna wkracza w nową rzeczywistość, a czytelnik ma okazję uczestniczyć razem z nią w tym niezwykłym procesie dorastania, który jak to zazwyczaj bywa, pełen jest przeróżnych doświadczeń.

Sułka, to druga bohaterka, której historię poznajemy na kartach powieści. Kobieta mieszka razem z bratem i jego rodziną. Na co dzień z...

.
⭐Recenzja⭐

🏵"Pragnę więcej " jest to romans w klimacie słowiańskim, opisujący kulturę, wierzenia, oraz życie codzienne mieszkańców wioski, z czasów przed chrzescijanstwem.

🏵Dwie dziewczyny mieszkające i dorastające w jednej wiosce, w Wilczej dolinie. Obie tak różne, a pragną tego samego...

Jaruna dopiero wchodzi w dorosłość i na uroczystości z tego powodu ma otrzymać nowe imię, i mieć zaplecione warkocze.
Jest spokojną, wstydliwą dziewczyną, i nie ma odwagi wyznać swoich uczuć do Dolana.
Sułka to przeciwieństwo Jaruny. Odważna, żywiołowa, i szalona dziewczyna, która po zawodzie miłosnym wykorzystuje mężczyzn dla swoich przyjemności. Nie przejmuje się ludzkim gadaniem, i ma w wiosce opinię latawicy.
Czy dziewczyny znajdą miłość i szczęście?
Jak zmieni się ich życie po wejściu w dorosłość?

🏵Jaka ta książka była klimatyczna. Jest to moje pierwsze zetkniecie z piórem autorki, i jestem pod dużym wrażeniem jej kunsztu pisarskiego. Bardzo podobał mi się stary język, którym się posługiwała. Wiem, że nie wszystkim to podpasuje, ale według mnie dzięki temu lepiej wczułam się w nastrój tej powieści, i poczułam tą aurę tajemniczości, zmysłowości, oraz weszłam do tego jakże innego świata bogów, i wierzeń słowiańskich.
Życie, które prowadzili nasi przodkowie było tak różne od naszego. Ludzie odczuwali radość z najprostrzych rzeczy, takich jak taniec, wspólne wykonywanie prac, czy spędzanie czasu w gronie bliskich osób.
...

Recenzja przedpremierowa:-)
Cóż to była za książka! Zarwałam dla niej nockę i wcale nie żałuję. Nie potrafiłam się oderwać od przygód bohaterów, którzy na ślepo, bądź wręcz z premedytacją próbowali osiągnąć spełnienie w miłości. Takimi najbardziej wyróżniającymi się dziewczynami, później kobietami były Sółka i Jaruna. Dodam, że to zupełnie różne dziewczyny. Sółce nie przeszkadzał ani wiek, ani głosy ludzi, by w pełni okazywać swoje wdzięki i korzystać z nich prawie z każdym poznanym chłopakiem. Nad wszystko pragnęła spełnienia, nie miłości. Bywało, że w połowie zbliżenia przerywała kopulację, gdyż nie pasował jej rytm, czy też zachowanie początkującego kochanka. Do niektórych wracała z przyjemnością, innych omijała szerokim łukiem. Niby starała się odchodzić z nimi na tyle daleko, by ich odgłosy nie dochodziły do wsi, jednak i tak każdy wiedział o co chodziło, kiedy tylko ona znikała z nowo poznanym chłopcem. Wierzyła, że szczęście, to spełnienie, a miłość to tylko przyśpiewki starych panien.
Kolejną bardzo barwną bohaterka była Jaruna. Zupełnie inaczej podchodziła do życia i od samego początku kochała się w jednym chłopcu. Jednak widząc zauroczenie nim swojej przyjaciółki, często usuwała się w cień. Doszło do tego, że starając się wyrzucić go z głowy przyjęła wdzięki innego, planując z nim zamążpójście. To z nim zaznała smaku rozkoszy, jednak była ona w zaledwie połowy spełnienia. Kiedy jednak rodzice wybrali dla niej innego, równie zajętego uczuciem do innej, p...

Wilcza Dolina – miejsce, gdzie wszyscy się znają, gdzie czas powoli płynie, a każdy ma swoje miejsce, swoje obowiązki.
Jaruna niedawno przeszła obrzęd zaplatania warkocza i otrzymała swoje dorosłe imię. Nadal wraz z przyjaciółką Miruchą oraz Dolanem i Mojmile się bawią, jednak zaczynają się interesować chłopcami w inny sposób niż wcześniej. Jaruna zaczyna się kochać w Dolanie, niestety jej przyjaciółka również, a ona postanawia się wycofać. Czy to była dobra decyzja?
Sułka mieszka z bratem i bratową, często opiekując się ich dzieckiem. Potajemnie podkochuje się w przyjacielu brata i kiedy ten okazuje jej zainteresowanie, jest bardzo szczęśliwa. Młoda dziewczyna oddaje mu nie tylko serce, ale również ciało, marzy, że będą razem, że zostanie jej mężem. On jednak zostaje oddany innej dziewczynie, a Sułka zraniona i rozczarowana zaczyna skakać z kwiatka na kwiatka. Czy to przyniesie jej szczęście?

Książka przenosi nas w czasie, udajemy się do średniowiecza, do słowiańskiej wioski. Mnie ta podróż się podobała, była ciekawa, niepodobna do innych. To historia o dorastaniu, pierwszej miłości, zdradzie, życiowych wyborach. Czyta się ją dość szybko, a podczas czytania towarzyszą emocje.

Bohaterowie dość ciekawi, moim zdaniem dobrze wykreowani. Poznajemy ich, kiedy są naprawdę młodzi i obserwujemy ich dorastanie, zmiany, jakie w nich zachodzą.

„Pragnę więcej” to książka, po którą moim zdaniem warto sięgnąć. Polecam.

Recenzja pojawiła się ...

Bardzo przyjemna książka, która poruszyła bardzo istotny problem. Było to pierwsze podejście autorki do erotyki, ale zdecydowanie jest to bardzo udane podejście. Wszystko opisane jest delikatnie i ze smakiem, nie miałam poczucia, że coś mi tutaj nie pasuje. Spojrzenie na Wilczą Dolinę zupełnie z innej perspektywy niż do tej pory było udanym posunięciem.
Nasi bohaterowie przykuwali uwagę i wzbudzali mnóstwo emocji. Zarówno tych pozytywnych, jak i negatywnych. Niektórzy bardzo mi się przypodobali i kibicowałam im całym sercem, inni wręcz odwrotnie, powinno się ich wygnać z wioski!
Momentami zastanawiałam się, gdzie to wszystko zmierza i dlaczego autorka poprowadziła akcję tak, a nie inaczej, czemu tak gnębi naszych bohaterów, ale na końcu musiałam przyznać jej rację i stwierdzić, że poprowadziła wszystko najlepiej, jak mogła.
Powieść jest urocza i ciepła.

„Pragnę więcej” to z całą pewnością książka inna niż te które miałam okazję do tej pory czytać. Autorka przekazała w nasze ręce romans obyczajowy z elementami erotyki, którego akcja rozgrywa się w czasach słowiańskich. Jest to dla mnie swego rodzaju powiew świeżości, który zdecydowanie mocno przypadł mi do gustu.

Fabuła jest intrygująca i wciągająca. Losy bohaterów są barwne i strona za stroną coraz bardziej wczuwamy się w całą akcję. Chcieli odnaleźć szczęście oraz miłość, ale los postanowił, że będzie inaczej… W tej książce dzieje się naprawdę wiele. Stajemy się świadkami do czego prowadzi zazdrość, zwodzenie czy nieodwzajemniona miłość. Na szczególną pochwałę zasługują sceny seksu, które nie były tutaj w żadnym stopniu przesadzone i zbyt wulgarne. Działały na zmysły, ale zostały napisane ze smakiem. Autorka poruszyła ważną kwestię dotyczącą kobiecości i poszukiwaniu satysfakcji z seksu. Uświadamia nam jak ważna jest rozmowa z parterem i nasze uczucia. W książce użyto także wielu barwnych opisów, które pozwalały mi się poczuć jakbym przeniosła się do tej słowiańskiej krainy.

„Pragnę więcej” to książka o miłości, dojrzewaniu i poszukiwaniu siebie. O odkrywaniu co tak naprawdę jest ważne w życiu. Pomimo, że akacja jest osadzona w dawnych czasach to jednak jej treść i przekaz są jak najbardziej aktualne. Z „Pragnę więcej” spędziłam bardzo miły wieczór, a całość wywarła na mnie pozytywne wrażenie. Zdecydowanie mogę Wam ją polecić ❤

Miał być słowiański klimat, wierzenia, obyczaje, może trochę romansu i gorących scen. Takie były moje oczekiwania. Liczyłam na przyjemną lekturę, a wyszło trochę inaczej.

Główną osią fabuły są uczuciowe perypetie dwóch bohaterek. Dziewczyny różnią się między sobą jak ogień i woda i przez większą część książki śledzimy ich losy oddzielnie, bo mimo, że obie mieszkają w jednej osadzie to ich ścieżki nie krzyżują się. Jedna jest mocno otwarta na nowe znajomości, przez co w wiosce postrzegana jest za łatwą. Druga, musi poślubić chłopaka swojej przyjaciółki, i równocześnie jest zrozpaczona jak i zadowolona. Niby tu jest jakaś akcja, coś się dzieje, jednak wszystko kręci się wokół seksu. Kto, z kim, po co, dlaczego. A słowiańskości tu tyle, co w latach 90. Te same problemy i rozterki, tylko bohaterowie mają wymyślne imiona.
Nudziłam się, losy kobiet mnie nie ciekawiły, a sama fabuła była raczej przeciętna i bez polotu.

Tą powieść na pewno docenią koneserzy gatunku, ja do nich nie należę i chyba czas odpuścić sobie ten rodzaj literatury.