Opinia na temat książki Raport z Czarnobyla

Ogólnie rzecz biorąc reportaż Miedwiediewa jest książką bardzo dobrą - od strony technicznej w sposób niezwykle obrazowy (i co ważne: przystępny przeciętnemu czytelnikowi, średnio obeznanemu z tematyką związaną z reaktorami typu RBMK, ich konstrukcją, działaniem etc.) opisuje przyczyny awarii reaktora w Czarnobylu.
W książce, oczywiście, występują pewne nieścisłości, względnie przeoczenia. Należy jednak podkreślić, że są związane głównie z ,,fabularyzowanymi'' momentami narracji. Oto i one:
1. Zbytnia epickość ukazywanych zdarzeń. Chciałabym, żeby było tak, jak autor opisywał, niemniej jednak, po przeczytaniu szeregu innych książek i artykułów na ten temat - mam poważne wątpliwości. Ale rozumiem - socrealizm i te sprawy.
2. Postać Igora Kostina (jeśli dobrze pamiętam, to jedyny człowiek, któremu udało się sfotografować reaktor z lotu ptaka, następnego dnia po wybuchu) została potraktowana dość... marginalnie. A szkoda.
3. Strony 154-155. Miedwiediew opisuje stada ,,zdziczałych psów'' napadających na koty, inwentarz i ludzi. Psy nie dziczeją w ciągu dwóch-trzech dni. Nigdy. Nawet porzucone. Serio.
4. Strony 155, 187. Autor opisuje porzucone wszędzie zwierzęce truchła, co nie było zgodne z prawdą. Likwidatorzy pracujący przy uboju zwierząt zakopywali je w specjalnych dołach...
5. Strony 182, 188. Robactwo. Dokładniej: muchy. Miedwiediew opisuje je w taki sposób, jakby rzeczywiście mogły wtedy być w pobliżu reaktora. Otóż... To było niemożliwe. Wysokie tło radioaktywne najpierw ,,odstrasza'' (albo, jak kto woli, zabija) właśnie owady. Muchy, dżdżownice, mrówki, pszczoły, osy...
6. Strona 162. Autor stwierdził, że mechaniczne roboty sprowadzone do odgarniania radioaktywnego gruzu nie działały tylko z powodu - uwaga - pofałdowanego terenu! Dlatego rzucono do pracy ,,bioroboty''. Otóż - nie do końca. Maszyny przestały działać z powodu wysokiego promieniowania.