"Wiersze Pawła Sarny ujmują celowym obrazowaniem. Odległe miesza się w nich z bliskim, pomiędzy katastrofy i wojny wciska się życie z jego stałymi powinnościami. Zagrożenie wciąż spogląda z ukrycia, znaczy ślady na kartkach, okrążą domostwa i wkrada się w relacje, by szarpnąć znienacka. Wiersze te są przypomnieniem, że ludzie też bywają śmiercionośni" – Jadwiga Graboś.