Six times we almost kissed (and one time we did)

✔️RECENZJA PRZEDPREMIEROWA✔️
"- Nie martwiłbym się, że staniesz się drugą Penny. Prędzej tym, że połamie ci żebra, próbując dobrać się do twojego serca i zgnieść je na krwawą miazgę."
••
"- Wszyscy jesteśmy do niczego, jeśli chodzi o uczucia. To chyba część bycia człowiekiem."
••
"Chciałabym móc powiedzieć, że jestem dobra w czekaniu, staram się, żeby tak to wyglądalo. 《Twoje stoickie dziecko》, po-
wiedziała kiedyś Lottie do mamy, i wtedy zrozumiałam, że nie widzą tej burzy szalejącej wewnątrz mnie."
▪︎▪︎
Myślałam, że to będzie taka słodka komedia romantyczna, tu trochę się pośmieję, tam trochę powzdycham, a skończyło się natomiast na tym, że sobie popłakałam i to nie jeden raz.

Penny i Tate znają się od zawsze, a ich relacja mimo że skomplikowana, jest jednocześnie nierozerwalna i wypełniona tłumionymi uczuciami. Wszystko skomplikuje się jeszcze bardziej, gdy dziewczyny zamieszkają same pod jednym dachem.

"Six times we almost kissed" to jedna z tych historii, która momentalnie łapie czytelnika za serce. Jest cudownie romantyczna, zabawna, ale przede wszystkim niezwykle emocjonalna. To poruszająca i bolesna opowieść o trudnej relacji matka-córka, żałobie i dochodzeniu do siebie. To opowieść o tym jak ważne jest i ile siły potrzeba do tego, aby zatroszczyć się o samego siebie. Z jednej strony dostaniecie tutaj wymarzony "Happy End", z drugiej natomiast, pewne rzeczy zmieniły się nieodwracalnie, padło zbyt wiele krzywdzącyc...

Six times we almost kissed (and one time we did) to książka z najdłuższym tytułem jaki mam w swojej biblioteczce.

Penny i Tate znają się od zawsze, dlatego że ich mamy są najlepszymi przyjaciółkami. Gdy mama Penny decyduje się zostać dawczynią wątroby matki Tate, dziewczyny postanawiają zawrzeć pakt, że się dogadają i będą jedną drużyną. Prowadzi to do prawie pocałunków, które obie ignorują.

Podobało mi się że w tej książce przedstawiono dwie perspektywy Penny i Tate. Dzięki temu lepiej mogłam poznać te dwie bohaterki i wybrać do której mi bliżej. Dodatkowym atutem tej książki były retrospekcje, który pomogły przybliżyć nam znajomość dziewczyn i tego jak do siebie wzajemnie podchodziły.

Penny to bohaterka, która skradła mi serce. Miałam ochotę wejść do książki, przytulić ją i powiedzieć że będzie dobrze. Jako jedyna wywoływała we mnie emocje. Zdecydowanie byłam team Penny i miałam nadzieję że na kolejnych kartach książki jej postać dostanie wszystko co najlepsze bo zasługiwała na to.

Książka to romans o dwóch dziewczynach, które coś do siebie czują ale czy na pewno? To literatura młodzieżowa, która porusza ważne tematy dbania o zdrowie psychiczne czy też radzenia sobie po śmierci bliskiej osoby. Autorka pokazała że terapia to nic złego i może ona pomóc się pozbierać.

To moje drugie spotkanie z twórczością autorki i po raz kolejny zauważyłam że potrafi ona zbudować napięcie w książce, w taki sposób że ciężko się od niej oderwać...