Przypomnij o nas gwiazdom

,, Było mi kurewsko ciężko, ale przecież nie mogłem powiedzieć tego głośno. Absolutnej szczerości z mojej strony doświadczyła tylko jedna osoba. I tylko ona potrafiła sprawić jednym spojrzeniem, że miękły mi nogi, a język się rozplątywał ".

Miałam przyjemność zacząć lekturę od części trzeciej więc faktycznie wielu rzeczy tutaj nie wiem i nie znam powodu choćby rozstania wspaniałej pary o której od samego początku jest mowa. Jednak książka napisana jest z perspektywy postaci, więc wiemy co o całym zajściu myślą oboje. On z pewnością jest tutaj załamany i często to podkreśla. Wspomina ją jakby była ósmym cudem świata. Podkreśla, że tylko przy niej mógł się otworzyć i tylko ona mogła go zrozumieć. Każde miejsce mu ją przypomina, myśli napisane innym drukiem są bardzo romantyczne, pełne bólu i tęsknoty. Przed kolegami zgrywa twardziela, ale my wiemy, że taki nie jest. Gdy początkowo czytamy jej relację widzimy, że z pewnością nie powiela jego zachowania. Cieszy się z drobnych rzeczy, twierdząc, że dopiero teraz czuje się wolna. Za jej zachowanie miałam ochotę ją zrugać, lecz podkreśla, że każdy ma prawo żyć tak jak chce. To sprawiło, że nieco przestałam ją oceniać. Podejrzewam, że we wcześniejszych częściach dużo przeszła, dlatego teraz choćby podjęcie nowej pracy jest tu dla niej wyzwaniem. Ona pragnie się od czegoś uwolnić, lecz nie mówi nam konkretnie od czego. Z pewnością chciałaby nie mieć kontaktu z osobą z którą już nie jest, jednak to nie jest proste. Wcześn...

Recenzja

Współpraca z @imag

Premiera 27.01.2023 r.

„Przypomnij o nas gwiazdom” – Weronika Schmidt

„Jeżeli istniała chociaż jedna rzecz, która uspokajała naszą dwójkę i sprawiała, że nasze serca biły jednym rytmem – zdecydowanie było to patrzenie w niebo.”

Finałowy tom trylogii Moon, która nie raz rozgrzała moje serce, a jeszcze więcej je złamała. To co się w niej wydarzyło to piękna historia o dojrzewających ludziach i ich miłości. Bo miłość to nie piękne słowa, tylko czyny a czasem nawet utrata. Miłość to coś więcej, to coś czego musimy nauczyć się i zrozumieć nie tylko innego człowieka ale przed wszystkim siebie.

Maddy po trudnych chwilach, walki o samą siebie i o swoje szczęście, wreszcie może żyć tak jak zawsze chciała. Jest po prostu szczęśliwa i akceptuje siebie. Spełnia swoje marzenia, uczy się, zdobywa najlepsze oceny ale zawsze ma czas na pomoc innym. Całą sobą oddaje się temu co kocha. Nie przejdzie obojętnie, zawsze wyciągnie dłoń. Jednak aby dojść do tego momentu musiała wiele bitew wygrać i przegrać. Ma w sobie wiele dobra, ale czai się także wielki strach. Wydaje się jej, że dawne uczucia wygasły, ale to co wtedy czuła nie pozwoli na szybkie zapomnienie.

Noah również spełnia się swoje marzenia, ale czegoś mu brakuje. Znowu wrócił do dawn...

Jaka jest wasza ulubiona seria? Seria do której wracacie kiedy tylko chcecie, która sprawia że cieszycie się czytaniem?
U mnie bez wątpienia jest to seria "Numery" od Rachel Ward oraz właśnie trylogia Moon od Weroniki.



"Przypomnij o nas gwiazdom" jest ostatnią częścią z serii gwiazdek ⭐💔. Od powrotu Noah do Nowego Roku minęło kilka miesięcy. Oboje wraz z Maddy starają się unikać za wszelką cenę. Dawne rany, nierozwiązane sprawy przyczyniły się , że nie potrafią ze sobą rozmawiać. Maddy studiuje,stara się ułożyć wszystko od nowa i być szczęśliwa,nawet nie mając obok siebie dawnego chłopaka. Jednak nie wszystko jest takie proste. Oboje wciąż czują do siebie przyciąganie. Nie potrafią o sobie zapomnieć mimo że już zmienili się w dorosłych.

Jednak niespodziewana konfrontacja z przyrodnim bratem przewraca wszystko do góry nogami.

Noah i Maddy dowiadują się jak wielkie nieporozumienie oddzieliło ich od siebie. Czy będą w stanie jeszcze raz sobie zaufać i szczerze porozmawiać? Czy czas goi rany?


Jak wiecie trylogię Moon pokochałam całym sercem od pierwszego tomu. Ilość znaczników sama mówi jak wielkimi emocjami darze książki Weroniki.

Autorka stworzyła takich emocjonalnych i dojrzałych bohaterów ,że ciężko ich poprostu nie polubić. Czytając "Przypomnij o nas gwiazdom" przeżywamy z bohaterami wszystkie sytuacje.

Moje serce całkowicie skradł Noah. Naprawdę chciałabym żeby ktoś mnie kochał jak on Maddy.
...

Noah i Maddy żyją, obok siebie.. starają się na nowo poukładać rzeczywistość. Są niby blisko siebie, mają wspólnych znajomych, a nigdy nie byli tak od siebie oddaleni.. Noah nadal gra w koszykówkę, a Maddy studiuje i pomaga w domu dziecka. I choć chyba oboje nie do końca wiedzą co się dzieje z nimi i wokół nich, to nie rozmawiają ze sobą.. unikają tematu. Jednak gdzieś podświadomie czują, że coś im umyka..

Niespodziewanie nadchodzi moment gdy Maddy postanawia poprosić chłopaka o pomoc, w końcu zawsze wolała stawiać dobro innych nad swoje własne, chowa dumę do kieszeni i decyduje się na rozmowę z chłopakiem.. Co wyniknie z tego spotkania? Czy są na to gotowi? Czy będą w stanie po raz kolejny sobie zaufać?

Przeczytajcie i dowiedzcie się sami! Ja Wam serdecznie polecam i od razu mówię, czytajcie po kolei wszystkie części 🤗. Autorka ma bardzo przyjemny styl, książkę czyta się szybko, ponieważ czytelnik jest ciekawy co będzie dalej.. a teraz jeśli jeszcze nie czytaliście to jesteście w komfortowej sytuacji, bo nie musicie czekać na kolejną część ❤ To historia o młodych ludziach, którzy w bardzo widoczny sposób dorastają na stronach tej historii... a ja gdy patrzę w gwiazdy myślę o bohaterach tej trylogii.. 🥺💙💚

Jak ja tęskniłam za ta historią🥰
Ponowne spotkanie z bohaterami sprawiło,ze moje serce krwawiło przez zachowanie i niedomówienia jakie sobie sprawiali.
Autorka skupiła się na wewnętrznych rozterkach,myślach i decyzjach postaci.Dzięki rozdziałom z perspektywy Noah i Mad poznajemy perspektywę sytuacji z dwóch stron.Jest to wzruszające i dogłębnie rozczulające.Czułam się tak jakbym była obok nich.

Szczerość jest najważniejsza w związku.Brak tego może zniszczyć nawet najpiękniejsze,najszerszą i prawdziwa miłość.W tej historii tego zabrakło…Ból,niezrozumienie i rozczarowanie jest spowodowane uwierzeniem słowom bliskiej osobie,która chciała pomóc,a tak naprawdę zniszczyła życie osobom niewidzącym świata poza sobą.

Historia wiele rzeczy uczy—cierpliwości,wytrwałości…a przede wszystkim uświadamia,że trzeba zawsze rozmawiać „w cztery oczy”,by poznać prawdę dotyczących wydarzeń o których słyszeliśmy,a nas dotyczą…nie wierzyc komuś innemu,w to co mówi.Brak tego rozbudza tęsknotę i brak bliskości ukochanej osoby.

Sięgając po książkę spędzicie z nią wspaniały czas.A odłożycie ją dopiero gdy przeczytacie ostatnia stronę♥️Będziecie nią zachwyceni i pokochacie książkę również mocno co ja💚
Z całego serca ją Wam polecam♥️