Rafa Armagedonu

Kosmiczna misja Merlina

Wydawałoby się, że o Merlinie, czarodzieju i doradcy króla Artura, napisano już wszystko, począwszy od obsadzenia go w roli zwornika klasycznego mitu, a skończywszy na mniej lub bardziej udanych parodiach. Właśnie, wydawałoby się, bo David Weber, autor „Rafy Armagedonu”, pierwszego tomu trylogii Schronienie, przekonuje, że coś jeszcze można próbować z tego mitu wycisnąć. Wprawdzie to już inny Merlin, inny Artur, i nawet inna planeta, ale skojarzenia pozostają (choć tylko dla czytelników, bo mieszkańcy Schronienia nie mają – na razie – świadomości swojego ziemskiego dziedzictwa). I nawet nie trzeba wykazywać się wiedzą ani szczególną domyślnością – autor podaje czytelnikowi wszystkie kawałki układanki jak na tacy.
Zaczyna się bardzo SF-owo: walka w kosmosie, ucieczka na inną planetę, cyfrowy transfer osobowości, przeformatowanie matryc psychologicznych kolonistów. Ale David Weber nie zagłębia się w szczegóły (a wręcz w niektórych przypadkach zasłania się odpowiednio „naukowo” brzmiącym sformułowaniem), przez co nie wyczerpuje potencjału kilku pomysłów. Jeśli ktoś liczył na wnikliwy opis terraformowania planety czy też pogłębiony socjologiczny portret społeczeństwa przestrzegającego zasad nowej, stworzonej ad hoc, religii, choćby w części podobny do zajdlowskiej wizji z „Całej prawdy o planecie Ksi”, srodze się zawiedzie. Owszem, można się pokusić o odnalezienie pewnych analogii, ale to raczej sztuka dla sztuki, bo autor „Rafy Armagedonu” zd...