Atmosfera jak w Amelii, napięcie jak u Hitchcocka, całość jak u Kieślowskiego ?Podwórko kamienicy przypominało trochę to z Hitchcocka, tyle że Claire nie była Grace Kelly?? ?tylko młodą, zamkniętą w sobie, pogrążoną w swoich fobiach i marzeniach kobietą, która postanowiła wynająć mieszkanie z oknami na podwórze. Podwórze otoczone oknami sąsiadów ? intruzów zakłócających jej samotność. Claire nawiązuje bliższą znajomość tylko z jednym z nich ? tajemniczym, pociągającym panem Ishidą z naprzeciwka. Pewnego dnia piętro wyżej wprowadza się nowy lokator. A pan Ishida znika? Rozświetlone akwaria to psychologiczne studium samotności ubrane w kryminalną intrygę. Bohaterowie, wymykający się jednoznacznej ocenie, mają swoje sekrety, a całą powieść wypełnia atmosfera niepewności, niedopowiedzenia i subtelna gra pozorów.
Rozświetlone akwaria
Sophie Bassignac
6
/10
Ocena 6 na 10 możliwych
Na podstawie 1 oceny kanapowicza
Na podstawie 1 oceny kanapowicza
/o-137443/n/rozswietlone-akwaria)
Lista autorów
Popraw tę książkę
|
Dodaj inne wydanie
6
/10
Ocena 6 na 10 możliwych
Na podstawie 1 oceny kanapowicza
Na podstawie 1 oceny kanapowicza
Opis
Data wydania: 2009
ISBN: 978-83-241-3341-3, 9788324133413
Wydawnictwo: Amber
Stron: 200
Gdzie kupić
Księgarnie internetowe
Sprawdzam dostępność...
Ogłoszenia
Dodaj ogłoszenie
2 osoby szukają tej książki
2 osoby szukają tej książki
Moja Biblioteczka
Już przeczytana? Jak ją oceniasz?
Recenzje
Coś mi się wydaje, że książka Rozświetlone akwaria aż się prosi o Twoją recenzję. Chyba jej nie odmówisz?
️ Napisz pierwszą recenzje
Moja opinia o książce
Opinie i dyskusje
Przeczytane
📘 Jedynki
📚Bieżące :)
"Poczuła się znużona doświadczaniem po raz kolejny rzeczywistości świata i jej wybryków"
Ta niezbyt gruba, ale dość treściwa książka opowiada o pewnej paryskiej kamienicy i jej mieszkańcach. Jedną z jej mieszkanek jest Claire i to ona jest tutaj postacią, powiedzmy nadrzędną. Claire jest młoda, ma dochodzącego kochanka masażystę, pracę w wydawnictwie jako korektorka i mnóstwo fobii. Poza tym od dziesięciu lat chodzi na terapię, bo nie daje sobie rady z rzeczywistością.
Poznajemy też całą gamę innych mieszkańców tej kamienicy i kamienic, tworzących podwórko z wychodzącymi nań oknami, akwariami. Różnorodność mieszkańców jest naprawdę duża, a postacie skonstruowane bardzo dobrze, od razu czytelnik jest w stanie polubić jednych, a znielubić innych, bez zbędnych dywagacji na ten temat. To ciekawa i mądra lektura ukazująca samotność każdego z mieszkańców, nawet jeśli mają oni rodziny.
Jednak w mojej ocenie, nie jest to żaden kryminał. Literatura piękna, tak, trochę psychologiczna, tak, ale żadna z niej "literatura detektywistyczna". To dobra książka, jednak nic więcej ponadto. Nie poczułam tu, ani Kieślowskiego, ani "Amelii" ,ani tym bardziej Hitchcocka. Ale podoba mi się jedno zdanie, jakim określa jeden z mieszkańców kamienicy Claire "Jedno nas łączy, panią i mnie. Nikomu nie ufamy. To nasza siła i nasza słabość"... Ciekawe, dlaczego właśnie to zdanie mnie tak uwiodło... 😉
Ta niezbyt gruba, ale dość treściwa książka opowiada o pewnej paryskiej kamienicy i jej mieszkańcach. Jedną z jej mieszkanek jest Claire i to ona jest tutaj postacią, powiedzmy nadrzędną. Claire jest młoda, ma dochodzącego kochanka masażystę, pracę w wydawnictwie jako korektorka i mnóstwo fobii. Poza tym od dziesięciu lat chodzi na terapię, bo nie daje sobie rady z rzeczywistością.
Poznajemy też całą gamę innych mieszkańców tej kamienicy i kamienic, tworzących podwórko z wychodzącymi nań oknami, akwariami. Różnorodność mieszkańców jest naprawdę duża, a postacie skonstruowane bardzo dobrze, od razu czytelnik jest w stanie polubić jednych, a znielubić innych, bez zbędnych dywagacji na ten temat. To ciekawa i mądra lektura ukazująca samotność każdego z mieszkańców, nawet jeśli mają oni rodziny.
Jednak w mojej ocenie, nie jest to żaden kryminał. Literatura piękna, tak, trochę psychologiczna, tak, ale żadna z niej "literatura detektywistyczna". To dobra książka, jednak nic więcej ponadto. Nie poczułam tu, ani Kieślowskiego, ani "Amelii" ,ani tym bardziej Hitchcocka. Ale podoba mi się jedno zdanie, jakim określa jeden z mieszkańców kamienicy Claire "Jedno nas łączy, panią i mnie. Nikomu nie ufamy. To nasza siła i nasza słabość"... Ciekawe, dlaczego właśnie to zdanie mnie tak uwiodło... 😉
× 12
|
link
|
Cytaty z książki
O nie! Książka Rozświetlone akwaria. czuje się pominięta, bo nikt nie dodał jeszcze do niej cytatu. Może jej pomożesz i
dodasz jakiś?
