Sierociniec janczarów

Spotkanie klasowe po latach. Tam na prośbę jednego ze swych dawnych szkolnych kolegów, słynny dziennikarz Rafał Terlecki zaczyna badać sprawę szajki rządzącej miastem, o której wie niewielu wtajemniczonych.

Panteon postaci na wstępie zawsze budzi we mnie lekkie przerażenie, czy to aby na pewno dobre posunięcie? I bez tego uważny czytelnik da sobie przecież radę. Spodobała mi się narracja, nad wyraz autentyczna, nadająca wydarzeniom znamion realizmu. Zresztą ku swemu ogromnemu zdumieniu odnalazłam tu kawał niechlubnej historii Polski z czasów PRL.

Sielskość miejsca akcji jeszcze bardziej podkreślała całą brzydotę tego, co miało tu miejsce. Jest upalny czerwiec, Terlecki popija kawę na tarasie domku nad jeziorem, a najlepiej o swym dziennikarskim śledztwie rozmyśla podczas wypraw kajakiem. Bo i jest o czym myśleć. Co może mieć wspólnego sprawa rytualnych morderstw powtarzanych tu regularnie na przestrzeni osiemdziesięciu lat z handlem żywym towarem?

Fabuła oparta została na trzech ramach czasowych i o dziwo wszystkie są na równi interesujące, choć mnie najbardziej wciągnęła najobszerniejsza współczesna wersja.

"Sierociniec janczarów" Piotra Gajdzińskiego to całkiem przyzwoity kryminał, który zapewnił mi miłą rozrywkę, tej wyjątkowo zimnej wiosny.

"Demony przeszłości odżywają, gdy spokojnym miasteczkiem wstrząsa brutalna zbrodnia"

Rafał Terlecki, dziennikarz, przyjeżdża do Wolsztyna na zjazd z okazji rocznicy matury. Jego kolega Paweł, próbuje zainteresować go morderstwem popełnionym dwa lata wcześniej. Na ogródkach działkowych zostało znalezione zmasakrowane ciało 16-letniej dziewczyny. Paweł podejmuje dziennikarskie śledztwo. Odkrywa, że do podobnych bestialskich morderstw dochodziło już przed wielu laty w Wolsztynie.

"Jak może być grzechem coś, co każę ci zrobić ksiądz? Jestem wysłannikiem Boga na ziemi."

"Wbij nóż w serce, a ja ci pobłogosławię - powiedział."

W tej historii teraźniejszość przeplata się z przeszłością, akcja sięga aż roku 1912, Później przenosimy się do lat 30-tych, a następnie do okresu PRL-u. "Sierociniec janczarów" to powieść wielowątkowa, z dużą ilością postaci. Przy czytaniu wymagane jest skupienie, ale autor na początku zamieścił listę głównych osób, przez co możemy tam zajrzeć, by nie pogubić się w czasie lektury. Dobrze nakreślone jest tło historyczne tamtych czasów, ówczesna polityka.

Zapraszam do lektury. Odkryjcie co łączy te wszystkie morderstwa popełniane w takim odstępie czasu. Poznajcie skrywane tajemnice z przeszłości.

Dobra książka, ale nie zachwyciła mnie jakoś szczególnie. Moim zdaniem powieść jest bardzo nierówna. Ma lepsze i gorsze momenty. Czasem aż trudno się oderwać, bo fabuła trzyma w napięciu. A kilka stron dalej robi się nudno i zawile. Zupełnie jakby pisał kto inny.
Co mamy w tej książce?
Sporo rzeczy. Przede wszystkim dziennikarskie śledztwo dotyczace zabójstwa młodej dziewczyny dokonanego przed dwoma laty. Główny bohater, Rafał, drążąc temat, dochodzi do innych zabójstw dokonanych w tym miejscu przed laty. Odkrywa też handel ludźmi.
W książce są rytualne mordy, drapieżna sekta, trochę polityki i dużo alkoholu. Bohater pije niemal cały czas. Nie bardzo to do mnie przemówiło.
Na plus zaliczam wiedzę, jaką zdobyłam o miejscowości Wolsztyn i aferze "Żelazo".

Jeżeli lubicie kryminały, które na wiązują do wydarzeń historycznych, w których teraźniejszość przeplatana jest wydarzeniami sprzed wielu lat, to książka Piotra Gajdzińskiego "Sierociniec janczarów" z pewnością Was zaciekawi. Mnie zaintrygowała już sama okładka, lecz także tytuł. Janczarzy kojarzą mi się z elitarną armia osmańską, więc tym bardziej mnie zaciekawił fakt, skąd janczarzy w naszym kraju, a jeszcze w sierocińcu?
To nie jest moje pierwsze spotkanie z autorem, co prawda czytałam tylko jego książki historyczne, lecz kryminał to chyba jego debiut. Bardzo udany.

Piotr Gajdziński "Sierociniec janczarów",

Od dłuższego czasu raczej wybiórczo sięgam po historie kryminalne, a gdy to już czynię, częściej wybieram napisane przez polskich autorów, osadzone w rzeczywistości naszego kraju. Szczególnie lubie te, które nawiązują do jakichś przeszłych wydarzeń wplatanych w snutą historię. W "Sierocińcu janczarów" są to co prawda wydarzenia fikcyjne, aczkolwiek nie można wykluczyć, że pewne przeszłe w historii fakty, nie mogły stanowić inspiracji do jego napisania.

Piotr Gajdziński, historyk i dziennikarz, autor biografii wielu postaci czasów PRL w "Sierocińcu janczarów" zawiera opowieść kryminalną, której poszczególne wydarzenia mają miejsce w trzech planach czasowych, a miejscem akcji jest głównie, choć nie tylko, wielkopolski Wolsztyn i jego okolice.

Gdyby nie stary kolega sprzed lat, przyjeżdżający na maturalny zjazd po latach dziennikarz Rafał Terlecki, prawdopodobnie nigdy nie zainteresowałby się sprawą brutalnego morderstwa pewnej szesnastolatki, które miało miejsce dwa lata wcześniej. Kiedy jednak łapie bakcyla i zaczyna rozpytywać mieszkańców i znajomych sprzed lat, ci opowiadają coraz bardziej interesujące historie. Okazuje się, że Wolsztyn jest jak puszka Pandory, z której zaczyna wyłazić coraz bardziej makabryczna przeszłość. Z czasów jeszcze międzywojennych, a także z lat sześćdziesiątych.

Przyznam, że choć zamysł autora był dość oryginalny, to nie do końca poczułam wiarygodność połączenia wszy...

Małe miasteczka lubią skrywać w sobie wiele tajemnic, które przez lata nawarstwiają się. Niektóre odchodzą w zapomnienie, niektóre pokrywa gruba warstwa kurzu, ale czasem przychodzi moment, że trzeba się z nimi zmierzyć, trzeba wrócić do tego co było kiedyś.

Rafał Terlecki przyjeżdża do miasta swojej młodości na spotkanie ze znajomymi z czasów liceum. Jego dawny kolega, biorąc pod uwagę fakt, że Rafał jest dziennikarzem chce zainteresować go sprawą morderstwa, które miało miejsce dwa lata wcześniej. Zginęła wtedy szesnastoletnia dziewczyna. Sprawca co prawda został złapany i odsiaduje swoją karę w więzieniu, ale pojawiają się przypuszczenia, że owa zbrodnia może mieć drugie, ukryte dno, może nawet nie jedno, a wszelkich rozwiązań należy szukać w historii miasta, w historii przedwojennej.

Autor w znakomity sposób balansuje na osi czasu wyznaczając trzy okresy, które są istotne dla całej sprawy. Sięgając do archiwalnych materiałów bohater odkrywa, że pewne nazwiska cały czas się przeplatają, były istotne dawno temu, ale również są ważne dla spraw toczących się obecnie.
Przed sięgnięciem po lekturę miałam pewne obawy ze względu na wpleciony wątek polityczny. Przyznaje, że unikam takich motywów, ale tutaj zostały one przedstawione subtelnie i nie powodowały uczucia niesmaku. Na poznanie czym jest tytułowy „sierociniec Janczarów” czytelnik musi długo czekać, w zasadzie do samego końca, ale napięcie, jakie buduje autor i mnogość wątków sprawia, że nie to ...

„Sierociniec Janczarów” to książka, która od samego początku posiada swój specyficzny, mroczny klimat. Klimat pełen demonów z przeszłości i tajemniczości. Jest również jedną z tych książek, w których czytelnik od razu wpada w wir wydarzeń.

Akcja książki dzieje się w Wolsztynie, gdzie na zjazd z okazji rocznicy matury przyjeżdża dziennikarz Rafał Terlecki. Jego kolega, Paweł Zdanowski próbuje go zainteresować pewnym morderstwem, które miało miejsce dwa lata temu. W tym celu daje mu niebieski segregator a aktami sprawy. Rafał nawet po alkoholu nie miał ochoty zaglądać do środka i oglądać zmasakrowanych zwłok. Ofiarą była dziewczyna, której odcięto uszy, język i wyłupiono oczy. W trakcie dziennikarskiego śledztwa na jaw wychodzą zarówno podobne morderstwa sprzed kilkudziesięciu lat oraz dziwne powiązanie ze sprawą jego ojca oraz ojca Pawła. A do tego dochodzi opętany ksiądz Franciszek. Co jeszcze odkryje Rafał? Skąd akta policyjne miał Paweł? Czy było więcej morderstw? Przekonacie się sami.

Książka spowodowała, że zapomniałam co w około mnie dzieje się. Całkowicie pochłonęła mój czas i przeczytałam ją w jeden dzień. Nie byłam w stanie od niej oderwać się. Gdy chciałam to zrobić wtedy na jaw wychodziły nowe okoliczności. Autor również posiada ciekawy styl pisania, który sprawia, że czytelnik czuje się jakby stał obok Rafała i wraz z nim dochodził prawdy. Cały czas czułam niepokój i napięcie, które wzrastało z każdą stroną. Sama okładka...

Zjazd z okazji rocznicy matury okazuje się być początkiem przełomu w karierze Rafała Terleckiego- dziennikarza, który ulegając namowom dawnego kolegi ze szkolnych czasów podejmuje się śledztwa w sprawie popełnionego w miasteczku przed dwoma laty wyjątkowo brutalnego morderstwa. Terlecki szybko odkrywa, że przed kilkudziesięciu laty w Wolsztynie dochodziło do łudząco podobnych morderstw, a cała historia ma znacznie szersze tło sięgające jeszcze czasów przedwojennych. Całą sytuacją komplikuje jeszcze bardziej przerażające odkrycie wśród archiwalnych dokumentów…

Piotr Gajdziński pisząc „Sierociniec Janczarów” z całą pewnością poświęcił mnóstwo czasu na research, bo ten wyczuwa się na niemal na każdej stronie książki, co w mojej opinii były jednym z jej wielkich atutów. Fabuła książki to rzecz jasna mroczna i przerażająca historia, której akcja toczy się w dobrze mi znanych miejscach co również nie było dla mnie bez znaczenia jako mieszkańca pobliskiej miejscowości. Całość spowita małomiasteczkowym klimatem, gdzie układy, koneksje, rządza władzy i korupcja zdają się być na porządku dziennym, przyćmiewając drzemiące w człowieku potwory.

„Sierociniec Janczarów” to historia, którą autor przedstawia w trzech ramach czasowych, co niestety nie wpłynęło w moim przypadku na odpowiednio duży komfort w jej poznawaniu. Natłok informacji, z jakimi przyszło mi się zmierzyć na przestrzeni opisywanych lat usatysfakcjonuje przede wszystkim pasjonatów historii. Fani typoweg...

Chcecie wiedzieć z jakiego powodu skusiłam się na "Sierociniec janczarów" ? Polecajki, które czytałam, zapowiadały że będzie to opowieść z ciekawym tłem historycznym, a takie uwielbiam.
Piotr Gajdziński osadził swoją mroczną historię w wielkopolskim Wolsztynie, miejscowości, której może nie znam za dobrze, ale jakoś ciekawiej się czyta o terenach, gdzie się kiedyś było. Przynajmniej ja tak mam 🙂
Na początku byłam trochę przerażona mnogością bohaterów i wątków. Mamy tu aż trzy przestrzenie czasowe, ale autor zadbał o to, by całość była zrozumiała i łatwa w odbiorze. Trochę długo czekałam na wyjaśnienie co ma wspólnego z tą historią tytułowy sierociniec janczarów i może dlatego samo rozwiązanie zagadki kryminalnej mnie nie porwało. Za to kanwa historyczna była dla mnie prawdziwą ucztą. Okres międzywojenny, PRL i czasy współczesne, polityka, religia i władza, do tego makabryczne zbrodnie i jeszcze bardziej przerażające powody, dla których zostały popełnione. Autor zadbał o każdy szczegół, tak by i zainteresować czytelnika, i by przez cały czas trzymać go w napięciu.
Czy śmierć szesnastoletniej dziewczyny z Wolsztyna ma coś wspólnego z wydarzeniami sprzed stu lat?
Na to i na wiele innych pytań znajdziecie odpowiedzi sięgając po książkę. Dla mnie był to przyjemnie spędzony czas, o ile przyjemnym może być czytanie drastycznych scen, których w tej książce nie brakuje. Odniosłam jednak wrażenie, że to jeszcze nie koniec tej historii, że autor zaprosi nas do Wolsz...

"Sierociniec janczarów" autorstwa Piotra Gajdzińskiego to ciekawa pozycja dla fanów kryminałów. Osobiście bardzo lubię ten gatunek i jestem pod wrażeniem tej książki. Widać, że autor włożył dużo czasu w przygotowanie się do jej napisania. Elementy historii, dopracowana fabuła i opisy były bardzo przemyślane i ciekawe. Nie ukrywam, że nie do końca to mój klimat i wolę innego typu książki, ale nie zmienia to faktu, że czas spędzony przy lekturze tej książki był wartościowy.

Dziennikarz Rafał Terlecki zjawia się w Wolsztynie żeby świętować rocznicę matury. To tu dowiaduje się o zbrodni, która miała miejsce dwa lata temu. W jej wyniku zmarła szesnastoletnia Jola, a jej ciało zostaje znalezione na terenie ogródków działkowych. Paweł Zdanowski postanawia wspomnieć o sprawie Rafałowi, licząc że ten, przyjrzy się jej bliżej.
W toku prywatnego śledztwa okazuje się, że takie same zbrodnie miały miejsce w latach sześćdziesiątych, a w notatkach znajdują się znajome nazwiska- ojca Rafała jak i Pawła...

Rys historyczny godny uwagi, do tego ciekawa postać szalonego księdza. Główny bohater to również ciekawa osoba, więc uważam, że warto przyjrzeć się tej książce bliżej. Pełna tajemnic, mroku, który odkrywamy z każdą stroną coraz bareziej. Ciekawa połączona przeszłość z ukazanym wpływem na teraźniejszość.
Tak jak wspomniałam, to nie do końca mój klimat, ale gusta są różne, a "Sierociniec janczarów" jest świetnie napisaną książką i jestem pewna, że wielu osobom p...

Czasami grzebiąc w czyjejś przeszłości, odkrywamy własną...

"Sierociniec Janczarów" to książka, która nie należy do najłatwiejszych.
Mnogość bohaterów czy też różne okresy czasowe sprawiają, że trzeba czytać ją bardzo uważnie.
Dużo tu polityki.
Dużo historii.
Dużo tajemnic.
Autor przedstawia realia Polski tej z okresu przedwojennego oraz tej z czasów PRL-u i roku 2018.
Dużo tu układów i układzików.
Dużo niewyjaśnionych spraw.
Dużo okrucieństwa i bezwzględności.

A wszystko zaczęło się od morderstwa dokonanego, jak by się mogło wydawać, w sposób rytualny.
"Były niezwykle brutalne, wydłubywał swoim ofiarom oczy, obcinał im uszy i języki."

Chociaż sprawca odsiaduje już wyrok to jednak sprawę jeszcze raz bada dziennikarz śledczy Rafał Terlecki.

Wolsztyńska ludność jest przekonana że w taki sam sposób ginęły kobiety w latach trzydziestych. Niestety żadne oficjalne źródła tego nie potwierdzają. Prywatne śledztwo Terleckiego powoli przynosi określone rezultaty, a to co odkryje dziennikarz zaskoczy go samego.

Książka została podzielona na okresy czasowe, dzięki czemu możemy bliżej przyjrzeć się nie tylko ówczesnej Polsce oraz prawu a raczej bezprawiu jakie w niej panowało, ale także zbrodniarzom i motywom ich działania. Niestety pobudki jakimi się kierowali, choć w ich mniemaniu były jak najbardziej w porządku, wcale w porządku nie były.

"Sierociniec Janczarów" to książka mroczna, brutalna, ...

Kryminalny debiut autora i niestety, w moim odczuciu wyszło bardzo słabo. Świetny pomysł, trzy linie czasowe, które łączą się w sposób spójny i przemyślany. Znakomite przygotowanie, rozeznanie w historycznych aspektach, widoczny trud włożony w rzetelne przedstawienie przeszłych wydarzeń. To wszystko grało, ale leżała cała reszta.

Główny bohater to dziennikarz, znany ze swoich reportaży w szerszym gronie. Rafał Terlecki, bo o nim mowa, zaintrygowany historią swojego kolegi, postanawia odkryć kto stoi za morderstwami, które od wielu lat zdarzają się w Wolsztynie. Zaczyna grzebać w przeszłości, a na jaw wychodzą tajemnice sięgające nawet czasów wojny.
I tutaj część historyczna to najlepsza część, bo współczesne wydarzenia to majaki ciągle pijanego dziennikarza. Nie wiem jakim cudem autorowi przyszło do głowy, że ktokolwiek pod wpływem alkoholu, może rozwiązać skomplikowaną kryminalną zagadkę. A musicie wiedzieć, że ciągle czytamy jak Rafał popija coś mocniejszego. Ale największym rozczarowaniem okazało się zakończenie. Mdłe i nijakie. Jakby rozmydlone przez nic nie wnoszący wątek obyczajowy, który tylko irytował. Niby dostajemy jakieś odpowiedzi, ale nie, tak się nie kończy powieści.

To chyba największe rozczarowanie w tym roku, przynajmniej do tej pory. I przykład jak historię z potencjałem można łatwo zepsuć.