Opinia na temat książki Rodzina Monet. Diament

Bardzo się cieszę, że mimo zakończenia trylogii i zamknięcia wszystkich wątków, autorka postanowiła kontynuować serię. Bo bardzo przywiązałam się do całej rodzinki Monet i nie wyobrażałam sobie nie dowiedzieć się, jak dalej potoczyło się życie jej członków. Mam do tej serii ogromny sentyment i mam nadzieję, że na czwartym tomie się ona nie skończy.

Czwarty tom serii oferuje spojrzenie na świat oczami młodej studentki. Tak, Hailie Monet ma już 22 lata, studiuje medycynę i to w Hiszpanii, o której marzyła. Dziewczyna doświadcza zupełnie nowych emocji jako wolna i szczęśliwa młoda kobieta. Vincent nie kontroluje jej tak jak wcześniej, ma własną rodzinę, na której skupia większość swojej uwagi, o ile nie ma chwilę oddechu od prowadzenia biznesów. Reszta braci rozjechała się po świecie, każdy z nich prowadzi swoje życie i przynajmniej próbuje nie wtrącać się w sprawy Hailie. Od czasu do czasu wpadają jednak na kontrolę do jej hiszpańskiego mieszkania, wynajdując coraz to nowe i bardziej wymyślne preteksty.

Podobał mi się ten tom. Jest to dopiero pierwsza jego część, a z doświadczenia wiem, że tak naprawdę w tych podzielonych na części tomach dopiero w drugiej części coś się dzieje. A mimo to tym razem było inaczej. Głównie dlatego, że akcja najnowszej powieści rozgrywa się kilka lat po wydarzeniach z ostatniego tomu, co już samo w sobie wnosi pewną świeżość. Poza tym po raz pierwszy otrzymujemy inną perspektywę, a dokładniej perspektywę Adriena Santana, którego odrobinę można było poznać we wcześniejszych tomach, a który tutaj daje się poznać od zupełnie innej strony. Przyznam, że nie lubiłam go wtedy i zmieniłam zdanie po przeczytaniu najnowszej części. Perspektywa Adriena daje czytelnikowi wgląd w jego przemyślenia, dzięki czemu na sprawy, które znamy z poprzednich tomów i na to, co dzieje się aktualnie zyskujemy inny pogląd. Sporo się wyjaśnia z postępowania Adriena, a jego samego naprawdę można polubić, kiedy pozna się jego motywacje i przyczyny niezrozumiałych wcześniej działań. Santan pojawia się w życiu Hailie dość niespodziewanie i od razu mocno w nim miesza. Proces budowania relacji między tą dwójką przechodzi przez różne etapy, początkowo z dystansem ze strony Hailie, a później stopniowo budując więź i zaufanie.

Hailie nie jest już tą małą dziewczynką, którą poznaliśmy w pierwszych tomach. Dojrzała, z niepewnej dziewczyny zmieniła się w silną, pewną siebie kobietę, zachowując jednocześnie delikatność i chęć czynienia dobra. Mimo że w większości sytuacji zachowuje się jak rozsądna młoda osoba i potrafi zaimponować, zdarzają się jej nadal pewne wpadki, które pokazują, że nadal uczy się dorosłego życia, nadal jest rozpieszczoną, wychowywaną pod kloszem dziewczyną. Do prawdziwej dorosłości jeszcze jej daleko, a sprawy nie ułatwia fakt, że właściwie wszystko ma podane na tacy i ma wokół siebie ludzi, którzy gotowi są zrobić dla niej wszystko. Mimo że każde z rodzeństwa poszło własną drogą, nadal są sobie bardzo bliscy, nadal się wspierają, a kiedy mają okazję się spotkać, czerpią garściami z tego, że są wszyscy razem. Bardzo dobrze widać siłę relacji, które ich łączą. Cudownie się na to patrzy, a właściwie o tym czyta.

Sporo się w tej części dzieje, wiele się zmienia w życiu członków rodziny i w życiu Adriena, który, jak wspomniałam, staje się w tej powieści obok Hailie postacią pierwszoplanową, chociaż to nadal ona gra pierwsze skrzypce. Nie brakuje zaskoczeń i to takich, po których pozostajemy w szoku przez dłuższą chwilę. A największym z nich jest zakończenie, które zwiastuje prawdziwe kłopoty, nie tylko w życiu braci Monet, ale przede wszystkim w nowo stworzonej relacji Adriena i Hailie.

W czwartym tomie serii Perełka staje się prawdziwym twardym, niezłomnym Diamentem, roztaczając wokół swój niezwykły blask. Lektura powieści była dla mnie niezwykle przyjemna, dostarczając mnóstwa emocji i wielu nieprzewidzianych zdarzeń. Serdecznie polecam!