"Książkę tę zamierzaliśmy uczynić interesującą nie tylko dla filologów i ludzi teatru, ale także dla szerszej publiczności zainteresowanej współczesną kulturą i nieobojętnej na hasło przerzucania mostów między nauką i sztuką, jak również między tym, co dawne, i tym, co nam współczesne, a zarazem "wychylone ku przyszłości". Ożywia nas nadzieja na uświadomienie choćby niektórym, iż antyk - często w osobliwy i paradoksalny sposób - jest jednak ciągle częścią kultury współczesnej, nie jako martwa skamielina, lecz jako żywa inspiracja, przynajmniej w świecie marzeń i nadziei. Poczucie takie, dla tak wielu naturalne jeszcze na przełomie XIX i XX wieku, może się okazać mniej anachroniczne u schyłku naszego wieku, niż się to wydawało możliwe w jego połowie". Z Wprowadzenia Jerzego Axera i Zbigniewa Osińskiego.